شهید «علی محمدرضایی» که در اول شهریور ۱۳۴۵، در روستای شال از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد بعد از حضور در جبهه حق علیه باطل در کنار مدال پاسداری، مدال جانبازی را بر سینه نهاد و در زمستان 1363 در یک عملیات شناسایی در منطقه مریوان پایش را زودتر از خویش به بهشت برین فرستاد.
با این حال دست از مبارزه بر نداشت و این بار با پای مصنوعی به همراه برادر 14 ساله‌اش حاج «حمید محمدرضایی» در جبهه حاضر شد و در نهایت مُهر شیرین شهادت با اصابت گلوله‌ای در عملیات کربلای 4 برخود نهاد و به مولای شهیدش پیوست.
این شهید والامقام اما درس گمنامی از مادر سادات آموخت و پیکرش در منطقه ام الرصاص عراق در چهارم دی ۱۳۶۵، مفقود ماند تا سال ۹۶ که پای مصنوعی‌اش نشانه‌ای شد برای بازگشت و پایان 31 سال فراق یک مادر؛
مادری که سال‌هاست لحظه‌هایش را با یاد فرزندان مفقودش طی می‌کند و اینک نمی‌داند از آمدن این فرزند خوشحال باشد یا دل نگران حمیدش باشد، آن مجاهد مدافع حرم که از دو سال پیش در درگیری با تکفیری‌های صهیونیستی در سوریه مفقودالاثر شده است.
«و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء و لکن لا تشعرون». (بقره/۱۵۴). کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده نخوانید؛ بلکه زنده‌اند و شما حیات و زندگی آن‌ها را نمی‌توانید درک کنید.
با درود و سلام به حضرت بقیه‌الله امام زمان (ارواحنا فداه) و با سلام به حضرت امام، رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی (اروحنا فداه) و با درود و سلام به شهیدان راه حق و حقیقت و با سلام به همه‌ی خانواده‌های شهدا، مفقودین، اسرا و جانبازان و با سلام به امت حزب‌الله و همیشه در صحنه‌ی ایران، وصیتم را آغاز می‌کنم.
اولاً شهادت می‌دهم به وحدانیت خدا و نبوت یک‌صد و بیست‌وچهار هزار پیغمبر و اوصیاء‌شان و به نبوت و خاتمیت حضرت محمد بن عبدالله (صلی‌الله علیه و آله) و شهادت می‌دهم به امامت و ولایت حضرت امیرالمؤمنین (ع) و یازده فرزندش و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و اعتراف می‌کنم به حقانیت مرگ و سؤال نکیر و عالم برزخ و حشر در قیامت و حساب و میزان و بهشت و جهنم و اعتراف وافی دارم به وجود ملائکه و نزول تمام قرآن و تمام چیزهایی که بر پیغمبر گرامی اسلام نازل شده است و باید ما بدانیم کسی که باید بمیرد، چه خوب است با شهادت بمیرد؛ همان طوری که حضرت امیرالمؤمنین می‌فرماید: «ان اکرم الموت القتل والذی نفس ابن ابی‌طالب بیده لالف ضربه بالسیف أهون علیی من میته علی الفراش فی غیر طاعه الله» (خطبه ۱۲۳/ نهج‌البلاغه) به‌درستی که گرامی‌ترین مرگ‌ها کشته شدن در راه خداست. سوگند به آن‌کس که جان پسر ابی‌طالب در دست اوست، هزار ضربت شمشیر بر من آسان‌تر از مرگ در بستر استراحت در مخالفت با خداست. قسم به خدای کعبه، ما نباید میدان را خالی بگذاریم که دشمن به اسلام عزیز و قرآن و حریم مسلمانان و کشور اسلامی ما تجاوز کند.
ما می‌بینیم که امام حسین (ع) درکربلا و در میدان عشق، رو به کفار می‌کند و می‌فرماید: «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی» یعنی، اگر بناست دین جدم محمد (ص)، با کشته شدن من حسین (ع) باقی بماند، پس ای شمشیر به دست‌های عالم، حسین را در بر گیرید. از این فرمایش امام حسین (ع) معلوم می‌شود که انسان باید آماده‌ی فداکاری در راه اسلام باشد.
