"شناخت شب قدر و درك فضيلت آن" 🔰 در روايتى، صد بار خواندن سوره دخان، تا شب بيست و سوّم، براى شناخت اين شب، آمده است و در روايت ديگر آمده است كه به جاى آن مى توان هزار بار سوره قدر خواند. 🔅 در اقبال روايتى آمده است كه گرچه صحّت آن ثابت نشده ولى به خاطر اهميت زياد آن و به اميد صحّت و ثبوت آن در واقع ، سزاوار است به آن عمل شود. و آن روايتى است از ابن عبّاس ‍ كه مى گويد: به رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) عرض كردم: رسول خدا! درود و سلام خدا بر تو. خوشا به حال كسى كه شب قدر را ببيند. فرمودند: ابن عبّاس! آيا نمازى به تو ياد ندهم كه در صورت به جا آوردن آن در هر شب، بيست بار و بيشتر شب قدر را ببينى؟ عرض كردم: بفرماييد درود خدا بر تو. فرمود: يك نماز چهار ركعتى بعد از نماز مغرب و قبل از نماز وتر به جا مى آورى، در هر ركعت يك بار فاتحة الكتاب و سه بار سوره جحد و سه بار سوره توحيد مى خوانى و بعد از سلام سيزده بار أستغفراللّه مى گويى. به حقّ كسى كه من را به پيامبرى برانگيخت، كسى كه اين نماز را به جا آورد و در آخر آن سيزده بار تسبيح بگويد و از خدا آمرزش بخواهد، شب قدر را خواهد ديد. و روز قيامت شفاعت او در مورد هفتصد هزار نفر از امّتم قبول مى شود. و خداوند او را و پدر و مادرش را مى آمرزد. اگر خدا بخواهد. 🌐 منظور از بيست بار ديدن شب قدر و بيشتر در اين روايت به روشنى معلوم نيست و ممكن است منظور اين باشد كه پاداش او بهتر از لذّت بيست بار ديدن شب قدر است... "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، شناخت شب قدر و درك فضيلت آن، ص 140 و 141 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"افطارى دادن و خوردن" ✅ از كارهاى مهم در اين ماه افطارى دادن به روزه داران است كه پاداش آن را در سخنان پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) شنيدى. ⚠️ و مهمترين مطلب در آن اخلاص نيّت و بهجا آوردن آداب الهى است و اين كه انگيزه او فقط به دست آوردن رضايت او باشد، نه اظهار شرف دنيايى يا آخرتى يا تقليد يا پيروى از عادات مرسوم. 🔰 و بايد در خالص كردن عمل خود از اين قصدها همّت نموده و نيّت خود را امتحان كند و از پوشش هاى هواى نفس ‍ و شيطان مطمئن نشده و در اين مورد و در مورد اصل افطار و تعيين مؤمنينى كه مى خواهد دعوت كند، و تعيين غذايى كه براى افطار مصرف مى كند، و روش برخورد با ميهمان ها از خداوند كمك بخواهد؛ زيرا كيفيت هر كدام از موارد مذكور به نيّت و قصد وابسته است و اهل بيدارى راه هاى ورود شيطان را در آن دانسته و از انجام اوامر او اجتناب و به دنبال دستور مولاى خود و خوشنودى مالك دين و دنياى خود حركت نموده و با رسيدن به قبول و پاداش هاى او رستگار شده و به بالاتر از آرزو و خواسته هاى خود مى رسند. ♻️ و همينطور بايد در خالص كردن نيّت براى قبول دعوت افطارى ديگران همّت و تلاش كند؛ زيرا گاهى انسان مخلص از قبول كردن دعوت مؤمنين و حضور در مجلس او و افطار با او به اندازه اى منتفع مى شود كه ديگران با عبادتى بسيار طولانى به اين مقدار سود نمى برند. ⭕️ به همين جهت اولياء با پند گرفتن از عمل آدم و ابليس، در پى خالص كردن عمل بودند نه زياد كردن آن. عبادت چند هزار ساله آن ناپاك رد شد ولى يك توبه خالصانه آدم قبول شده و باعث انتخاب و برگزيدن او شد. