❖ نماهنگ زیبا از سخنان بغض‌آلود حضرت علامه حسن زاده آملی رضوان‌ الله‌ تعالی علیه: «خدایا پناه به تو... به جان رسول‌ الله(ص)، به جان امام صادق(ع)، خجالت می‌کشم از امر به معروف و نهی از منکر... [ولی] قبول بفرمایید. کار ما خیلی کار سنگینی است...». 🌱 کاری از کانال عارفانه @Arefane

در کلیپ بالا، نحوۀ سخن گفتن، انکسار باطنی، تواضع و شرمندگیِ مرحوم علامه حسن زاده در برخورد با مردم کوچه و بازار و تاثیر این نوع رفتار را مقایسه کنید با برخی که لازم می‌دانند فقط از موضع استعلاء و بالا به پایین، مردم را نهی از منکر کنند. البته که حساب مغرضین جداست؛ ولی همین مردم شیفتۀ اخلاق امثال علامه‌اند؛ اگر برخی دیگر چهرۀ روحانیون واقعی را خراب نکنند. هم نهی از منکرت را بکن و هم تواضع باطنی نسبت به بندگان خدا داشته باش. هم به فکر اصلاح دیگران باش، و هم از خدا شرم بدار که خودت را اصلاح نکرده‌ باشی. هم دعوت به دین خدا کن و هم بگو: پناه بر خدا از تکبر باطنی. ✍ روح‌الله صادقی @Arefane

بسم الله العلیم؛

میرزا نورالله مشهور به عمّان سامانی و ملقب به تاجُ الشُعَرا (۱۲۵۸-۱۳۲۲ق)، شاعر عارف شیعی در زمان قاجار بود. کتاب «گنجینة الاسرار»، مثنوی ۸۱۲ بیتی او درباره واقعه عاشورا، یکی از آثار ادبی عاشورایی است و نگاهی تأویلی و عرفانی به ماجرای امام حسین علیه‌السلام دارد.

نحوه تلفظ نام «عمّان سامانی» در لغت‌نامه دهخدا، به فتح عین (عَمّان) ثبت شده است.

محل تولّد او در «سامان»، در استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد. پیکر او پس از وفات، در مسجد جامع سامان دفن شد؛ و بعدها بر اساس وصیتش به نجف منتقل و دفن شد.

بخشی از تحصیلات علمی او، در حوزه علمیه صدر در اصفهان بوده و از محضر اساتید بزرگ حوزه اصفهان در آن عصر، مانند آخوند کاشی بهره‌مند شده است.

او همانند بسیاری از نیاکان خود در سلک تصوف و عرفان بوده، و مدتی در حلقه صوفیان نعمت‌اللهی بوده است اما پس از درگذشت حاج زین‌العابدین شیرازی و بروز اختلاف بر سر ریاست فرقه نعمت‌اللهی، در جوانی از صوفیان نعمت‌اللهی جدا شد و سپس نزد حاج آقا رضا نائینی رفت و سال‌ها تحت تعلیم معنوی او بود.

دیوان اشعار عمان سامانی، حاوی غزلیات و قصاید او، چاپ نشده است، اما بنابر شواهدی ۱۰ تا ۱۲ هزار بیت دارد.

نوشتجات و اشعار عمان سامانی در کتاب گنجینةالاسرار کاملا مبتنی بر مبانی عرفان نظری است؛ او در دیباچه کتاب و نیز توضیحاتی که هنگام شروع هر بخش از اشعارش نوشته است، با مبانی عرفانی قلم زده و از اصطلاحاتی عرفانی مانند تجلّی اول، تجلّی ثانی، حدیث کنز مخفی و... استفاده می‌کند.

❖ بخشی از دیباچۀ کتاب «گنجینةالاسرار»، نوشته عمّان سامانی: «همه راهِ اوست می‌پویند؛ و وصلِ اوست می‌جویند؛ و حمدِ اوست می‌گویند؛ وَ إن مِن شَیء الّا یُسَبِّحُ بِحَمدِه. هر برگی از دفتر معرفتش آیتی است و هر گیاهی در بیدای وحدتش فراشته رایتی؛ با این‌همه عالَمی متفکّرانند و جهانی به دیدۀ حیرت نگران، چه هرچه جهد بیش نمایند و پیشتر گرایند، منزل مقصود دورتر شود و دیدۀ معرفت بی‌نورتر؛ دردا که ما ز مقصد خود دورتر شدیم نزدیکتر هر آنچه نهادیم گام را...» خرید کتاب @Arefane | عارفانه

❖ جناب عمّان سامانی در مقدمه کتاب گنجینةالاسرار، اشعار خود را حاصل ریاضات و مشاهدات سلوکی خود برمی‌شمارد: «...مدّتی بود در طریق سلوکم گاهی از راه مجاهدات، مشاهداتی و از روی ریاضات، استفاضاتی در مراتب توحید و رسومات تفرید و تجرید و قانون صاحبان راز و مقامات عاشقان جانباز دست میداد و پاره‌ای از آنها را منظوماً محفوظ خاطر و مُسَوّدۀ اوراق نموده...». خرید کتاب @Arefane | عارفانه