🔰 نکات زیبای رهبر انقلاب درباره شخصیت ممتاز و معنویِ امام خمینی، ۱۴۰۱/۰۳/۱۴ ❖ امام بزرگوار، روح جمهوری اسلامی است؛ اگر این روح از جمهوری اسلامی گرفته بشود و مورد بی‌توجّهی قرار بگیرد، نقشی بر دیوار باقی خواهد ماند. ❖ در سالهای گذشته، درباره‌ی ابعادی از شخصیّت امام صحبت شده است، لکن ناگفته‌ها هنوز بسیار است: هر چه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم خجل باشم از آن ❖ نسل کنونی انقلاب، امام عزیز را به درستی نمی‌شناسند، عظمت امام را نمیدانند؛ امام را با امثال این حقیر مقایسه میکنند؛ در حالی که فاصله بسیار زیاد است، فاصله نجومی است. امام شخصیّت استثنائی بود به معنای واقعی کلمه. ❖ انقلاب را مردم به پیروزی رساندند؛ در این تردیدی نیست، امّا آن دست قدرتمندی که توانست این اقیانوس را به تلاطم دربیاورد، آن شخصیّت فولادین، آن دل مطمئن، آن زبان ذوالفقارگونه که توانست میلیون‌ها انسان را وارد میدان کند، یأس و نومیدی را از اینها دور کند، عبارت بود از امام بزرگوار؛ او عبارت بود از خمینی عظیم! هیچ کسِ دیگر در این کشور قادر به این کار نبود. ❖ آن وقتی که رژیم، در آخرین نَفَسهایش، با کمک آمریکا به فکر این بود که حکومت نظامی برقرار کند، مردم را به خانه‌هایشان بفرستد و در غیاب مردم ریشه‌ی کار را بکلّی از بین ببرد، امام با الهام الهی ــ حقیقتاً با الهام الهی که خودِ امام هم بعداً این را گفتند ــ به مردم گفت بیایید در خیابانها. خیلی از سیاسیّون انقلابی، در آن ساعت، مخالف این کار بودند، میگفتند این خطر دارد برای مردم؛ امام گفتند نخیر! ❖ امام بزرگوار به معنای واقعی کلمه یک آدم ممتاز بود؛ واقعاً ممتاز بود. خصوصیّات شخصی او، خصوصیّاتی بود که در مجموع و همه با هم در کمتر شخصیّتی ممکن بود به وجود بیاید و ما سراغ نداریم؛ یعنی بنده واقعاً در طول تاریخ خودمان هم کسی که همه‌ی این خصوصیّات را با هم داشته باشد سراغ ندارم. ❖ امام، اهل معنویّت و حالات عرفانی بود؛ اهل گریه‌ی سحر بود. مرحوم آقای حاج احمد آقا به بنده گفت سحرها که امام بلند میشوند و در نماز و در دعا گریه میکنند، این دستمال معمولی‌ای که ایشان دارند کفاف نمیدهد، برای ایشان حوله میگذاریم؛ حوله‌ی دست و رو خشک‌کنی برای اشک! اهل این معنویّتها بود. ❖ اهل لطافت روحی بود؛ این کتابهای معنوی امام مثل آداب‌الصّلاة، مثل شرح حدیث [جنود] عقل و جهل را امام تقریباً در جوانی یا اوایل میانسالی ــ حدود چهل‌سالگی ــ نوشته بود؛ از جوانی این جور بود. ❖ از قول امام نقل کرده‌اند ــ بنده این را نشنیده‌ام ــ که امام فرموده باشد که «وَالله من تا حالا نترسیده‌ام»؛ امّا آنچه من خودم دیدم و خودم از امام شنیدم، [این بود که] یک وقتی بنده راجع به یک مسئله‌ای با امام صحبت میکردم، در ضمن صحبت به ایشان گفتم که «شما این کار را نمیکنید چون می‌ترسید...»؛ میخواستم بگویم میترسید که مثلاً فلان مشکل پیش بیاید؛ تا گفتم می‌ترسید، ایشان گفتند من از چیزی نمیترسم! بنده نمیخواستم بگویم «شما ترسو هستید»، این یک تعبیر عرفی معمولی است یعنی «ملاحظه می‌کنید که این اتّفاق نیفتد» امّا کلمه‌ی ترس را که [به کار] بردم، ایشان گفتند من از چیزی نمیترسم. شجاع بود به معنای واقعی کلمه. ❖ اقامه‌ی حق و عدل هدف امام بود، امّا آیا در زیر سقف نکبت‌بار حکومت پهلوی یا هر حکومت وابسته‌ای می‌شود اقامه‌ی حق و عدل کرد؟ طبعاً نه؛ پس هدف بعدی این میشود که انسان این سقف را بشکافد. «فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم». @Arefane