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، افطاری دادن و خوردن، ص 142 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"امامت جماعت و وعظ" 💯 از كارهاى مهم در اين ماه براى اهل علم، امامت جماعت و وعظ مى باشد. آنچه به طور اختصار درباره اين دو مى توان گفت اين است كه اگر عالم، قوىّ و مجاهد بوده و از كسانى باشد كه مدّتى با نفس خود جهاد كرده، و در طول جهاد راه هاى پنهان نفوذ شيطان و پوشش هاى هواى نفس را پيدا كرده نبايد امامت جماعت و وعظ را به كلّى رها كند؛ زيرا اين دو، مورد اهتمام شرع است. به خصوص وعظ. زيرا هيچكدام از كارهاى خوب فايده وعظ را نداشته و تمامى اعمال خير نتيجه وعظ است. ⭕️ و سخن گفتن به طور مفصّل در اين مورد و ذكر فوايد آن از عهده اين كتاب خارج است. 🔰 عالم بايد با جدّيت در جهت اخلاص نيّت، و صدق در اخلاص تلاش نمايد؛ زيرا آفات وعظ و امامت نيز خيلى زياد است و كمتر از فضايل و فوايد آن نيست. 🔆 بنابراين پس از مراقبت كامل، اگر انگيزه خود را خالص ديد، اقدام كند. و اگر ديد برعكس است، يا هم براى خدا و هم براى غير اوست يا نفهميد كه مخلص است يا نه، بايد آن را ترك و به تحصيل صدق و اخلاص بپردازد. 💠 و اگر در به دست آوردن صدق در اخلاص راستگو باشد، خداوند به حكم اين آيه "و آنان كه در راه ما تلاش و كوشش ‍ كردند، آنان را حتماً به راه خويش هدايت مى كنيم" او را هدايت مى كند. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، امامت جماعت و وعظ، ص 143 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"آزمايش و اخلاص در امامت و وعظ" براى شناخت نيّت خالص در امامت جماعت بايد خود را بيازمايد. مثلا: 1⃣ خود و ميل خود را به امامت ملاحظه كرده و بنگرد كه آيا به خاطر دوستى مقام و عزّت امامت به آن راغب است يا به خاطر امر خدا و خوشنودى او. 🔸اگر ديد در صورتى كه مأمومين او كم يا كسانى كه از امامت او اطّلاع دارند، كم مى باشند ميل او هم به امامت كمتر است يا ببيند رغبت او به امامت اعيان و اشراف و پادشاهان بيش از رغبت او به امامت ديگران است، بايد بداند قصدش يا خالص براى جاه و مقام است يا مخلوط با آن. 🔹و اگر نفس و شيطانش ميل او را آراسته و به او بگويند: ميل تو به زيادى مأمومين به خاطر زيادى ثواب و از جهت ترويج دين و بزرگداشت شعائر خداوند است، نبايد با اين وسوسه فريب بخورد مگر زمانى كه صدق قصد خود را در به دست آوردن ثواب بيشتر، بررسى نمايد. 2⃣ يا اين كه فرض كن، اگر امامت يك يا دو نفر را كه به جهات مختلفى به رضايت خداوند نزديك تر و پاداش آن، از امامت انبوهى از مردم بيشتر است را داشته باشى، آيا رغبت و ميل تو در اين صورت به اين جماعت كم، بيشتر از جماعت زياد است، يا نه؟ 🔸شناخت صدق نيّت در ترويج دين و بزرگداشت شعائر از اين راه نيز ميسر است كه فرض كنى اين مطلب، با امامت شخص ديگرى بيش از امامت تو تحقّق پيدا مى كند. (بخصوص زمانى كه تو نيز به او اقتدا كرده اى) و ببينى آيا رغبت تو به ترويج و بزرگداشت در اين صورت، با زمانى كه تو امام جماعت بودى، تفاوت دارد يا نه؟ 