☑️☑️ اوشو همه را با خود به منجلاب می کشاند... (بخش دوم) ▪️ در شماره قبل درباره نکته انحرافی تعلیمات اوشو که کمال انسانی را در لذت طلبی و لذت جویی می داند و برای آن هم حد و حصری قائل نیست نکاتی مطرح شد. اوشو خود را لذت پرست و افکار و نظرات خود را لذت‌گرایی می‌داند: «من، لذت پرستم و تا آنجا که می‌دانم، همه آن‌هایی که شناخت پیداکرده‌اند، هر چه هم بگویند، همواره لذت پرست بوده‌اند!! (1) 🔻 در واقع می‌توان گفت سبک ابداعی اوشو کاملاً لذت‌گراست که انسان را به بهره‌وری افراطی از لذت‌های دنیوی سفارش می‌کند و بر اساس آن، اینگونه به پیروان خود القا می کند که تمام لذات زودگذر حتی نوع غیر اخلاقی برا رسیدن به کمال مناسب است!! ▪️ به زعم اوشو حال اگر انسان با این امیال نفسانی و لذت جویی و خوش‌گذرانی‌ها به مبارزه برخیزد، سدی بلند در برابر کمال خود، کشیده و به خود و انسانیت، خیانت کرده است! 🔻 هر چند گفته های این سرکرده عرفان کاذب بی مبنا و پر از مغالطه و انحراف است اما در کمال‌خواهی شیطانی و حیوانی اوشو یک ناسازگاری درونی و همچنین یک نوع ناسازگاری بیرونی مشاهده می‌شود. ▪️ ناسازگاری درونی را می‌توان این‌گونه بیان کرد: اولاً: تعدیل غرایز و رعایت تعادل در رفتار، تنها راه رسیدن به کمال است. چون دنیا و تمام نعمت‌های آن اگرچه برای آسایش انسان آفریده شده، ولی غرق شدن زیاد در آن مانع کمال است، و فرورفتن در لذت‌های آنی و زودگذر انسان را به لبه پرتگاه و سقوط نزدیک خواهد کرد، درحالی که اوشو در تمامی سخنان خود همه را دعوت به لذت پرستی و دنیاگرایی افراطی می‌کند. ثانیاً: غرق شدن در رفاه و بی بندوباری جنسی، مساوی است با احساس پوچی. اوشو در سخنان خود رفتار غربی‌ها را نقد کرده و می‌گوید: «علت خودکشی‌های فراوان در غرب، غرق شدن غربی‌ها در آسایش است؛ زیرا همه‌چیز دارند ولی بازهم در اعماق وجود خود احساس تُهی بودن و پوچی می‌کنند.» 🔻 حال جالب است که او افراطی گری غربی ها در لذات را نقد می کند و از سویی در دستوراتش انسان را سریع‌تر از همه‌چیز به‌سوی پوچی پیش می‌برد! 👈 اما ناسازگاری بیرونی را می‌توان چنین گفت که؛ کمال‌جویی و سعادت خواهی، یکی از گرایش‌های فطری در هر انسانی است و همه تلاش انسان برای پاسخ‌گویی به این گرایش و زدودن نقص‌ها و دست‌یابی به کمال‌ها و رسیدن به چنین سعادتی است؛ هرچند ممکن است که در بیشتر موارد، در تعیین مصادیق کمال، به خطا برود. 📌 ولی از دیدگاه اوشو، کمال‌خواهی و سعادت‌طلبی، همان بهره‌وری کامل از لذت جنسی و هواهای نفسانی زودگذر است که نتیجه‌ای جز هلاکت بشریت را در پی نخواهد داشت. (2) 📚 پی‌نوشت: 1. الماس‌های اوشو ، ص ۱۳۷. ص ۲۴۶ 2. بخشی برگرفته از سایت موسسه بهداشت معنوی و کتاب سایبان خودساخته عرفان مدرن، محمد اسماعیل عبداللهی، ص ۱۳۸. #عرفان_کاذب #اوشو 💜@Andyshedini