#تفسیر_قرآن_کریم 💢نکات و پیام هایی از هر جزء قرآن کریم ✅روز بيست و چهارم جزء بيست‌وچهارم قسمت اول جزء ۲۴ قرآن از ایه ۳۲ تا انتهای سوره زمر، سوره غافر و ایات ۴۶-۱ سوره فصلت تشکیل شده است. ✅ #لجبازي و پافشاري در #انكارحقيقت، از بزرگترين ظلم هاست #حق‌پذيري از مهمترين شاخص هاي رفتاري انسان است که در آیات مختلف قرآن تکرار شده است. فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللّهِ وَ کَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جاءَهُ أَ لَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْکافِرِینَ ۳۲ زمر وَ الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ-لَهُمْ ما یَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِکَ جَزاءُ الْمُحْسِنِینَ 33 ترجمه مکارم: چه کسى ستمکارتر است از آن کسى که بر خدا دروغ ببندد و سخن راست را هنگامى که به سراغ او آمده تکذیب کند؟! آیا در جهنم جایگاهى براى کافران نیست؟! اما کسى که سخن راست بیاورد و کسى که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند. آنچه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنان موجود است; و این است جزاى نیکوکاران طبق این آیات، میتوان گفت رسیدن اخبار و مفاهیم صدق به افراد، یک نعمت است و تکذیب (نپذیرفتن و باورنکردن) آن، کفران و ناسپاسی و ظلم است. هم چنین فرد باید مستحق دریافت این نعمت باشد(در جریان حقیقت قرار گرفتن ،تصادفی و بدون حکمت نیست). استفاده از لفظ "اذ جاءه " به همراه ضمیر ه به معنای به سراغ فرد امدن و رسیدن صدق به فرد،این معنا را تایید میکند که لزوما خبر صدق به همه افراد جامعه نمیرسد بلکه هرکس بنابر انچه به وی رسیده ،موظف به تصدیق یا تکذیب و واکنش صحیح می باشد . 👈 پس هر وقت متوجه شدید که خبری #صدق است و یا به حقیقت واقعه ای پی بردید ویا فهمیدید که نظر و قضاوت قبلی شما اشتباه بوده و واقعیت چیز دیگری است ،انرا بپذیرید و پافشاری بر اشتباه نکنید که ظالم خواهید بود و هر چه دیرتر انرا تصدیق کنید و واکنش مناسب نشان دهید ،ظلمتان بیشتر خواهد بود. این مهم بویژه برای والدین، مربیان، اساتید، علما، مسئولین فرهنگی، حکومتی و رسانه ها اهمیت بیشتری دارد. ✅ انسان، #ناشکر و نمک نشناس فَإِذَا مَسَّ الْانسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثمُ‏َّ إِذَا خَوَّلْنَهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلىَ‏ عِلْمِ بَلْ هِىَ فِتْنَةٌ وَ لَاكِنَّ أَكْثرََهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(۴۹- زمر) وقتى انسان گرفتار زیان مى‏شود، ما را مى‏خواند و هنگامى كه ما از جانب خود نعمتى به او مى ‏دهیم [به جای شکر گزاری] مى‏ گوید: این با تلاش و درایت خودم به دست آمده است؛ در حالی که آن نعمت وسیله ای برای امتحان او بود و بیشتر مردم از واقعیت بی خبرند. این آیه به یکی از ویژگیهای طبیعت انسانی اشاره می کند كه به پیروى هواى نفس گرایش دارد و به نعمت‏هاى مادى و اسباب ظاهرى پیرامونش مغرور است و فراموشكار نیز هست؛ که هر وقت دچار گرفتارى می شود رو به خدا کرده و او را به خلوص مى‏خواند ولی همینکه پروردگارش نعمتى به او داده و او را از گرفتاری خلاص می کند فورا آن نعمت را به خودش نسبت مى ‏دهد و مى‏گوید: «هنر خودم بود» و پروردگار را فراموش مى‏كند و نمى‏داند كه همین خود وسیله ای است كه با آن امتحانش مى‏كنند. ✒سیدکاظم فرهنگ 🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