eitaa logo
راه حسین (ع)
624 دنبال‌کننده
66.6هزار عکس
37.6هزار ویدیو
1.1هزار فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
قسمت ١٠٧ بخش ۱ آنچه ارتباط ميان افراد مختلف را برقرار مي‌كند يا امور ظاهري است يا امور دروني. امور ظاهري نسبت‌هايي است كه ميان افراد مختلف ايجاد مي‌شود نسبت‌هايي مانند خويشاوندي. امور دروني حالتي قلبي است كه فردي را در نظر شخص ديگر جذاب كرده و نسبت به او گرايش پيدا مي‌كند. احساسي كه فرد را براي ديگران جذاب مي‌كند همان دوستي است كه افراد مختلف را از درون به هم مرتبط مي‌كند. آنچه در درون انسان باعث جذابيت فرد ديگر مي‌شود محبت است؛ بنابراين اصل و حقيقت دوستي محبت است و محبت باعث جذاب شدن ديگران براي انسان مي‌شود. از طرف ديگر ريشه و دليل محبت، سنخيت و همانندي افراد است. محور اصلي ارتباط با تمام كساني كه با انسان در ارتباط هستند دوستي و محبت است. دوستي خصوصيتي است كه در كنار تمام عناوين ديگر مي‌تواند با انسان همراه باشد و كيفيت ارتباط را افزايش دهد. مثلاً دو برادر اگر با هم دوست باشند و محبت آنها نسبت به هم زياد باشد ارتباط گرم‌تري با هم خواهند داشت. حتي دوستي دوستان هم شدت و ضعف دارد. استاد ادامه دارد... 🍃 @Safir_Roshangari 🇮🇷
قسمت ١۳۶ بخش ۳۰ : امام صادق(ع) مي‌فرمايند « بسا دوستي براي خدا و رسول است و بسا براي دنيا. آنچه براي خدا و رسول است ثوابش بر خداست و آنچه براي دنيا است اثري ندارد. » (اصول كافي (ترجمه مصطفوي)، جلد 3، صفحه 193، حديث 13) اين موضوع به قدري اهميت دارد كه رسول خدا(ص) در مورد دوستي خاندان خود كه به دوستي خدا برمي‌گردد مي‌فرمايند « هر كه با دوستي خاندان پيامبر بميرد شهيد مرده است هر كه با دوستي خاندان پيامبر بميرد بخشيده شده از دنيا مي‌رود... و كسي كه بر بغض خاندان پيامبر بميرد بوي بهشت را استشمام نمي‌كند. » (بحارالأنوار (ط- بيروت)، جلد ‏27، صفحه 111، حديث 84) ماندگاري دوستي بستگي به عوامل به وجود آورنده آن دارد و از آنجا كه عامل دوستي براي خدا ماندگار‌تر است اين نوع دوستي پايدار‌تر است. امام علي(ع) مي‌فرمايند « دوستي كساني كه به خاطر خدا دوست هستند ادامه پيدا مي‌كند، چون عامل آن دوستي دائمي است. دوستي برادراني كه به خاطر دنيا دوست شده‌اند بريده مي‌شود، زيرا عوامل آن دوستي‌ها زود از بين مي‌رود. » (غرر الحكم و درر الكلم (شرح آقا جمال خوانساري)، جلد 2، صفحه 50، احاديث 1795، 1796). استاد ادامه دارد... 🍃 @Safir_Roshangari 🇮🇷
قَالَ علي عليه السلام: تَرْكَ الذَّنْبِ أهْوَنُ مِنْ طَلَبِ التَّوْبَةِ. امام علي عليه السلام فرمودند: ترك گناه آسان تر از طلب توبه است. الكافي، جلد ۸، صفحه ۳۸۴ ------------------------- لازمه توبه پشيماني است و لازمه پشيماني فهمي است كه بايد در فرد ايجاد شود و فهم زماني اتفاق مي افتد كه فرد بدي گناه و زشتي عملكردش مقابل نظر خدا را متوجه شده باشد. اين فهم و ادراك و پشيماني، رنجي را در فرد ايجاد مي كند كه از لذت گناه كردن بيشتر است. اين علاوه بر اين است كه خود گناه كردن زحمت و دردسر دارد. مثلا كسي كه غيبت مي كند تبعاتي براي خود او دارد كه باعث دلخوري و درگيري با فردي كه غيبت كرده مي شود يا كسي كه رشوه مي گيرد باعث متهم شدن و برخورد قانون با او مي شود يا كسي كه زنا مي كند بايد با زحمت مقدمات آن را فراهم كند و متهم شدن و برخورد خانواده طرف مقابل با او ممكن است اتفاق بيافتد. بنابراين امام علي عليه السلام مي فرمايند ترك گناه آسان تر از طلب توبه است. @Safir_Roshangari 🇮🇷
