یادمه اولای دبیرستانم چند تا جمله روی برگه های کوچیک می‌نوشتم مثل : بخند خوشگلتر میشی، عجب چشمهایی داری، امروز فوق العاده بودی، عجب حلوای قندی تو .. و... از این دست جمله ها! سر زنگ کلاسی اجازه می‌گرفتم از معلم میومدم بیرون و یواشکی میرفتم سر جاکفشی ها (از اونجایی که مدرسه مون فرش بود جاکفشی داشتیم) خیلی رندوم و بدون این که بدونم کدوم کفش واسه کیه، جمله ها رو میذاشتم توی کفش ها به ترتیب نه ، پخش و پلا .... چقدر دوست داشتم واکنش هاشون رو از نزدیک ببینم ولی نشد..فقط میدونم خیلی لذت بخش بود.

https://eitaa.com/EmilyMalfoy/2249 اره😭😂 تازه یکیش رو گذاشته بودم تو کفش رفیقم و اونموقع هنوز صمیمی نشده بودیم.

دارم چیکار میکنم؟ ادامه داستان رو مینویسم شب راه خیال بازه...

با یه رُند قشنگ.. ³⁰ ✨ شب خوش-

نشستن بین کتاب ها چه حسی داره...آره شاید ساکت باشن ، شاید صدایی ازشون در نیاد ، اما نه تا وقتی که بفهمیشون، به نظر من بیشترین صداهارو اینجا داره! یه صدای شلوغ پلوغ دلنشین... صدای گفت و گو ، صدای طبیعت ، زنگ مدرسه، حتی صدای دعوا و ناسزا گفتن.. هر کدوم از این کتاب ها صدای مخصوص خودشون رو دارن .. فقط کافیه گوش کنی. می‌شنوید صداها رو؟!

وضعیت همیشگیم :

درسته ولی یک ترشیده ی خوشبخت بهتر از یک دختر ازدواج کرده بدبخت یا دختران بی حجب و حیایی است که دنبال شوهر می دوند. _زنان کوچک

شما: اگه افتضاح بود پنج ستاره میدم چون اولین داستانه و جرأت کر دی و بالاخره ------------📬🌠 آنمون: لطف داری شما 🥲ولی حقیقتش اینه که اولین داستانم نیست، پنج ساله نویسندگی میکنم ولی در کل اولین داستانیه که میخوام بقیه هم بخوننش؛

شما: اغااا زودتر بزارششش من نمیشناسمت ولی ب قلمت ایمان دارممممم -----------📬🌠 آنمون: چقدر خوبین شما😭 باشه فقط فرصت بدین ، باید تایپ بشه و خلاصه بیشترشو انجام دادم ، یه کم دیگه صبوری