🔹و اگر نفس و شيطان باز وسوسه كند كه ميل تو، به ترويج با امامت خودت به اين جهت است كه مى خواهى سعادت اين عبادت نصيب تو شود، نه ديگران؛ زيرا عابدين در اين عبادت با هم مسابقه مى دهند، باز هم تا موقعى كه صدق نيّت را آزمايش ننموده اى از صدق اين نيّت مطمئن نشو. 🔻و امتحان اين نيّت هم به اين ترتيب است كه فرض كنى، اگر به ديگرى اقتدا كنى و اين ترويج و بزرگداشت تحقّق پيدا كند، آيا رغبت تو به اقتدا نمودن بيش از امامت خواهد بود يا خير؟ ▪️امر صدق و اخلاص باريك تر از مو و بر بسيارى از عاملين مدّت هاى طولانى پوشيده مانده و با اتّفاق رويدادى ارشاد شده اند. ▫️از بعضى از علماى بزرگ تر نقل شده است كه سى سال در صف اوّل نماز جماعت حاضر مى شد، بعد از سى سال به خاطر مانعى نتوانست به صف اوّل برسد و در صف دوّم ايستاد و گويا از اين كه او را در صف دوّم مى ديدند، خجالت مى كشيد. اين جا بود كه فهميد مواظبت او بر صف اوّل همراه با رياء بوده است. به همين جهت تمام نمازهاى اين مدّت را قضاء كرد. 🔘 برادرم! به اين عالم مجاهد بنگر و در مقام والاى او در تلاش و كوشش تأمّل كن كه چگونه در اين مدّت طولانى هميشه در نماز جماعت در صف اوّل حاضر بود و عهده دار امامت جماعت نشد و آنگاه به خاطر اين شبهه نماز سى سال را قضا كرد. و از اين مطلب به عظمت كار و اهتمام زياد گذشتگان در اخلاص و تلاش پى ببر. 🔺وعظ نيز مانند امامت است. علاوه بر اين كه وعظ نيز خود آفات بسيار دقيقى دارد و اكثر آن از آفات زبان به شمار مى آيد. آفاتى كه بزرگان نتوانسته اند از آن دورى كنند و به همين جهت سكوت را اختيار كرده و آن را مطلقا بهتر از سخن دانسته اند، با اين كه سخن قطعاً بهتر از آن است؛ زيرا تمامى خيرات با سخن گفتن به وجود آمده، و با كلام است كه خير در ميان مردم جارى مى گردد. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، آزمایش و اخلاص در امامت و وعظ، ص 143 و 144 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"آداب وعظ و آفات زبان" ⚠️ مجاهد بايد تمام مراتب صدق و اخلاص را كه در مورد امامت گفتيم رعايت نموده، و علاوه بر آن مواظب آفت سخنان نيز باشد كه مبادا دروغى بر خدا بسته يا آنچه كه نمى داند بگويد يا خود ستايى كرده يا كلامى بگويد كه در ضمن آن فضيلتى را براى خود ثابت كند يا مردم را در نادانى بيندازد يا فتنه انگيزى نموده و باعث قتل و تاراج و اسارت و ساير ضررهايى كه ممكن است به مسلمين برسد، بشود يا عقيده اى انحرافى در مردم بوجود آورد _گرچه با اين شكل باشد كه مثلاً شبهات شيطان و جواب آن را بيان كند و شنوندگان از درك جواب عاجز بوده و به اين ترتيب گمراه و كافر شوند_ يا در ترسانيدن يا اميدوار كردن آنقدر زياده روى كند كه شنوندگان مأيوس يا مغرور شوند يا چيزى بگويد كه شنونده غلوّ و زياده روى كند يا او را نسبت به ائمّه و پيامبران بدعقيده نمايد يا بى احترامى، به خصوص به خواصّ، نموده و در مورد گذشتگان بدگويى كرده و به پيامبران و اوصياء و علماء تهمت بزند يا با سخت گيرى به بندگان و گفتن چيزهايى كه مردم نمى توانند انجام دهند، آنان را متنفّر و موجب بيزارى مردم از خير و شرع، عبادات، علوم، پيامبران و خداى متعال گردد يا با نقل كارهاى فاسق ها و اشرار شرّ به پا كند يا بعضى از چاره هاى شرعى ناپسند را به مردم ياد داده يا در منبر بى پرده سخن بگويد، به خصوص در جايى كه زنان او را ديده و صداى او را مى شنوند يا سخنان زشتى بر زبان رانده يا كارهاى قبيحى را انجام دهد؛ زيرا از بعضى از واعظين نقل شده است كه چگونگى استبراء را به طور عملى و از روى لباس، بر منبر آموزش مى دادند و از بعضى از آنان نقل شده است كه با فحش هاى زشتى به افراد گناهكار دشنام مى دادند. 