قسمت ۱۴۶ : ۲ بزرگ‌ترهاي معنوي به دو گروهِ كساني كه از نظر معرفت و شناخت انسان را رشد مي‌دهند و بزرگ‌ترهايي كه از نظر شخصيتي و معنوي انسان را رشد مي‌دهند تقسيم مي‌شوند. موضوع علم آموزي و دادن معرفت و شناخت، در اين كتاب در دو رده مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اول، موضوع علم و علم آموزي به طور كلي و از اين جهت كه علمي به انسان آموخته مي‌شود، بدون درنظر گرفتن اين كه چه نوع علمي است يا باعث كمال انسان مي‌شود يا نه. در ادامه افرادي كه به طور كلي به انسان علم مي‌آموزند با عنوان « معلم » بيان مي‌شوند. دوم علم و علم آموزي كه باعث رشد و تعالي انسان در زندگي و شخصيت او شده و روش رسيدن به تعالي و كمال را به او مي‌آموزد. افرادي هستند كه به طور خاص تلاش مي‌كنند اين نوع علم را به ديگران ياد دهند. اين افراد در ادامه با عنوان « استاد علمي » مطرح مي‌شوند. گروه ديگر از بزرگ‌ترهاي معنوي كساني هستند كه علاوه بر ياد دادن علم و روش زندگي متعالي و روش رسيدن به كمالات معنوي و شخصيتي، با انسان مرحله به مرحله براي رسيدن به كمال همراهي كرده و انسان را در عمل، تحت تربيت خود قرار مي‌دهند. اين افراد در ادامه با عنوان « استاد اخلاقي و تربيتي » بيان مي‌شوند. استاد ادامه دارد... 🍃 @Safir_Roshangari🇮🇷
قسمت ۱۷۸ بزرگ‌ترهاي معنوي ۳۴ : اقدام ديگر والي مردم اين است كه ياران خود را از ميان توده‏‌هاي پاك‌دل انتخاب كند. ايشان مي‌فرمايند « [اي مالك!] وقتي وارد مصر شوي مشاهده مي‌كني كه مردم دو گروه‌اند: اكثريت آنها توده‏‌هاي زحمت‌كش و پاك‌دل مردم‌اند. اقليت آنها طبقه مرفّه هستند كه در ناز و نعمت بزرگ شده‌اند. تكيه‏گاه تو و ياران و ياوران تو بايد از آن اكثريت زحمت‌كش و پاك‌دل باشد، چرا كه‌ توقعشان و خرجشان بر بيت‌المال از همه كمتر است. امّا آن اقليت اشرافي در ناز و نعمت بزرگ شده از خود راضي نه سرباز به ميدان جنگ مي‏فرستند و نه در مشكلات از تو حمايت مي‏كنند و از همه هم پر توقع‌تر هستند. » (نهج البلاغه (شرح ابن ابي الحديد)، جلد ۱۷، صفحه ۳۵) وظيفه ديگر رهبر اين است كه در برنامه‏‌ها اسوه باشد. يعني هر فرماني كه مي‏دهد اول خود عمل كند، هر چه را نهي مي‏كند اول خودش خودداري نمايد. نه تنها در حرف، بلكه در عمل هم همان ‌گونه باشد. ايشان مي‌فرمايند « ‌اي مردم من شما را به هيچ طاعتي دعوت نمي‌كنم، مگر اينكه خودم قبلاً آن را انجام داده‏ام و از هيچ كار خلافي شما را نهي نمي‌كنم مگر اينكه پيش از آن خودم آن را ترك كرده‏ام. » (نهج البلاغه (شرح ابن ابي الحديد)، جلد ۱۰، صفحه ۱۰، خطبه ۱۷۶) ارتباط مردم و رهبر در صورتي پايدار مي‌شود كه مردم از هر قشر و هر نوع، رهبر را براي خود مفيد بدانند و احساس كنند با وجود رهبر وضعيت بهتري پيدا مي‌كنند خواه همفكر او باشد يا خير؛ همچنان كه يهودي‌هاي زمان پيامبر تحت ذمه حكومت اسلامي به راحتي زندگي مي‌كردند. در اين صورت مردم خود را پشتيبان رهبر دانسته و دنباله‌رو او خواهند بود. به اين ترتيب رهبر فرا‌تر از حزب و گروه بوده و پيوند تنگاتنگي با مردم خواهد داشت. استاد ادامه دارد... 🍃 @Safir_Roshangari 🇮🇷