خطابه های زین العابدین در برابر امویان و مروانیان حضرت زین العابدین(ع) شجاع، دلیر و ظلم ستیز بود. موضع سخت و سـخـنـان کـوبـنـده حـضـرتش در بـرابـر ستمگران خودکامه اى همچون عبیداللّه، یزید و عبدالملک بهترین گواه قوّت روحى و شجاعت آن بزرگوار در جریان های بعد از قیام کربلا و دوران امامت آن امام همام است. در بـرابـر عـبـیـداللّه کـه آن حـضـرت را تـهـدیـد بـه قتل کرده بود فرمود: آیا مرا به کشتن تهدید مى کنى؟ مگر نمى دانى که کشته شدن (در راه خدا) روش ما و شهادت، کرامت ماست؟ در برابر یزید فرمود: اى پـسر معاویه و هند و صخر! تو مى دانى که جدّم على بن ابى طالب (ع) در روز بدر، احد و احزاب پرچمدار اسلام بود؛ ولى پدر و جد تو پرچمدار کافران بودند. حضرت سیدالساجدین(ع) در برابر عبدالملک که آن حضرت را احضار کرده و گفته بود : من که قاتل پدر شما نیستم، پس چرا با ما رفت و آمد نمى کنید؟ امام فرمود: قـاتـل پـدرم هـر چند به زندگى دنیوى او خاتمه داد؛ لیکن آخرت خویش را با این جنایت، تباه ساخت؛ اگر تو هم دوست دارى مانند او باشى باش! و نیز هنگامى كه امام سجاد(ع) را در ماجراى كربلا، به صورت اسير، همراه بازماندگان شهداى كربلا به شام، نزد يزيد بن معاويه بردند، آن حضرت را در برابر يزيد نگهداشتند. يزيد(مغرور براى نيكو جلوه دادن كار خود به يك توجيه مزورانه مذهبى پرداخت، آيه اى از قرآن خواند، و علت مصائبى كه خاندان رسالت به آن دچار شده اند را، عمل خود آنها دانست و گفت): خداوند مى فرمايد: (و ما اصابكم من مصيبة فبما كسبت ايديكم: هر مصيبتى به شما رسد، به خاطر اعمالى است كه انجام داده ايد).(شورى/ ۳۰) امام سجاد(ع ) بى درنگ در پاسخ فرمود: اين در شأن ما نيست، بلكه در شأن ما اين آيه (۲۲ حديد) است : ما اصاب من مصيبة فى الارض ولافى انفسكم الا فى كتاب من قبل ان نبراءها ذلك على الله يسير( هيچ مصيبتى در زمين و نه در وجود شما روى نمى دهد، مگر اينكه همه آنها قبل از آنكه زمين را بيافرينيم در لوح محفوظ ثبت است و اين امر براى خداوند آسان مى باشد) (حديد/۲۲)، بنابراين مصيبت ما، از مصائب مورد قبول ما، براى تقويت دين است و دستورش در لوح محفوظ الهى آمده است نه اينكه اعمال نامناسب ما باشد. اتـخـاذ چـنـیـن موضع قاطع و بیان چنین سخنان عتاب آمیز در برابر این حاکمان قلدر و مستبد، در کاخ و محل حکومت آنان، شجاعتى فوق تصور مى طلبد. به علاوه خطبۀ آتشین آن حضرت در کاخ یزید که به افشاگری جنایت ها و ظلم و فساد دستگاه بنی امیه و خصوصاً یزید انجامید نیز نشان از اوج قدرت روحی و شجاعت آن حضرت دارد.

👈احياي معنويت 👈و احياي گرايش به اهل بيت بر محور عاشورا، دو تصرف مهم امام سجاد عليه السلام 👇👇👇