🔺تمام اين موارد از آفات وعظ است كه البته آفات زياد ديگرى نيز غير از آنچه گفتيم دارد... "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، آداب وعظ و آفات زبان، ص 145 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"آداب وعظ و آفات زبان" 🔺واعظ بايد بعد از رعايت تمام موارد فوق (تكميل مراتب اخلاص و صدق در اخلاص) به اين آيه نيز عمل كند: "آيا مردم را به نيكى امر مى كنيد در حالى كه خودتان را فراموش كرده ايد" او بايد اول خود را موعظه نموده و خود را به آن بيارايد، آنگاه با نرمى و مدارا و حكمت، مردم را موعظه نمايد. 🔴 اگر شنوندگان معمولى بودند، بيش از آنكه آنان را اميدوار نمايد، آنان را ترسانيده و انذار دهد و اگر در ميان آنان كسى باشد كه اين مطلب براى او ضرر دارد، بايد از حضور او در جلسه وعظ جلوگيرى نموده يا حال او را در نظر بگيرد. 🔸 از ذكريا (عليه السّلام) نقل شده است كه وقتى يحيى (عليه السّلام) در مجلس وعظ او حاضر مى شد، از آتش، عذاب و انذار نمى گفت. 🔵 برعكس، گاهى شنوندگان غرق در گناهان بوده و بيان روايات اميدوارى به خدا و كرم و بردبارى زيادش ضرر داشته و باعث نابودى آنان مى گردد. ⚫️ خلاصه واعظ بايد مانند پدرى دانا كه در تربيت فرزندان خود در پى اصلاح آنان است، نه زيان رساندن به آنان مصالح و منافع آنان را در نظر گرفته و به حال آنان مفيد باشد. 🔘 و نيز وعظى مؤثّر و مفيد است كه همراه با كار و عمل باشد نه سخن تنها، و گاهى تفاوت عمل واعظ با سخنش باعث جرئت شنونده بر گناهان و بى اعتقاد شدن او به علماء و حتّى به پيامبران مى گردد، به گونه اى كه او را از دين خارج مى كند. ⚪️ حتّى نبايد ثواب هاى زيادى را كه در بعضى از روايات براى عمل كوچكى آمده كه قبول آن براى عقل سخت مى باشد را بگويد مگر اين كه همراه با آن قدرت خدا را بيان و علّت اين مقدار ثواب را براى اين عمل بگويد تا كسى آن را انكار نمايد و بدين ترتيب وعظ او باعث انكار روايات يا انكار اصل ثواب و عقاب نشود؛ به خصوص در زمان ما كه كفّار شكّ و شبهه هاى زيادى ايجاد، و ايرادهاى زيادى از مسلمين عوام مى گيرند، تا آنان را از دين خارج نمايند. 🔹 نمى گوييم أصلاً اين مطالب را بيان نكنند. بلكه منظور اين است كه به همراه ذكر اين گونه موارد، مطالبى بگويند كه عقل به راحتى بتواند آن را بپذيرد... "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، آداب وعظ و آفات زبان، ص 145 و 146 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"آداب وعظ و آفات زبان" 🔰واعظ بايد شنوندگان خود را بيمارانى كه مبتلا به امراض معنوى مختلفى مى باشد دانسته، خود را طبيب معالج، و سخنان و موعظه هاى خود را داروها و معجون هايى بداند كه مى خواهد آنان را با آن معالجه كند. 