🌿 استاد علی‌اکبر رشاد: بنده سال ۱۳۶۳ با الهام از مصراعِ «طُرّۀ عشق، شِکَن در شِکَن است» که از سروده‌های استاد علامه حسن زاده است، غزل زیر را سرودم. استاد علامه مکرر می‌فرمودند: «من غزل شما را از بَر کردم». گاهی هم در حضور بنده این غزل را از حفظ می‌خواندند. پیچِ گیسوی تو رأسُ الفِتَن است کفرِ هندوی توأم راهزن است بیت ابروی تو در دفتر حُسن شاه‌بیت غزل ذُوالمِنَن است مَطلعِ شعرِ قَدَت را نازم گرچه هندوست ولی تُرک‌فَن است دوش، عرشی نَفَسی می‌فرمود: «طُرّۀ عشق، شکن در شکن است» دل این بیدلِ واله، عمری است که اسیرِ خَم آن پر شکن است شیخِ ما رازِ حیات افشا کرد دوش تا دید خمارْ انجمن است تو که هر لحظه دو صد جلوه کنی از چه پس پاسخ دیدار، «لَن» است خودْ صلیبِ قَلَم از عهدِ صِغَر چون «رشاد» آخته بر دوش من است @Arefane | عارفانه

استاد علی‌اکبر رشاد: «از دیگر واژه‌های پر تکرار در اشعار استاد علامه حسن زاده، واژه «دل» است؛ در اکثر غزلیات و اشعار ایشان حداقل یکی دوبار واژه یا توصیف «دل» به کار رفته است. معروف است که صائب تبریزی، «شاعر حُباب‌ها» است؛ چون بیشترین استفاده از واژه حباب و تشبیهات درباره حباب را دارد. اگر به استاد علامه حسن زاده به مثابۀ شاعر نگاه کنیم، ایشان «قلب‌شناس» و «شاعرِ دل» است: گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ یارب این قلب‌شناسی ز که آموخته بود @Arefane

صلّی الله علیک یا اباعبدالله الحسین #شب_جمعه @Arefane

تصویر استاد علی‌اکبر رشاد در معیّت علامه حسن زاده آملی(ره) @Arefane

🎙توضیح و قرائت غزل «طُرّۀ عشق» توسط استاد علی‌اکبر رشاد| غزلی که علامه حسن زاده آملی آن را از بَر کرده بود @Arefane

سخنران دوم مراسم، حضرت استاد حسن رمضانی بودند.

تواضع استاد حسن رمضانی در برابر استاد علی‌اکبر رشاد: در برابر ربُّ النوعِ «فلسفۀ مضاف»، سخن از «فلسفۀ معنویت» گفتن، زیره به کرمان بردن است. @Arefane

استاد حسن رمضانی: «معنا»، یعنی مقصودِ اول و اصلی. «معنویت»، یعنی عمق و مغزا و مقصود اصلی آفرینش که معرفت و عرفان است. @Arefane

استاد حسن رمضانی: استاد علامه حسن زاده، از ظاهر و لفظ و عبارت گذشته بود و به مقصود اصلی از کارگاه هستی رسیده بود. لذا در اشعار زیبای خود می‌گوید: ملکوت است که در مَنظرِ من جلوه‌گر است تو بر آن باش که بحر و بَر و شمس و قمر است آن خدایی تو پرستی نه خدای حَسَن است که حَسَن را به خداوند، خدای دگر است @Arefane

استاد حسن رمضانی: خیلی‌ها مقصود را گم کرده و اشیاء را یافته‌اند، اما استاد علامه حسن زاده، اشیاء را گم کرده و مقصود را یافته بود. لذا در الهی‌نامه می‌گوید: الهی! همه گویند خدا کو؟ حَسَن گوید جز خدا کو؟ الهی! همه کو کو گویند و حَسَن هو هو. @Arefane

استاد حسن رمضانی: استاد علامه حسن زاده می‌فرمودند: ما که نمی‌خواهیم «درویش» تربیت کنیم، ما می‌خواهیم «مُلّای مُهذّب» تربیت کنیم. @Arefane

استاد حسن رمضانی: یک روز که برای ملاقات با استاد علامه حسن زاده به سمت منزل ایشان می‌رفتم، دیدم استاد دم درب منزل ایستاده و قلم به دستشان است. گفتم: قلم دستتان است! فرمودند: «خدا نکند این قلم از دست من بیفتد؛ اگر من زنده باشم و قلم از دستم بیفتد، بمیرم بهتر است.» @Arefane