#ماوآینده | آینده فلسفه 🔸در زمانه حکومت و حکمرانی اطلاعات و تکنولوژی خرد آدمی معاف از تفکر و تذکر شده است. و حتی فلسفه که میتواند راهجویی کند و ما را در طلب راه آماده کند امروزه به اطلاعات فلسفی مبدل شده که پیوند با جان آدمی ندارد. 🔸فلسفه اگر باشد پیوند با جان ها دارد و راه تاریخ را طلب میکند هرچند افق آن راه را روشن نبیند. فلسفه اگر به تکرار آرا فیلسوفان و گذشتگان تکیه کند و آنرا فلسفه بپندارد ، هیچ گاه مسئله زمان را نمی‌تواند به آن بیندیشد. چرا که زمان هرچه هست زمان آینده است . زمان ذاتش در آینده تقرر پیدا میکند. بگذارید راحت ولی دشوار بگویم زمان نه گذشته است و نه حال, زمان ،زمان آینده است و فلسفه اگر یافت زمان است پس فلسفه یعنی یافتن و طلب آینده! (گذشته چیزی پشت سر نیست بلکه در آینده جلوه میکند) 🔸ولی این طلب آینده با تکیه بر سایه ی گذشته و آرا و اقوال پشت سر امکان ندارد. با این اطلاعات و معلومات و گزارش فلسفه ها نمیتوان در انتظار تحول در وجود آدمی برای قدم گذاشتن در راه آینده بود. فلسفه مبدا و آغازش تحول وجود آدمی است و این تحول عین آینده داشتن است. 🔸اما آینده چیست؟ آینده چیزی نیست که در جایی بالفعل وجود داشته باشد و ما با کوشش به سوی آن برویم. آینده از عدم می آید و آدمی در راهی که به سوی عدم(مرگ) میرود آن را میسازد. طلب آینده هرجا باشد با زندگی عادی و مشهورات زمان ناسازگار است پس خواستن آینده خواستن مشهورات زمان نیست بلکه طلب درد و آزمایش جانهاست. فلسفه ای که از آینده و امکان های راه آینده پرسش میکند. در سیطره اطلاعات و حکومت زبان هرروزی (تکنیک) نیست . پس فلسفه جز درد و آزمایش این درد چه میتواند باشد؟ بماند برای بعد! @ArmanIUT