💠بنابراين لازم است طبيب در معالجه بيمارها _به خصوص وقتى كه بيماري هاى آنان متفاوت و معالجه آن مشكل باشد_ به طور كامل احتياط كرده و مواظب باشد. به همين جهت بايد بيش از طبيبِ جسم و تن دقّت نمايد؛ زيرا روح مهم تر و بالاتر از جسم است. به همين جهت نابودى آن جاويد و خطر آن بزرگ است. 🔆و براى موفقيت در اين مطلب مى تواند خود و اعمالش را در روز و شب به نگهبانان معصومش (عليهم السّلام)، با در نظر گرفتن اين كه اين روز يا شب در پناه كدام يك از آنان (عليهم السّلام) است تسليم نمايد. 🌐و قبل از وعظ براى اين مطلب به درگاه خداوند دعا نموده و در آغاز وعظ از "بسم اللّه الرّحمن الرّحيم" يارى خواسته و بعد از حمد و ثناى الهى مختصرى دعا نموده و از شيطان و نفس پناه جويد. آنگاه وعظ خود را آغاز و جلو اشتباهات خود را بگيرد. اگر اين كارها را انجام داده و در تسليم امور خود به خداوند و اوليايش راست بگويد قطعاً خداوند او را حفظ مى نمايد، سخن و وعظ او را مفيد و مؤثّر نموده و آن را نور و حكمت مى گرداند. ✅و بايد همّت او محكم نمودن عقيده آنان در بزرگداشت امور دين بوده و دوستى خداوند متعال و پيامبران و اولياء را در دل هاى آنان قرار دهد و از نعمت هاى خداوند متعال و بزرگى او و سختى خشم و شدّت عذابش خيلى بگويد. ⭕️آداب و رفتار شايسته، با خداوند متعال و پيامبران و دوستانش را به شنوندگان آموزش داده و آنان را ترغيب به بى اعتنايى به شكوفه ها، زيبايى و آرايش دنيا نموده و آنان را از آن پرهيز دهد. ☑️از حالات مراقبين و ترس آنان و عبادات و مراقبت هايشان و اشتياق آنان به ديدار خداوند و لطف زياد و كرامت هاى فراوان و بخشش هاى بزرگ خداوند به آنان بسيار بگويد. در خلال سخنانش، با نرمى و مدارا و بيانى ساده و به روش ‍ پيامبران، به حقيقت عقايد حقّه اشاره، و با بيانى لطيف و الفاظ معروف دينى كه اهلش با آن مأنوس هستند، اين حقايق را به اذهان نزديك نمايد. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، آداب وعظ و آفات زبان، ص 147 و 148 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"شب قدر" 🕯 از امور مهم در ماه رمضان شب قدر است. شبى كه از هزار ماه بهتر مى باشد. 📖 رواياتى داريم مبنى بر اين كه از هزار ماه جهاد بهتر، و از سلطنت هزار ماه بهتر، و عبادت آن بهتر از عبادت هزار ماه مى باشد. 🌙 و خلاصه شب شريفى است كه روزى بندگان، اجل هاى آنان و ساير امور مردم از خوب و بد در آن مقدّر مى گردد. شبى كه قرآن در آن نازل شد. شبى كه به نصّ قرآن مبارك است. ☀️ در روايات اهل بيت آمده است: فرشتگان در شب قدر فرود آمده و در زمين پخش مى شوند، بر مجالس مؤمنين گذشته، بر آنان سلام مى كنند و براى دعاهاى آن ها آمين مى گويند، تا آنگاه كه سپيده دم طلوع كند. و در اين شب دعاى كسى ردّ نمى شود مگر دعاى عاقّ والدين، قطع كننده رحم نزديك، كسى كه شراب بنوشد و كسى كه دشمنى مؤمنى در دلش باشد. 💥 در اقبال از كنز المواقيت از پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) روايت شده است كه فرمودند: موسى عرض كرد: خداى من! نزديك شدن به تو را خواهانم، فرمود: نزديكى من از آن كسى است كه شب قدر بيدار شود. عرض كرد: خداى من رحمت تو را مى خواهم، فرمود: رحمت من از آن كسى است كه در شب قدر به فقيرها رحم كند، عرض كرد: خداى من! جواز عبور از صراط را خواهانم، فرمود: آن براى كسى است كه در شب قدر صدقه اى بدهد، عرض كرد: خداى من! از درختان بهشتى مى خواهم، فرمود: اين مال كسى است كه در شب قدر سبحان اللّه بگويد، عرض كرد: خداى من! تو را مى خواهم، فرمود: رضايت من از آن كسى است كه دو ركعت نماز در شب قدر بخواند. 