هر چه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم خجل باشم از آن بسیاری از ابعاد شخصیّت امام بزرگوار ما همچنان ناشناخته است. در واقع نسل کنونی انقلاب، بخصوص نسل جوان ما، امام عزیز را بدرستی نمی‌شناسند، درک نمیکنند، عظمت امام را نمیدانند؛ امام را با امثال این حقیر مقایسه میکنند؛ در حالی که فاصله بسیار زیاد است، فاصله نجومی است. امام شخصیّت استثنائی بود به معنای واقعی کلمه. @Arefane

کوبه‌ی سمت راست و کوبه‌ی سمت چپ در درب‌های قدیمی، نشان از عفت و نجابت مردم ایران @Arefane

لبت شکّر به مستان داد و چشمت مِی به مِی خواران منم کز غایتِ حرمان، نه با آنم، نه با اینم... @Arefane

با هیچ‌کس نشانی زان دلسِتان ندیدم یا من خبر ندارم، یا او نشان ندارد @Arefane

این نگاه، ساده‌انگارانه است که فکر می‌کنیم بدنِ ما، حاملِ نفس مجرد ماست؛ چرا که طبق تحلیل صدرایی، نفس مجردِ ماست که حاملِ بدن ماست نه بالعکس‌. بدن، تابع مراتبِ تجردیِ ماست نه بالعکس. استاد علی امینی‌نژاد @Arefane

آزادیِ هر دو کَون می‌خواست دلم در بندگیِ نفس و هوا پیر شدم ملاصدرا @Arefane

یک رفیقی داشتیم که از بچه‌های قدیم جبهه و جنگ بود البته الآن از علمای قم است؛ نقل می‌کرد که در یکی از شب‌های عملیات، یک گروهی را به ما سپردند و گفتند راه بیفت برو. ما شبانه قبل از اذان صبح، یک مسیری را گرفتیم و رفتیم. می‌گفت اینقدر به شما بگویم که مدتی که راه رفتیم، احساس کردیم که دیگر این‌جا ما گم شده‌ایم. می‌گفت خیلی گم شدیم، چون گم شدن‌های ظاهری متصف به کم یا زیاد نمی‌شود، ولی بعضی گم شد‌ن‌ها کم و زیاد دارد. می‌گفت اینقدر به شما بگویم که در آن منطقه‌ای که ما رسیدیم نه صدای توپ می‌آمد، نه صدای گلوله می‌آمد. هیچ آثار جنگ نبود و نمی‌دانستیم کجا هستیم. این دوست ما می‌گفت که گاهی زندگی و مشغله‌ی روزانه، انسان را به گمگشتی و تحیّر می‌اندازد، یعنی ما گاهی داریم زندگی می‌کنیم ولی گم شده‌ایم. نمی‌دانیم «خود» ما کجا است و کجا هستیم؟ چه کسی هستیم؟ چه کار داریم می‌کنیم؟ گاهی مشغله‌های متعدد فکری و غفلت‌های گوناگون از خداوند و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ما را گم می‌کند، یعنی احساس گمگشتگی، تحیّر و سرگردانی پیدا می‌کنیم. البته خود همین احساس هم احساس مبارکی است و به هر کسی دست نمی‌دهد. استاد شیخ جعفر ناصری @Arefane

و مقصود از حبسِ حواسِ ظاهر آن است تا حواسِ باطن گشاده گردد. (شیخ علاءالدوله سمنانی) @Arefane

صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین #شب_جمعه @Arefane

🎥 مکاشفه سالک وارسته مرحوم آیت‌الله حق‌شناس در حرم حضرت امام رضا علیه‌السلام؛ و شعری که حضرت در جواب ایشان خواندند (نقل مکاشفه از زبان خود آیت‌الله حق‌شناس) @Arefane

قال الإمام الرضا عليه السلام: الإِمامُ الأَنيسُ الرَّفيقُ، وَالوالِدُ الشَّفيقُ، وَالأَخُ الشَّقيقُ، وَالاُمُّ البَرَّةُ بِالوَلَدِ الصَّغيرِ، و مَفزَعُ العِباد فی الدّاهِيَةِ النّآد امام رضا علیه‌السلام در توصیف "امام" فرمودند: امام، مونسی است رفيق؛ پدری است مهربان؛ برادری است همسان؛ مادری است نيك‌رفتار به فرزند كوچكش؛ پناه بندگان است به هنگام پیش‌آمدهای سخت. • اصول کافی @Arefane