ظاهر جمع بندی هاي بزرگان این است که حضرت دو نقص را در جامعه برطرف كردند. 👈 اول اين كه دستگاه سقیفه، قلوب مردم را به سمت دنیا هدایت کرده بود و باید معنویت از نو در اين جامعه احیا می شد كه حضرت این را احیا کردند. احیای این تجلی حضرت، در صحیفه سجاديه است. صحیفه تجلی یک حقیقت است. تجلی آن روحی معنویتی است که حضرت در تاریخ دمیده اند. ظهور اين معنويت، در صحیفه است. امام سجاد(ع) حقیقت معنویت را در تاریخ عالم و از جمله در جامعه شیعه دمیده اند که در صحیفه سجادیه ایشان ظهور پیدا می کند. البته صحيفه، نمونه ای از اين تجلي است. وقتی حالت امام را دنبال کنید مي ببینید امام طوری راه می رفتند که مردم یک هاله قدسي در اطراف امام می دیدند. نقل شده هشام بن عبدالملک، براي طواف آمد؛ مردم راهش ندادند. لذا رفت و در جاي مخصوصش نشست. امام سجاد كه آمدند؛ همه، راه را باز کردند و ايشان به آساني حجر را بوسیدند. هشام تجاهل کرد و پرسيد اين شخص کیست؟ فرزدق با زبان شعر مي گويد: او را نمی شناسی؟ تجاهل می کنی؟ «هذا الذی تعرف البطحاء وطأته - و البیت یعرفه و الحل و الحرم» اگر تو او را نمی شناسی، سرزمین مکه ايشان را می شناسد. کعبه ايشان رامی شناسد. یعنی یک هاله ای از قدس اطراف حضرت را احاطه كرده بود و همه مردم اين تقدس را می دیدند. امام می توانستند این هاله را پنهان كنند ولي برنامه امام اين بود كه به نحوي سلوک اجتماعی داشته باشند که یک هاله ای از قدس در جامعه ایجاد شود. امام جریان معنویتی ایجاد کردند که ديگر كسي نتواند به راحتی با معنویت مقابله کند. دعا هم مثل بکاء، مثل ذكر و مثل بقیه اموری كه آدم را بالا می آورد؛ اصل آن حقیقتی است که از عالم بالا می آید. باید از عالم بالا حقیقتی به نام ذكر به آدم داده شود تا ذکر واقع شود كه معصوم باید آن حقیقت را اعطا کند. امام سجاد(ع)، حقیقت دعا را در عالم ایجاد کردند. اگر صحیفه تحلیل شود؛ معلوم می شود چه حقایق قدسی در آن است. این حقايق مثل قرآن، نازله اش کلمات است. قرآن که الفاظ نیست، نازله ­اش الفاظ می شود و الفاظش هم وحی است، ولی الفاظ صرف نیست. یک حقایق متعالی است. چنان كه در روايات آمده، درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است. قرآن حبل متصل بین ما و خداوند متعال است. «کتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیک لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ»(ابراهيم/11) نور الهی است. حقیقت صحیفه را نيز اگر کسی بببیند؛ واقعیت این است که این حقیقت، قدس و معنویتی است که از ساحت امام سجاد(ع) تنزل پیدا کرده است. لذا اگر انسان می خواهد صحيفه بخواند بايد از امام سجاد(ع) اذن بخواهد مثل اذن دخول حرم هاي مطهر. آن چه که از امام سجاد(ع) آشکار شده و ما مي توانيم بفهمیم جمع بندی اش این است که امام(ع)، حقیقت توجه به خدای متعال را که جبهه مقابل روی آن خط کشید، احيا كردند. حضرت باب معنویت حقیقی را در مقابل جریانهای منحرف باز كردند. 👈كار ديگر ايشان، ايجاد توجه به ائمه علیهم السلام بود که محور پيدايش اين توجه، سید الشهداء (ع) است. حضرت، عاشورا را احیاء کردند و این توجه، مقدمه برنامه های بعدی است. از زمان امام سجاد(ع)، طبقه فقها و عالمان شکل می گیرد. اين طبقه گرد امام سجاد جمع می شوند و بعد با امام باقر و امام صادق(ع) همراه می شوند و از همینجا آرام آرام، طبقه فقها و تفقه در دین و معارف اهل بیت شروع می شود. تا قبل از امام سجاد عليه السلام، اعراض از اهل بیت، یک اعراض کلی بود نه این که در امور سیاسی شان به آنها رجوع نمی کردند بلکه حتي از ايشان مسئله فقهي هم نمی پرسیدند، در حالی که مرجعیت علمی ائمه محل خلاف نبود. ولی همین مسأله واضح هم مورد مناقشه قرار گرفته بود. به ظاهر رقبايي هم پیدا شده بودند و مکاتبي شكل گرفته بود. #آیت_الله_میرباقری

#شهادت_امام_سجاد علیه السلام چندیست که گم گشته ی در نیمه راهم بسته است همه پنجره ها رو به نگاهم

دعای مکارم الاخلاق میراث گرانبهای امام سجاد علیه السلام

امروز همنوایی کنیم این دعای هفتم صحیفه سجادیه برای رفع گرفتاری همه ی مسلمین و شیعیان در هرجای جهان (نیجیریه،یمن، ....)

