موضوع بحث امروز کلاس روانشناسی شخصیت یا نظریه‌های شخصیت، مفهوم نظریه و کیفیت نظریه‌پردازی بود. در بخشی از این بحث، استاد عواملی را بیان کردند که روی نظریه‌پردازان و کیفیت نظریه‌پردازی آن‌ها اثر می‌گذارد؛ مثل پیشینه فرهنگی، تجربیات خانوادگی، آموزش حرفه‌ای و ... به‌عنوان نمونه فروید در عصری زندگی می‌کرده، که نوع نگاه به مسائل جنسی در آن دوره، روی نظریه او تأثیرگذار بوده است یا یونگ در خانواده‌ای زندگی می‌کرده که کشیش و مذهبی بوده‌اند، بنابراین در نظریه‌اش معنویت را مؤثر دانسته است و ... این نکته‌ی جالب برایم جالب‌تر شد، وقتی استاد به این مطلب اشاره کرد که آگاهی از این عوامل، اگرچه به ما کمک می‌کند در نظریه‌پردازی خودمان مراقب تأثیر آن‌ها باشیم اما درنهایت نمی‌توان تأثیر آن‌ها را نادیده گرفت. هم‌زمان در ذهنم درگیر این سؤال بودم که چگونه می‌توان بر اساس نظریه‌هایی که عوامل مختلف بر روی آن‌ها تأثیر می‌گذارند و دستخوش تغییراتی می‌کنند، انسان را شناخت و برای او راهکار ارائه کرد؟ تنها نظریاتی پایدار و محکم خواهند بود که با عوامل مختلف تغییرات در آن‌ها راه نداشته باشد و پشتوانه‌ی محکمی داشته باشند در حالی که هیچ‌یک از نظریاتی که یک انسان به‌صورت مستقل به آن پرداخته است این ویژگی را ندارد مگر اینکه به منبع تغییرناپذیر و محکمی مرتبط و متصل باشد . ✍رضا امیرزاده #نظریه_پردازی #اضطرار_به_وحی @Amirehtesham