⭕️ درمان پوچ گرايي (نيهيليسم) در قرآن: نماز و ياد خدا 🔻كاركرد نماز و عبادت: معنابخشي به زندگي: قبلا بيان شد كه به اعتراف انديشمندان غربي، يكي از آثار زيانبار #علم_گرايی_افراطی (تكيه انحصاري به علوم تجربي در همه امور) كه مستلزم نگاه مادي به انسان و جهان است، نيهيليسم يعني پوچ گرايي و بي معنايي زندگي است. راهكار درماني چيست؟ 🔹قرآن كريم ياد خدا و تفكر در خلقت را معنابخش به زندگي و درمان پوچ گرايي معرفي مي كند: " الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ"؛ (آل عمران:191) يعني آنانكه (در همه حالات)، حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده‌اند، خدا را یاد می‌کنند؛ و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین می‌اندیشند؛ (و می‌گویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریده‌ای! تو پاك و منزهی! ما را از عذاب آتش، نگاه دار! 🔹از جمله كاركردهاي نماز و عبادت نيز تثبيت و دروني سازي اين نگرش و معنابخشي به زندگي است. نماز با تكبير (الله اكبر) و سپس (بسم الله الرحمن الرحيم) آغاز مي شود كه مستلزم توجه به جايگاه عظيم الهي در هستي و صفت رحمانيت و رحيميت او است. سپس خداوند، مدير و مدبر و پروردگار هستي (الحمدلله رب العالمين) و صاحب فرجام زندگي (مالك يوم الدين) تلقي مي شود؛ كسي كه جز او لايق پرستش، عبوديت (اياك نعبد) و سزاوار استمداد (اياك نستعين) نيست. انسان مومن با نماز، ذكر، عبادت، و تفكر در مضامين كلماتي كه بر زبان جاري مي سازد، جايگاه خود را در هستي مي يابد و جهت حركت كشتي وجود خود در اقيانوس طوفاني و پرتلاطم دنيا را به سمت خدا تنظيم مي كند. #اندیشه_دینی🌱 #حجت_الاسلام_ابوالفضل_ساجدی🌱 🆔 @Andyshedini

⭕️ آثار زيانبار #علم_گرايی_افراطی : 🔹پوچ گرايی ، اضطراب و احساس تنهايی (1) علوم تجربي، براي انسان، مفيد و لازم است اما علم گرايي افراطي، مضر است. علم گرايي افراطي مستلزم نفي وحي و آخرت، و نگاه مادي به انسان و جهان است اما علم گرايي اعتدالي, علم را ابزار بشري معرفت مي داند كه مكمل وحي است. ثمره نگاه افراطي به علم، تكيه به آن براي رسيدن به تمام مقاصد و كمالات مادي و معنوي و حل تمام مشكلات جسمي و رواني انسان است. از جمله آثار زيانبار علم گرايي افراطي در غرب، رشد پوچ گرايي و بي‎معنايي زندگي است. عصر حاضر شاهد ‎ترويج اين انديشه توسط پاره‎اي از نويسندگان غربي است. کساني چون فرانتس كافكا، آلبر كامو، ساموئل بكت، آرتور آداموف، ژان پل سار‎تر، اوژن يونسكو، حامي اين رويكرد هستند و آن را به صورت نمايش نامه، مقاله و ...مطرح كرده‎اند. جمعي از آنان در صدد ارائه پشتوانه ي عقلي بر پوچي زندگي بشر و سرنوشت انسان بر آمده‎اند و پاره‎اي نيز با راه‎كارهاي هنري و عاري از هر گونه روش منطقي واستدلالي، بي‎معنايي و نگون بختي حيات بشر را ‎ترسيم كرده‎اند. قهرمانان آثار اين نويسندگان افرادي بي‎تفاوت و خونسرد نسبت به زندگي و ارزش‎هاي آن، بي‎قيد نسبت به آداب و رسوم اجتماعي و بي‎احساس در روابط با ديگران هستند. ♦️ژان فوراستيه، نيهيليسم (پوچ انگاري) را زاده ي ساينتيسم (علم گرايي افراطي)‎ مي‎‎شمارد و ميگويد: بنابر انديشه‎‎هاي سار‎تر يا كافكا كه آثارشان را‎ مي‎‎توان پي آمد‎هاي منفي دانش تجربي و تحقير و تخريب ارزش‎هاي سنتي دانست، انسان موجودي بي‎معنا و ر‎ها شده‎اي در جهان بي‎معنا است ... . اين گونه انديشه‎هاي پوچ گرايانه و نيست انگارانه سراسر ادبيات نوين غرب را آكنده ‎است. #اندیشه_دینی #حجت_الاسلام_ابوالفضل_ساجدی 🆔 @Andyshedini