بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات: ⭕️ دلایل سکوت ۲۵ ساله ی حضرت علی (ع) در مقابل غاصبان خلافت 🔺 #امام_علی(ع) پس از #پیامبر (ص) شایسته ترین فرد برای اداره ی امور جامعه ی اسلامی بوده و در حوزه ی #اسلام به جز پیامبر اسلام(ص) هیچ كس از نظر فضیلت، تقوا، بینش فقهی و قضایی، جهاد و كوشش در راه خدا و سایر صفات عالی انسانی به پایه ی علی (ع) نمی رسید. به دلیل همین شایستگی ها، آن حضرت بارها به دستور خدا توسط پیامبر اسلام(ص) به عنوان رهبر آینده ی مسلمانان معرفی شده بود كه از همه آن‌ها مهم تر، جریان "غدیر" است. از این نظر انتظار می رفت كه پس از درگذشت پیامبر(ص) بلافاصله علی(ع) زمام امور را در دست گیرد، و رهبری مسلمانان را ادامه دهد. اما عملاً چنین نشد و مسیر رهبری اسلامی پس از پیامبر(ص) منحرف گردید، و علی (ع) از صحنه ی سیاسی و مركز تصمیم گیری در اداره ی امور جامعه ی اسلامی به دور ماند. البته امام (ع) این انحراف را تحمل نكرد و #سكوت در برابر آن را ناروا شمرد و بارها با استدلال ها و احتجاج های متین خود، خلیفه و هواداران او را مورد انتقاد و #اعتراض قرار داد، ولی مرور ایام و سیر حوادث نشان داد كه این گونه اعتراض ها چندان ثمربخش نبوده،‌ و خلیفه و هوادارانش در حفظ و ادامه‌ ی قدرت خود مصرند. در این هنگام علی(ع) بر سر دو راهی حساس و سرنوشت سازی قرار گرفت؛ یا می بایست به كمك رجال خاندان رسالت و علاقه مندان راستین خویش كه حكومت جدید را مشروع و قانونی نمی دانستند،‌ بپاخیزد و با توسل به قدرت، #خلافت و حكومت را قبضه كند،‌ و یا آن كه وضع موجود را تحمل كند و در حدود امكان به حل مشكلات مسلمانان و انجام وظایف دینی خود بپردازد. از آن جا كه در رهبری های الهی،‌ قدرت و مقام، هدف نیست، بلكه هدف چیزی بالاتر از حفظ مقام و موقعیت است و وجود رهبری برای این است كه به هدف تحقق ببخشد، لذا اگر روزی رهبر بر سر دوراهی قرار گرفت و ناگزیر شد كه از میان مقام و هدف، یكی را برگزیند،‌ باید از مقام رهبری دست بردارد و هدف را مقدم تر از حفظ مقام و موقعیت رهبری خویش بشمارد. ❗️علی(ع) كه با چنین وضعی روبرو شده بود، راه دوم را برگزید. او با ارزیابی اوضاع و احوال جامعه ی اسلامی به این نتیجه رسید كه اگر اصرار به قبضه كردن حكومت و حفظ مقام و موقعیت رهبری خود نماید،‌ وضعی پیش می آید كه زحمات پیامبر اسلام(ص) و خون های پاكی كه در راه این هدف و برای آبیاری نهال اسلام ریخته شده است، به هدر می رود. 🔺خطرات مهمی که حضرت علی(ع) به خاطر آنان سکوت کرد: 1⃣ اگر حضرت با توسل به قدرت و #قیام مسلحانه در صدد قبضه ی حكومت و خلافت بر می آمد، بسیاری از عزیزان خود را كه از جان و دل به #امامت و رهبری او معتقد بودند،‌ از دست می داد. علاوه بر این ها گروه بسیاری از #صحابه ی پیامبر(ص) كه به خلافت امام راضی نبودند، كشته می شدند و این امر سبب تضعیف مسلمانان و دو دستگی آنان می شد. 2⃣ از آن جاكه بسیاری از گروه ها و قبایلی كه در سال های آخر عمر پیامبر مسلمان شده بودند،‌ هنوز آموزش های لازم اسلامی را ندیده بودند و نور ایمان كاملاً در دل آنان نفوذ نكرده بود، هنگامی كه خبر در گذشت پیامبر اسلام(ص) در میان آنان منتشر گردیده گروهی از آنان پرچم "ارتداد" و بازگشت به بت پرستی را برافراشتند و عملاً با حكومت اسلامی در مدینه مخالفت نمودند. در چنین موقعیتی كه دشمنان ارتجاعی اسلام، پرچم ارتداد را برافراشته و حكومت اسلامی را تهدید می كردند، ‌هرگز صحیح نبود كه امام پرچم دیگری به دست بگیرد و قیام كند. حضور #منافقان در میان مسلمانان و كسانی كه به ظاهر اظهار اسلام كردند،‌ ولی همیشه منتظر بودند كه در یك فرصت مناسب به اسلام ضربه بزنند، یكی از عوامل اصلی عدم اعتراض مسلحانه ی حضرت علی(ع) بود. آن حضرت در مقابل درخواست #ابوسفیان برای قیام و مبارزه با #ابوبكر و به دست گرفتن حكومت توسط آن حضرت، به ماهیت این منافقان و علت اساسی چنین پیشنهاد كه ضربه زدن به اسلام نوپا بود،‌ اشاره می‌كند. 3⃣ علاوه بر خطر مرتدین،‌ مدعیان نبوت و پیامبران دروغین مانند مسیلمه ی كذاب، طلیحه و سجاح نیز در صحنه ظاهر شده و هر كدام طرفداران و نیروهایی دور خود گرد آوردند و قصد حمله به مدینه را داشتند كه با همكاری و اتحاد مسلمانان پس از زحماتی نیروهای آنان شكست خوردند. ❗️با در نظر گرفتن نكات مذكور، به خوبی روشن می‌شود كه چرا امام(ع) بعد از آن كه مكرر حق خود را مطالبه نمود و شدیداً بر #غاصبان حقش اعتراض كرد،‌ صبر را بر قیام ترجیح داد و چگونه با صبر و تحمّل و تدبیر و دور اندیشی، جامعه ی اسلامی را از خطرهای بزرگ نجات داد و اگر علاقه به #اتحاد_مسلمانان نداشت و از عواقب وخیم اختلاف و دودستگی نمی ترسید،‌ هرگز اجازه نمی داد رهبری مسلمانان از دست اوصیا و خلفای راستین پیامبر خارج شود و به دست دیگران افتد. 🔺منبع و متن کامل تر: b2n.ir/279480 @Antishobhe