📚📖 نامه جمهور | نو عدالتخواهی در مصاف ناعدالتخواهی
برشی از فصلنامه :
🔹 چرا عدالت خواهی؛
در متن واقعیت اگر وضعیت را عقب ماندگی در عدالت بدانیم چه درکی از وضعیت عدالت داریم؟
اگر از چشم انداز آرمانیِ وضعیت عدالتِ پس از انقلاب اسلامی، به جامعه ننگریم مسئله ای از جنس عدالت اجتماعی بر ما پدیدار نخواهد شد اگر به انقلاب اسلامی به عنوان یک امکان محقق شده برای عدالت بیاندیشیم اما وضعیت را مطلوب یا قابل قبول بدانیم، آنگاه نیروی اجتماعی مؤثری در تحقق عدالت یا حتی معطوف به عدالت اجتماعی نخواهیم بود؛ هر چند شبانه روز بر اهمیت و خوب بودن عدالت تمرکز کنیم؛ پروژه چنین سوژه ای ارتجاع به شرایط پیش از انقلاب اسلامی است.
🔹 درکی از واقعیت به عدالت خواهی میانجامد، که از یک سو باور داشته باشد:
واقعیت آن است که دستاوردهای مبارزه با بی عدالتی در این چهار دهه با هیچ دوره دیگر گذشته قابل مقایسه نیست» و از سوی دیگر عقب ماندگی در عدالت را واقعیت امروز کشور بداند و با «اقرار» و «اعتراف» بدان، از «خدای متعال و مردم عزیز عذرخواهی کند. »
🔹«ما دهه چهارم انقلاب را دهه پیشرفت و عدالت نامگذاری کردیم و پیشرفت به معنای واقعی کلمه در کشور اتفاق افتاده است؛ عدالت را نمیگویم؛ درمورد عدالت ما عقب مانده هستیم؛ در این تردیدی نیست؛ خودمان اعتراف میکنیم اقرار میکنیم در دهه پیشرفت و عدالت بایستی هم در پیشرفت موفق میشدیم هم در عدالت؛ در پیشرفت به معنای واقعی کلمه موفق شدیم، واقعاً پیشرفت کردیم»
حال پرسش این است که عدالتخواه کیست؟
#معرفی_کتاب
@ArmanIUT