🔹آیت الله میلانی در لندن برایم تعریف کرد: نوجوان که بودم، علامه سید محمدحسین طباطبایی و شاعر عارف مهدی الهی قمشهای، مهمان پدربزرگم آیت الله سید محمدهادی میلانی مرجع تقلید و مؤسس حوزه علمیه مشهد بودند. برایشان چای آورده بودم. ناگاه آقای قمشهای خواند:
آسمان رشک بَرَد بهر زمینی که در آن؛
دو سه یاری، دو سه دَم، بهر خدا بنشینند...
✍ حاج آخوند، ص ۱۸۷
🆔 @Arefane
🔹اگر انسان به دنبال این باشد که یک فرصت طلایی به دست آورد که هیچ گرفتاری نداشته باشد و هیچ غمی بر دل او سنگینی نکند و آنگاه به سلوک بپردازد، باید بداند این خیالی است باطل و شیطانی، و چنین فرصتی هیچگاه نصیب او نمیشود؛ زیرا عالم دنیا، عالم گرفتاری است. تمام اولیاء خدا که به جایی رسیده اند با همین گرفتاریها بوده است؛ بلکه همیشه گرفتاری گذشتگان از گرفتاری ما به مراتب بیشتر بوده است. (علامه طهرانی)
🆔 @Arefane
🔰ذکر «یا حیُّ یا قیّوم»
🔹در سیره رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم حکایت شده: وقتي همّ و غم بر قلبشان زياد ميشد و کارها به بنبست کشيده ميشد، رو به قبله 18 مرتبه ميگفتند: «يا حيّ يا قيّوم». اگر انسان به اين کار همت کند يک ذکرش نیز زیاد است. (استاد جعفر ناصری @nasery_ir)
🆔 @Arefane
🔹او [مرحوم سید علی قاضی] سجده های طولانی بعد از نماز صبح (بین الطلوعین) را هیچگاه ترک نمیکرد. زیرا نزدیک ترین حالت بنده به خداوند متعال زمانی است که در حال سجده باشد. بنده در سیر و سلوک خود از تکبیرةالاحرام شروع میکند و به سجده که آخرین مراتب سیر و سلوک است میرسد؛ در آنحال، تمام تعینات را رها میکند و به مرتبه فنای مطلق در عبودیت میرسد.
✍ آیت الحق، ج ۱، ص ۴۳۳
🆔 @Arefane
🔹استاد وکیلی راجع به این شبهه که «اگر ولی خدایی، امر به کار حرامی کرد، آیا تبعیت از او جایز است یا نه؟»، میفرمودند: «اگر این امر حرام با تکلیف اهمّ، تزاحم کند، میتوان به عنوان حکم ثانوی، قائل به جواز ارتکاب حرام شد. و به مقتضای تقوا و طهارتی که ولی الهی دارد، لابد این امر حرام را در تزاحم با تکلیف اهمّ، جایز میشمارد، نه اینکه بدون دلیل، امر حرامی را جایز بشمارد».
🔹پایگاههای مخالف عرفان همین مساله را از دفتر مراجع استفتاء کردند. در این میان پاسخ آیت الله شبیری زنجانی جالب است که در تصویر مشاهده میکنید.
🆔 @Arefane