امام سجاد (ع) میفرمایند : 🔹 دعای مومن ↯ ↻ ۱ـ یا برایش ذخیره گردد ↻ ۲ـ یا در دنیا برآورده شود ↻ ۳ـ یا بلایى را ↻ که خواست به او ↻ برسد، از او بگرداند 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم

✳️ مراقبه‌ی بعد از عاشورا 🔻 برای انسانی که به عاشورا رسیده است، مراقبه‌ی بعد از عاشورا، مراقبه‌ در مراتب حضور است. چنین فردی باید محاسبه کند که آیا توانسته است به آن‌هایی که همه‌چیز خود را در راه #ولی_خدا بذل کرده‌اند، بپیوندد؟ آیا به جایی رسیده است که حاضر باشد در مقابل ولی خدا قطعه قطعه شود، فقط برای آن‌که ولی خدا بتواند یک نماز دیگر بخواند؟ 👤 استاد محمدمهدی میرباقری، کتاب مراقبه‌های عاشورایی، ص۱۱۸ #انسان_سازی

‌‌‌‌" اَنا اَبنُ مَن قُتِلَ صَبرا* " من پسر کسی هستم که او را با شکنجه کشتند ... • ازخطبه‌های امام سجاد علیه‌السلام * " قتل صبر" یعنی کسی را محصور کنند واز همه طرف به‌او حمله کنند برای کشتنش یعنی با شکنجه کشتن ؛ یعنی زجرکش کردن می گویند این نوع کشتن در آیین مسلمانی حرام است. #السلام_علیک_یاعلی‌بن‌الحسین

📖 #سوره_مبارکه_شمس 👤 استاد #عبدالباسط «ٱللَّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ لِوَلِيِّكَ ٱلْفَرَجَ وَٱلْعَافِيَةَ وَٱلنَّصْرَ>>

مراقبت های چله بیست و پنجم #اصحاب_سیدالشهداء #استاد_نیلچی_زاده

سلام بر خط خط سلام هایت در زیارت ناحیه مقدسه؛ سلام بر اشک چشمانت که این‌ شب ها خونین شده؛! سلام‌ بر قلب تنها و صبورت؛درست مثل عمه جانتان زینب س...... #یاایهاالعزیز 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم

#مراقبتهای_چله_بیست_پنجم👇👇👇👇 ✅ 1- زیارت عاشورای غیر معروفه به نیابت از بقیه الله الاعظم عج ✅ 2- تلاوت سوره والفجر هدیه به اباعبدالله الحسین علیه السلام ✅ 3- هر روز 100 مرتبه سوره توحید هدیه به شهدایی که از شهدای کربلا معرفی می شوند ✅ 4-یکبار در طول این چله خواندن نماز امام حسین علیه السلام #مراقبه_عملی👇 ✅5- تاکید و انس معنوی عمیق بیشتربه حجاب فاطمی ،وتاسی به حضرت زینب سلام الله علیها همان چیزی که خواسته و وصیت همه ی شهدای مابود.

سلام علیکم دومین روز از چله✨ بیست و پنجم ✨ از اصحاب الحسین سر سفره 💫حبیب بن مظاهر💫 هستیم.

