🔹آیت الله فاضل را خدا رحمت كند! به اتفاق هم یک وقت جنوب رفتیم، ما آنجا كه رفتیم مثل اینكه سرزمین مشعر و منا را داشتیم ادراك می‌كردیم؛ همان‌ طور كه حاجی شب دهم در مشعر می ‌خوابد آدم چه حالتی دارد؟ ما آن شب را در همان سنگر مثل حالت مشعر در همان شن ‌ها به این وضع خوابیدیم. من دیدم سحر كه شد یك پیرمرد بود، این جوان ‌ها را بیدار كرده همه اینها بیدار شدند، نماز شب خود را خواندند، نماز نافله را خواندند، نماز صبح خود را خواندند و زیارت عاشورا را خواندند و خوابیدند. این البته كشور را طیب و طاهر می ‌كند! برای من كاملاً محسوس بود كه ما روی شن‌ های جبهه که می‌ خوابیدیم، مثل همان شن های شب مشعر بود، آدم شب مشعر هم روی شن می ‌خوابد. 🆔 @Arefane

🔹محمد حسن قاضی: با ایشان [علامه طهرانی] در مورد شخص معینی از شاگردان قاضی صحبت شد. گفتند که من نیز در این مورد از شیخ عباس قوچانی پرسیدم که او هم در زمان خود از مرحوم قاضی در مورد این شخص پرسیده بود و قاضی فرموده بود: «او کِی از دنیا منصرف شد و خودی خود را فراموش کرد که بتواند در این راه حرکت کند؟». گذشتن از گردنه های سخت سلوک و طریقت، در مرحله اول محتاج به فراموشی خود و انصراف از خویشتن خویش و رها کردن شؤون و علاقه آن است. ✍ آیت الحق، ج ۱، ص ۴۴۳ 🆔 @Arefane

🔹فرمود: ﴿وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُونَ﴾؛ اکثری مردم یک مشکل شرکی در درون آنها هست. توحید محض و توحید خالص، یعنی گفتن «لااله‌الاالله» محض نیست، اکثر مؤمنین مشرک هستند. به امام عرض کردند چگونه اکثر مؤمنین مشرک هستند؟ فرمود همین که می‌ گویند: «لَولا فَلانٌ لَهَلَکْتُ»، اول خدا، دوم فلان شخص، اگر فلان شخص نبود، مشکل ما حل نمی‌شد! باید بگویید خدای سبحان، مشکل ما را از آن راه حل کرد. نه اینکه اول خدا، دوم فلان شخص. مگر خدا دومی دارد؟ مگر در قبال خدا یک قدرتی هست؟ اگر قدرت الهی نامتناهی است، در برابر قدرت نامتناهی قدرتی نمی‌ ماند. هر چه هست مظاهر اوست، فیض اوست، فوز اوست و مانند آن. این مشکل ماست که توحید محض در ما بسیار کم است. اگر کسی موحّد ناب بود و به غیر خدا تکیه نکرد، یقیناً دعای او مستجاب می ‌شود. 🆔 @Arefane

🔹چرا بر انجام سریع غسل جنابت تاکید شده است؟ 🆔 @Arefane

🔹عبادت و اذکار را تا چه اندازه باید ادامه داد؟ 🆔 @Arefane

🔹آیت الله میلانی در لندن برایم تعریف کرد: نوجوان که بودم، علامه سید محمدحسین طباطبایی و شاعر عارف مهدی الهی قمشه‌ای، مهمان پدربزرگم آیت الله سید محمدهادی میلانی مرجع تقلید و مؤسس حوزه علمیه مشهد بودند. برایشان چای آورده بودم. ناگاه آقای قمشه‌ای خواند: آسمان رشک بَرَد بهر زمینی که در آن؛ دو سه یاری، دو سه دَم، بهر خدا بنشینند... ✍ حاج آخوند، ص ۱۸۷ 🆔 @Arefane

🔹اگر انسان به دنبال این باشد که یک فرصت طلایی به دست آورد که هیچ گرفتاری نداشته باشد و هیچ غمی بر دل او سنگینی نکند و آن‌گاه به سلوک بپردازد، باید بداند این خیالی است باطل و شیطانی، و چنین فرصتی هیچگاه نصیب او نمی‌شود؛ زیرا عالم دنیا، عالم گرفتاری است. تمام اولیاء خدا که به جایی رسیده اند با همین گرفتاری‌ها بوده است؛ بلکه همیشه گرفتاری گذشتگان از گرفتاری ما به مراتب بیشتر بوده است. (علامه طهرانی) 🆔 @Arefane

🔰ذکر «یا حیُّ یا قیّوم» 🔹در سیره رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم حکایت شده: وقتي همّ و غم بر قلبشان زياد مي‌شد و کارها به بن‌بست کشيده مي‌شد، رو به قبله 18 مرتبه مي‌گفتند: «يا حيّ يا قيّوم». اگر انسان به اين کار همت کند يک ذکرش نیز زیاد است. (استاد جعفر ناصری‌ ‌@nasery_ir) ‌ ‌ 🆔 @Arefane

🔹تو که هر روز، کربلا می‌روی، مشهد می‌روی، مکه می‌روی! پس کی به سوی خدا می‌روی؟! 🆔 @Arefane

🔹او [مرحوم سید علی قاضی] سجده های طولانی بعد از نماز صبح (بین الطلوعین) را هیچ‌گاه ترک نمی‌کرد. زیرا نزدیک ترین حالت بنده به خداوند متعال زمانی است که در حال سجده باشد. بنده در سیر و سلوک خود از تکبیرة‌الاحرام شروع می‌کند و به سجده که آخرین مراتب سیر و سلوک است می‌رسد؛ در آن‌حال، تمام تعینات را رها می‌کند و به مرتبه فنای مطلق در عبودیت می‌رسد. ✍ آیت الحق، ج ۱، ص ۴۳۳ 🆔 @Arefane

🔹استاد وکیلی راجع به این شبهه که «اگر ولی خدایی، امر به کار حرامی کرد، آیا تبعیت از او جایز است یا نه؟»، می‌فرمودند: «اگر این امر حرام با تکلیف اهمّ، تزاحم کند، می‌توان به عنوان حکم ثانوی، قائل به جواز ارتکاب حرام شد. و به مقتضای تقوا و طهارتی که ولی الهی دارد، لابد این امر حرام را در تزاحم با تکلیف اهمّ، جایز می‌شمارد، نه اینکه بدون دلیل، امر حرامی را جایز بشمارد». 🔹پایگاه‌های مخالف عرفان همین مساله را از دفتر مراجع استفتاء کردند. در این میان پاسخ آیت الله شبیری زنجانی جالب است که در تصویر مشاهده می‌کنید. 🆔 @Arefane