💎 و از همين كتاب از پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) روايت شده است كه فرمودند: درهاى آسمان ها در شب قدر باز مى شود. بنابراين بنده اى در آن نماز نمى خواند، مگر اينكه خداوند متعال در مقابل هر سجده اى درختى در بهشت براى او مى نويسد كه اگر سواره، صد سال در سايه آن حركت كند به انتهاى سايه اش نمى رسد و در مقابل هر ركعت خانه اى از درّ و ياقوت و زبرجد و مرواريد، و در مقابل هر آيه اى تاجى از تاج هاى بهشت، و در مقابل هر سبحان اللّه گفتن پرنده اى از پرندگان بهشت، و در مقابل هر نشستن درجه اى از درجات بهشت، و در مقابل هر تشهّدى بالا خانه اى از بالا خانه هاى بهشت، و در مقابل هر سلام دادن، لباسى از لباس هاى بهشت براى او مى نويسد. و آنگاه كه سپيده صبح بدمد، خداوند از دختران پستان برآمده مأنوس و كنيزان خوش اخلاق و خدمت كارانى جاويدان، و بهترين پرندگان، و بوهاى خوش، و نعمت هاى خوب و تحفه ها و هدايا و خلعت ها و كرامت ها، و آنچه نفس ميل دارد و ديدگان از آن لذّت مى برد به او عنايت مى فرمايد، و شما در آن جاويد هستيد. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، شب قدر، ص 148 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"مراتب شب قدر" 💡از بعضى از روايات برمى آيد كه شب قدر مراتبى دارد. و شب قدرى كه در قرآن آمده است، شب قدرى است كه آخرين مراحل مشيّت الهى در آن صورت گرفته و پس از آن تغيير و تبديلى انجام نمى شود. ♦️و نيز از بعضى روايات برمى آيد كه شب نيمه شعبان و نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوّم ماه رمضان از شب هاى قدر بوده و شب آخر برترين آن هاست كه شب جهنّى ناميده مى شود. 🔷 و همين شب است كه مقدّرات در آن تغيير مى كند. و با احتمال قوى شب بيست و هفتم ماه رمضان نيز از شب هاى قدر است. 🌐 و كسى كه مى خواهد احتياط كند بايد در تمام اين پنج شب اعمال شب قدر را انجام دهد. 🔰 و چون اين قول از لحاظ مضمون و سند برتر از ديگر اقوال بود، به همين جهت ساير اقوال را ذكر نكرديم. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، مراتب شب قدر، ص 149 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"انتخاب عمل براى اين شب، تفكّر و ياد خدا" ♻️ اگر فهميد چه عملى مناسب تر است كه به همان عمل مى كند. و اگر ترديد پيدا كرد، بايد استخاره كند. 🔅 بعد از تعيين وقت ذكر، وقت مناسبى را كه در آن خواب آلود يا سير يا گرسنه نبوده و موانع ديگرى نيز نداشته باشد، بايد براى تفكّر معيّن كند. 