رهبر انقلاب: رفتار #امام_جمعه باید همانند رفتار پدر با فرزندان خود باشد و باید همه را بر سر سفرۀ معنویت و دین بنشاند. (۱۴۰۱/۵/۵) @Arefane

برخی، آیۀ «فأمّا بِنِعمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث» را اینگونه معنا کرده اند که نعمت‌هایی که خداوند به تو اعطا کرده را نزد دیگران و به صورت علنی ذکر کن تا شاکر نعمت‌های خدا محسوب شوی؛ و بعضی با همین توجیه، به مطرح کردن خود می‌پردازند. درحالیکه منظور از «فَحَدِّث» در آیه این است که نعمت‌های پروردگار را نزد خود، «حدیثِ‌نفس» کن؛ یعنی دائماً نعمت‌ها را در ذهن و قلب خود مرور بده تا همیشه نسبت به خداوند شاکر و مُحِبّ باشی. (برداشت شخصی از بیانات استاد حسن رمضانی) @Arefane

رَدِّ او، بِه ز قبولِ دگران...

استاد فیاض‌بخش: وقتی وارد خانۀ استاد (آیت‌الله سعادت پرور) می‌شدیم، روبروی درب، تابلویی بزرگ زده بودند که: «القلبُ حَرَمُ الله»؛ که افراد هنگام ورود، با این تابلو مواجه می‌شدند. پ‌ن: متن کامل روایت: «القلبُ حَرَمُ الله، فلا تُسکِن حرمَ الله غیرَ الله»؛ قلب، حرم خداست؛ در حرم خدا، غیر خدا راه مدهید. @Arefane

خدای سبحان را گواه می‌گیرم، حقیقت ولایت عُظمای صاحب العصر و الزمان را گواه می‌گیرم، وقتی ما شما را به خلاف می‌بینیم، دلمان به حال شما می‌سوزد... خدا را گواه می‌گیرم. نمی‌گوییم به درک؛ به ما چه؟ خیر! ما نمی‌توانیم کسی را افتاده، بیچاره، در گناه ببینیم، بگوییم به درک، به ما چه؛ ما باید دلسوز به حال شما باشیم. (صوت بسیار دلنشین علامه حسن زاده آملی) @Arefane

زخم او، بِه ز دوای دگران...

«متنی که علامه حسن‌زاده آملی برای سنگ مزار همسرش نوشت» (بخشی از گفتگو با دکتر محسن اسماعیلی) برنامه کلمه - قسمت ۲۹ ✍ بخشی از کلام ایشان در کلیپ صحیح نیست؛ چرا که تخلص شعری علامه، «حَسَن» بوده نه «الهی». ایشان می‌گویند که حضرت علامه روی سنگ مزار همسرشان نوشته اند: «جنّتِ نعیمِ الهی»؛ که منظور از «الهی» هم خود علامه هستند. درحالیکه ایشان نوشتۀ قبر را اشتباه متوجه شده اند، چراکه کلمۀ «الهی» از عبارت قبلش کاملاً جداست و بخشی از الهی نامه است. عبارت صحیح سنگ مزار چنین است: روضة من ریاض الجنة. روح و ریحان و جنت نعیم. الهی، موج از دریا خیزد و...(الی آخر) @Arefane

تکمله از «کانال علامه دهر»: تخلّص شعری حضرت علامه حسن‌زاده رفع الله درجاته در دیوان اشعار (آملی/ حَسَن/ نجم) است.

قهرِ او، بِه ز سلام دگران...

به اخمت خستگی در می‌رود، لبخند لازم نیست...