برای «شبی که عباس در آسمان است.»

یک روز درست وسط نوجوانی ام بدون انکه بخواهم جعبه اسرار مادرم را پیدا کردم...به جای گردنبند طلای چینابی یا عکس های خانوادگی دهه۵۰ و ۶۰، چند پاکت نامه پیدا کردم.چشم دوختم به تمبر پشت پاکت ها و آن موج دریایی قرمز و مشکی که روی تمبر کشیده شده بود. مادرم درباره همه‌ی چیزهای مهم ۱۶ تا ۱۸سالگی‌اش با منیژه در تهران حرف زده بود..‌.چیزهایی که هنوز که هنوز است به من نگفته...مثلا در نامه های قبل کنکور گفته بود که دارد برای پزشکی میخواند...و چند نامه بعد راوی احساس غمی بود که به خاطر قبول نشدن در مرحله دوم داشت و درد و دل هایش گواه این بود که جو خانه‌شان و اتفاقات خانوادگی آن سال چقدر روی این قبول نشدن اثر داشته... آن لحظه اولین بار بود که آرزو کردم کاش یک دوست مکاتبه ای داشتم و هر ماه حداقل یک نامه برای هم می‌نوشتیم. اما نامه‌ی حال و احوال طور از منقرض شده های عصر دیجیتال بود که من متولدش بودم. از آن روز هربار که پستچی در را میزند و بسته های حاوی خرید کتاب، لباس و انواع گواهی های دولتی و نامه های غیر دولتی و موسسات را به دستم می‌رساند این حس با من است که کاش به جای یک بسته بزرگ، یک نامه کوچک دریافت میکردم و پستچی ها به رسم قدیم هنوز هم درد و دل ها و حرف های مگویمان را بین ادمها جا به جا می‌کردند. یک انسان امین که پیغامی مهم را به دستمان می‌رساند نه صرفا بسته های خریدمان را... دوست داشتم نزدیک عید در یکی از روزهای دهه شصت ِ غیر دیجیتال درب خانه را باز کنم و یک پاکت نامه رنگی با تمبر عید نوروز دریافت کنم که دختر عمویم در آن از حال و هوای عید تهران برایم بگوید و من از سرمای استخوان سوز یزد و حرف هایی که در دل دارم. رویش نوشته است برسد به دستِ فاطمه #محفل_چالش_پستچی @bakhodamhastam @mahfelmag

حضرت رضا علیه السلام، روز غدیر را «یوم التودّد» خواندند؛ یعنی روز مهر ورزیدن. بنابراین در چنین روزی باید معتقدان به ولایت، غم را از دل دوستان حضرت علی علیه السلام به هر نحوی که مقدور باشد برطرف نمایند.

به جمعیت کفایت کرد امیرالمومنین ما را پریشانی وداعی کرد زین بحرِ یقین ما را . به ذلت بر زمینش سر نهادیم و ثنا گفتیم به روز حشر با عزَت برون آرد زمین ما را . غبارِ قبر او با آستین برگیر تا آن بت کشد بر آستانش در جزا از آستین ما را . تمنا از علی هم صحبتی با اوست خود ورنه شفاعت می کند پیش از علی ، ام البنین ما را . ز اعماق قرون از بین جمعیت تو را دیدیم تو هم ای ناز مطلق از همان بالا ببین ما را

امير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السّلام:🌿 نَحْنُ اَلنَّمْرِقَةُ اَلْوُسْطَى بِهَا يُلْحَقُ اَلتَّالِي وَ إِلَيْهَا يَرْجِعُ اَلْغَالِي ما تکیه گاه میانه ایم. بازمانده به آن ملحق مى شود و پیش رونده به آن باز مى گردد.