💠 نيز بايد تمام سعى خود را به كار گيرد كه در شبش ‍ چيزى، حتّى امور مباح، او را از ياد خدا باز نداشته و در نمازها و مناجاتش به غير آن حتّى مستحبّات فكر نكند؛ زيرا كسى كه مثلاً در نماز به ساختن مسجد و آب كشيدن آن يا صدقه دادن فكر كند غافل است. حتّى در حال ايستادن نماز در ياد اجزاى آن بودن غفلت است. و بايد در هنگام عمل فقط سعى كند كه قلب او از حقيقت كارهايى كه انجام مى دهد و ذكرهايى كه مى گويد غافل نباشد. ☑️ و براى اين كه به راحتى به اين مطلب برسد، مى تواند قبل از انجام عمل مختصرى درباره آن فكر كند و آنگاه عمل را انجام دهد. و اگر هنگام قرائت و ذكر از آن غافل شد بايد آن را تكرار كند. مثلاً وقتى مى خواهد رو به قبله بايستد، مى تواند اجمالاً درباره معناى رو به قبله نمودن بيانديشد. و هنگامى كه مى خواهد بايستد ابتدا درباره حقيقت آن كه همان ايستادن براى اداى حقّ بندگى است انديشيده و فكر كند كه ايستادن بر روى دو پا اشاره به ترس و اميد به خاطر پذيرفته شدن عبادت يا عدم آن است. ⚪️ و به همين ترتيب...، حتّى قرائت و ذكرهاى نماز. مثلاً قبل از گفتن "بسم اللّه الرّحمن الرّحيم" معناى آن را اجمالاً در نظر آورده و آنگاه آن را بگويد. و اگر در اثناى قرائت آيه اى غفلتى براى او پيش آمد بايد آن آيه را تكرار كند. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، انتخاب عمل و...، ص 151 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"توسّل به نگهبان اين شب" 🕋 بر چنين عمل كننده اى لازم است در اوّل شب خيلى به نگهبان آن شب كه از معصومين (عليهم السّلام) است، توسّل جسته و او را شفيع خود قرار دهد. 🤲 و در اين هنگام توفيق در اعمال و احوال را كه به آن احتياج دارد ذكر نموده و تلاش كند با الفاظى كه براى درخواست ترّحم و شفاعت مى گويند، رحمت و رقّت را جلب كرده و مهربانى و كرامت را برانگيخته و ابرهاى جود و كرم و بخشش را بباراند. و با دست آنان عقل و نفس و قلب و صفات و اعمال و تمام وجودش را به مولايش تفويض و واگذار نموده و در طول شب نيز مواظب باشد كارى مخالف با تفويض، انجام ندهد و اگر بتواند حتّى تفويض خود را نيز واگذار كند، قطعاً رستگار شده است. 🔰 ولى خيلى اتّفاق مى افتد كه انسان مراقب نبودن و بى مبالاتى را با تفويض ‍ اشتباه كرده، آن پليد او را فريب داده و با نادانى او را هلاك مى كند. 🔥 بنابراين تا زمانى كه با علوم الهى به خوبى نفهميده كه به تفويض رسيده است، نبايد مطمئن شود و براى اطمينان بايد ببيند كه حال و مرادش در آنچه كه تفويض نموده با يكديگر موافق هستند يا نه؛ زيرا يكى از علامات صحّت تفويض قبول آن، و يكى از علامات قبول نيز آن است كه خداوند متعال، امورى را كه بنده به او تفويض نموده است، به خوبى و بالاتر از آرزوى بنده سرپرستى كند. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، توسّل به نگهبان این شب، ص 151 و 152 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam

"ساير اعمال شب قدر" 1⃣ نمازى در شب قدر وارد شده كه در آن يك بار "حمد" و هفت بار "قل هو اللّه أحد" خوانده مى شود و بعد از پايان نماز هفتاد بار ذكر "أستغفر اللّه و أتوب إليه" گفته مى شود و سپس حوائج از خدا خواسته مى شود. 2⃣ صد ركعت نماز و خواندن دعاهايى كه در بين آن وارد شده از مهمترين أمور مهم است؛ زيرا مضامين آن برآمده از سينه امامان دين مى باشد كه عالمان به خدا هستند. 🔆 در اين أدعيه علوم گران بهايى است كه به جز پيامبران و جانشينان آنان كسى از آن آگاه نيست. دانش هايى از قبيل علم به خدا و صفات جمال و جلال و نام هاى نيك و مراتب فضل و حكمت عدل و مقتضاى كار و ادب مناجات با خداوند متعال. 