یعنی، جان در برابر دین ارزش چندانی ندارد، حتی اگر امام حسین (ع) هم باشد؛ پس باید فدای دین اسلام و پاسداری از آن شد. علی (ع) می‌فرماید: «ان الجهاد باب من الابواب الجنه» یعنی، جهاد دری از درهای بهشت است، که به روی بندگان خاص خدا باز می‌شود. پس سعی کنید این لیاقت را در خود به وجود بیاورید تا بتوانید در جهاد مقدس اسلام علیه کفر پیروز شوید.
در پایان از شما امت حزب‌الله «شال» خواستارم مرا حلال نمایید و برای امام و پیروزی لشگریان اسلام دعا کنید.
والسلام.
در سی و نهمین🌷روز از چله ی یازدهم🌷
🌺 صلوات فاطمی مان را
به #نیابت از
همه شهدای صدر اسلام تاکنون
به ویژه
❣ شهید علی(امیر) محمدرضایی❣
و❣ شهید حمید محمدرضایی❣
هدیه می کنیم محضر نورانی
☀️ صدیقه طاهره ، حضرت زهرا سلام الله علیها☀️
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي الصِّدِّيقَةِ
فَاطِمَةَ الزَّكِيَّةِ
حَبِيبَةِ حَبِيبِكَ وَ نَبِيِّكَ
وَ أُمِّ أَحِبَّائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ
الَّتِي اِنْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَي نِسَاءِ الْعَالَمِينَ
اَللَّهُمَّ كُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا
وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا
وَ كُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلاَدِهَا
اَللَّهُمَّ وَ كَمَا جَعَلْتَهَا أُمَّ أَئِمَّةِ الْهُدَي
وَ حَلِيلَةَ صَاحِبِ اللِّوَاءِ
وَ الْكَرِيمَةَ عِنْدَ الْمَلإَِ الأَْعْلَي
فَصَلِّ عَلَيْهَا وَ عَلَي أُمِّهَا خَدِيجَةَ الْكُبْرَى
صَلاَةً تُكْرِمُ بِهَا وَجْهَ اَبيها مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
وَ تُقِرُّ بِهَا أَعْيُنَ ذُرِّيَّتِهَا
وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلاَمِ
▪️مقام منتظر...
#انتظار_فرج یکی از اعمال صالحی است که انسان را بالا می‌برد، عزّت می‌دهد و در زمره‌ی شهدا قرار می‌دهد.
که روایت می‌فرماید در رکاب رسول خدا (ص) «أَلْفِ» مانند هزار شهید از شهدای بدر و احد است.
اگر کسی این روحیّه‌ی انتظار را در خود ایجاد کرد می‌فرمایند: «كَالضّارِبِ بَينَ يَدَي رَسولِ اللّهِ (ص) آله بِالسَّيفِ» مانند کسی است که هر لحظه در پیش روی رسول خدا(ص) با شمشیر دارد جهاد می‌کند.
امام سجّاد(ع) به ابو خالد کابلی می‌فرمایند که اینهایی که منتظر ظهور امام زمانشان هستند «أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ» از هر زمانی افضل و فضیلتشان بالاتر است حتّی از افرادی که در زمان ظهور به دنیا می‌آیند.
اینها چه کسانی هستند؟
کسانی که قائل به امامت امام زمان ارواحنافداه هستند.اینها برای این، این‌همه درجه دارند که «أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ» خدای تعالی به اینها فهم و عقلی عطا کرده که «مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ» یعنی غیبت در نزد اینها تبدیل به مشاهده شده است.
انگار که الان در زمان امام زمان ارواحنا فداه هستند یعنی محکم، راسخ و پابرجا.
#التماس_دعـای_فـرج
🕊
به این اصل خیلی اعتقـاد داشت ڪه اگه واقعاً ڪاری رو برای خـود خـدا بڪنی،خودش عزیزت می ڪنه
آخرش هم همین خصلتش باعث شد تا عڪس شهادتش اینطور معــروف بشه...
#شهید_امیر_حاج_امینی
#شهادت: ۶۵/۱۲/۱۰🕊