بزرگ‌مردی از طایفه باشرافت و افتخارآفرین بنی‌اسد بود. او سال‌ها در گروه صحابه پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله محسوب می‌شد و بعد از رحلت آن حضرت، نامش در زمره شیعیان مولای متقیان امام علی علیه‌السلام نوشته شده. سپس محضر مبارک امام حسن مجتبی علیه‌السلام را درک کرد تا اینکه در رکاب حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسید و نامش در زمره هفتاد و دو شهید کربلا ثبت و در تاریخ جاودانه شد. به این ترتیب حبیب بن مظاهر ازجمله افرادی بود که چشم‌هایش به دیدار رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و پنج امام معصوم علیهم‌السلام روشن شد

حبیب بن مظاهر در حدود یک سال قبل از بعثت پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله به دنیا آمد. وقتی او به دنیا آمد، نبی مکرم اسلام تقریباً 39 سال داشتند. به این ترتیب بود که حبیب بن مظاهر توفیق پیدا کرد نزدیک به 24 سال در برهه‌ای از تاریخ زندگی کند که دوران حیات پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله بود. پدرش، مظاهر بن رئاب، یکی از بزرگان و افراد شناخته شده و معتمد در بین مردم بود. حبیب در سرزمین یمن و در طایفه بنی اسد به دنیا آمده بود، یعنی طایفه‌ای که نام مردان و زنانش به شرافت ثبت شده است. بعد از آن در دوران نوجوانی‌اش بود که همراه خانواده به مدینه آمد و در آنجا ساکن شد. به این صورت بود که از همان دوران جوانی با اصول و معارف دین اسلام آشنا شد و زندگی، از او مردی ساخت که در زمینه علم، دانش، تقوا، پاک‌دامنی، زهد و دفاع از مقام امامت و ولایت مشهور عالم شده بود. خانواده حبیب بن مظاهر در ده‌سالگی او به مدینه النبی آمدند و در شهری که پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله زندگی می‌کردند، ساکن شدند.

یک روز رسول خدا صلی‌الله علیه و آله او را در حال بازی با امام حسین علیه‌السلام دید و پیشانی‌اش را بوسید و فرمود: «تو را دوست دارم، چون فرزندم حسین علیه‌السلام را دوست داری.» درواقع حبیب از همان دوران خردسالی‌اش با خانواده و اهل‌بیت نبی مکرم اسلام علیهم‌السلام انس داشت. در تاریخ نام حبیب بن مظاهر گاهی در گروه صحابه و یاران پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله آمده و گاهی در گروه تابعین و نسل دوم مسلمانان پس از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله. در هر صورت، چه حبیب از صحابه باشد و چه از تابعین، زندگی پربرکتی داشته که به حماسه شهادت در کنار حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام ختم شد.

او به عنوان یکی از یاران حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام بود. نکته قابل توجه این است که در تاریخ اسلام می‌خوانیم که بعد از وفات پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله عده زیادی از مسلمانان خط ولایت را رها کردند؛ اما حبیب بن مظاهر از جمله کسانی بود که از مسیر حق جدا نشد و به یکی از یاران خاص امام علی علیه‌السلام تبدیل شد. ایمان و بصیرت او به‌قدری بود که میدان جهاد را هرگز ترک نکرد و حضورش در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان به عنوان یکی از سربازان شجاع و سردار برحق سپاه حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام ایمان خالص او را تائید می‌کند. نکته قابل توجه این است که ارادت و عشق حبیب بن مظاهر به مولای متقیان به اندازه‌ای بود که پس از جنگ جمل، در شهر کوفه ماند تا در کنار آن حضرت باشد.

یکی از علومی که حبیب بن مظاهر از محضر حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام آموخته بود، خبر دادن از اتفاقات و جریان‌های آینده بود. نمونه‌های بسیاری از این علم حبیب در تاریخ ثبت شده است. به عنوان مثال روایت شده که سال‌ها قبل از جریان کربلا، روزی میثم تمار بر اسب خود سوار بود و از راهی می‌گذشت تا اینکه با حبیب بن مظاهر برخورد کرد. آن‌ها سال‌ها با یکدیگر دوست و همراه بودند. حبیب با دیدن میثم تمار گفت: «شیخی را می‌بینم که نزدیک دار الرزق کدو می‌فروشد. او را به دلیل محبت نسبت به پیامبر خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام به صلیب و دار آویخته‌اند. بعد از آن درحالی‌که از چوبه دار آویزان است شکمش را پاره می‌کنند.» میثم تمار هم در جواب گفت: «من هم مردی سرخ و سفید را می‌بینم که دو لگام به دهانش زده می‌شود. او برای یاری فرزند دختر رسول خدا صلی‌الله علیه و آله خارج می‌شود. پس کشته می‌شود و سرش را در کوفه می‌گردانند.» حبیب و میثم آن روز از یکدیگر جدا شدند و مردمی که این سخنان را شنیدند، حرف‌هایشان را جدی نگرفتند. تا اینکه سال‌ها بعد پیشگویی حبیب در حق میثم اتفاق افتاد و او را در باب عمرو بن حیث از دار آویزان کردند. البته پیشگویی میثم درباره حبیب هم اتفاق افتاد و سر حبیب که در راه امام حسین علیه‌السلام کشته شده بود، بر روی نیزه‌ای در کوفه گردانده شد.