💠 لازم است در خلال خواندن اين أدعيه زنده دل بوده و با توجّه آن را بخواند. و اگر بتواند از آنچه مى گويد، تأثير پذيرفته و اين مطلب را نيز در دعايش بخواهد، بايد به او تبريك گفت؛ زيرا اگر اين أدعيه ثواب و پاداشى از جانب خدا نداشته و فقط مضامين آن در انسان مؤثّر باشد، عاقل بايد روح و جان خود را براى به دست آوردن آن فدا كند. چه رسد به اين كه خداوند براى هر حكم و حتّى هر حرفى از آن جواب و نورى آماده نموده است كه جهانيان نمى توانند قيمتى بر آن بگذارند. 🔰 همچنين بايد درباره معنى كلماتى كه مى گويد تأمّل نموده و آن را درك كند. و اگر اين مقدار نيز نمى تواند بهتر است به جاى خواندن اين دعاها بر مصيبت خود و مجازات خدا به خاطر آن، گريه كرده و بگويد "إنا للّه و إنا إليه راجعون"، چه مصيبت و چه مجازات بزرگى درباره اهل آخرت، در حديث قدسى آمده است: دعاى آنان در نزد خداوند بالا رفته و كلام آنان را مى شنود. فرشتگان به واسطه آنان خوشحال مى گردند...پروردگار به اندازه اى دوست دارد دعاى آنان را بشنود كه مادرى فرزند را. ⭕️ بنابراين اى فقير! در مورد دعايى كه بدون حضور قلب مى خوانى، انصاف بده. آيا دوست دارى، در حالى كه خدا مى بيند كه زبانت او را خوانده و دلت با دنيا سخن مى گويد، دعايت به خداوند برسد! دنيايى كه درباره آن آمده است كه دشمن خدا و دوستان اوست و مى خواهد با شكوفه هاى اين دنياى فانى، تو را از خداوند دور نمايد. آيا عاقل مى تواند مصيبتى بزرگ تر از اين را تصوّر كند؟ 3⃣ خواندن دعاى گشودن قرآن و قرآن را روى سر گذاشتن، به اين نيّت كه عقل و انديشه او با اين عمل تقويت شده و با دانش هاى قرآن كامل شود و نور عقل با نور قرآن ضميمه گردد. و ساير نيّت هايى كه مناسب با اين عمل است. 4⃣ زيارت امام حسين (عليه السّلام) با بعضى از زيارت هايى كه وارد شده است. 5⃣ خواندن سوره روم، عنكبوت و دخان در شب بيست و سوّم. 6⃣ خواندن دعاهايى كه در اين شب ها وارد شده است، به خصوص دعايى كه سيّد از بعضى از كتاب هاى كهن نقل نموده و اوّل آن چنين است: "اللّهم إن كان الشّك في أنّ ليلة القدر فيها أو فيما تقدّمها واقع فإنّه فيك و في وحدانيتك و تزكيتك الأعمال زائل..." 💯 و اگر توانست معنى از بين رفتن شكّ در خدا و يكتايى او را بفهمد، همين پاداش براى عبادت آن شب براى او كافى خواهد بود. 7⃣ دعاى كوچكى كه سيّد از امام سجاد (عليه السّلام) روايت نموده و اوّل آن "يا باطناً في ظهوره" مى باشد. دعايى كه در يكتا دانستن خداوند كامل مى باشد و اگر وجود أئمة (عليهم السّلام) هيچ نفعى نداشت، مگر همين كه با اين گونه دعاها پرده از يكتايى خدا برداشته، و ما را از اين مطلب آگاه نمودند، لازم بود مؤمن تمام وجودش را فداى اين عمل آنان نمايد. و حتّى فدا كردن تمام وجود خود را ناچيز شمرده و خود را ناتوان از أداى شكر نعمت هاى آنان ببيند. 8⃣ ساعتى از شب را مخصوص مراقبت قرار داده، و در آن ساعت علم پروردگارش را به بدحالى او و قدرتش را بر نجات دادن او، فضل و بخشش و كرم او را در نظر گرفته و سپس با اميدوارى، بر در بخشش و كرم او چشم دوخته و در انتظار رحمت و بخشش او باشد. "مرحوم آیت اللّه میرزا جواد آقای ملکی تبریزی (رحمه اللّه)" 📜المراقبات، فصل دهم، ساير اعمال شب قدر، ص 154 تا 156 #کتاب #المراقبات #آیت_الله_ملکی_تبریزی @Arshiv_Gholam