زخم او، بِه ز دوای دگران...

«متنی که علامه حسن‌زاده آملی برای سنگ مزار همسرش نوشت» (بخشی از گفتگو با دکتر محسن اسماعیلی) برنامه کلمه - قسمت ۲۹ ✍ بخشی از کلام ایشان در کلیپ صحیح نیست؛ چرا که تخلص شعری علامه، «حَسَن» بوده نه «الهی». ایشان می‌گویند که حضرت علامه روی سنگ مزار همسرشان نوشته اند: «جنّتِ نعیمِ الهی»؛ که منظور از «الهی» هم خود علامه هستند. درحالیکه ایشان نوشتۀ قبر را اشتباه متوجه شده اند، چراکه کلمۀ «الهی» از عبارت قبلش کاملاً جداست و بخشی از الهی نامه است. عبارت صحیح سنگ مزار چنین است: روضة من ریاض الجنة. روح و ریحان و جنت نعیم. الهی، موج از دریا خیزد و...(الی آخر) @Arefane

تکمله از «کانال علامه دهر»: تخلّص شعری حضرت علامه حسن‌زاده رفع الله درجاته در دیوان اشعار (آملی/ حَسَن/ نجم) است.

قهرِ او، بِه ز سلام دگران...

به اخمت خستگی در می‌رود، لبخند لازم نیست...

چنین صوت لطیف و پند لطیفی، البته از چنان روح لطیفی تراوش می‌کند؛ از کوزه همان برون تراود که در اوست...

منعِ او، بِه ز عطای دگران...

جورِ او، بِه ز وفای دگران...

منقول است که دلقک فرعون که در جمیع احوال خود را به صورت موسی نمودی و مردم را خندانیدی، چون فرعون با قوم خود غرق شد و او به سلامت در رفت، موسی آه برآورد که خدایا! همۀ آزار من از او بود. ندا آمد که ای موسی! خود را چون شبیه به تو می‌نمود، عیب بود که مشابه تو را که دوستی، چون دشمنان دارم... @Arefane

امیدوارم خداوند امثال مرا نیز مانند دلقکی که تشبّه به خوبان می‌کند، با چشم‌پوشی در جرگۀ خوبان محسوب کند؛ که گفته اند: «مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ فَهُوَ مِنهُم»؛ کسی که خود را شبیه گروهی کند، از آنها محسوب می‌شود... @Arefane