زمانی که امام حسین علیه‌السلام قصد داشت از مکه به سمت کوفه حرکت کند، به حبیب بن مظاهر هم نامه‌ای فرستاد که در آن نوشته شده بود که: «از حسین بن علی بن ابیطالب به دانشمند فقیه، حبیب بن مظاهر؛ اما بعد، ای حبیب! تو خویشاوندی و قرابت ما را به رسول خدا صلی‌الله علیه و آله می‌دانی و ما را بهتر از هر کس می‌شناسی. تو که صاحب اخلاق نیکو و غیرت هستی، در فدا کردن جان در راه ما دریغ نکن تا جدم رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) پاداش آن را در قیامت به تو عطا کند.» حبیب هم که آن زمان حدود 75 سال داشت، به محض دریافت نامه دوستش، مسلم بن عوسجه را خبر کرد و وقتی متوجه نزدیک شدن کاروان امام حسین علیه‌السلام به کوفه شد، به طور مخفیانه خودش را به کاروان که در کربلا ساکن بود رساند. دلیل مخفیانه بودن این اتفاق هم این بود که کوفه به‌شدت تحت کنترل نیروهای ابن زیاد قرار داشت. روز هفتم محرم بود که حبیب متوجه شد تعداد یاران امام علیه‌السلام کم است. به همین دلیل از آن حضرت اجازه گرفت و سراغ قبیله خودش رفت. در آنجا بود که اوضاع را برای مردم قبیله‌اش بازگو کرد و 70 نفر آماده همراهی با امام حسین علیه‌السلام شدند؛ اما در مسیر رسیدن به کاروان بودند که با نیروهای ابن زیاد درگیر شدند و به خانه‌هایشان برگشتند؛ اما حبیب شبانه خودش را به کاروان امام حسین علیه‌السلام رساند.

شب عاشورا بود که نافع بن هلال از شنیدن گفت‌وگوی امام حسین علیه‌السلام و حضرت زینب سلام‌الله علیها متوجه شد که حضرت زینب سلام‌الله علیها از وفاداری یاران و سپاه اطمینان ندارد. به همین دلیل فوراً به سراغ حبیب بن مظاهر رفت و ماجرا را برای او تعریف کرد. حبیب هم تمام افراد وفادار به امام حسین علیه‌السلام را جمع کرد و به طرف خیمه‌های بنی‌هاشم و حضرت زینب سلام‌الله علیها رفت و در مقابل آن ایستاد. سپس به نمایندگی از جمع با صدای بلند گفت: «سلام و درود بر شما ای سروران ما! ای خاندان رسالت! این شمشیرهای جوانان و غلامان شماست که سوگند خورده‌اند تیغ در غلاف نبرند مگر اینکه بر گردن دشمنان شما فرود بیایند. این هم نیزه‌های جوانان و غلامان شماست که قسم خورده‌اند آن را در سینه دشمنان شما بنشانند.» همان موقع امام حسین علیه‌السلام از خیمه بیرون آمده و از حبیب و همه سپاهیان تشکر و برایشان دعای خیر کرد.

متن رجز خوانی حبیب در ظهر عاشورا من حبیبم و پدرم مظهر است، جنگاور میدان کارزار و آتش شعله ور نبردم. تعداد شما بیشتر و بالاتر است، ولی ما در راه حق از شما وفادارتر و بردبارتریم. حجت مان برتر و آشکارتر است در حقیقت از شما با تقواتر و پذیرفته تریم.