دکتر آرتور میلسپو اقتصاددان آمریکایی و مسئول امور مالی ایران می نویسد: رضاشاه در سال های آخر سلطنتش چنین می نمود که نسبت به قدرت حالت جنون پیدا کرده است. یکی از چاپلوسان پس از آنکه اقدامات حیرت انگیز شاه را یادآوری کرد، افزود: «اعلی حضرتا شما بسیار مقتدرید، شما سایه خدا هستید.» می گویند رضاشاه لحظه ای به فکر فرو رفت و سپس با لحن جدی گفت: «شاید خودِ خدا باشم!» 📔منبع: آمریکایی ها در ایران، آرتور میلسپو، صفحه۲۷

در آخرین روزهای حکومتش (شهریور ۱۳۲۰)، سپرده‌های نقدی‌اش در بانک‌های داخلی ۴۲٫۵ میلیون دلار بود؛ یعنی ۴۶ درصد کل نقدینگی کشور در آن زمان. او بخش عظیمی از پهنای مازندران را تصاحب کرد؛ املاک زیادی را در نقاط مختلف کشور با تهدید رسمی یا ضمنیِ مالکانش و با هر قیمتی که دلش می‌خواست، خرید؛ مثلاً زمین بزرگی را در شمال کشور از حاجی معین التجار بوشهری به قیمت ۳۵۰ هزار تومان خرید که البته، بوشهری هیچ وقت دستش به پول فروش زمینش نرسید؛ ولی در عوض، وزیر دربار ۵۰ هزار تومان حق کمیسیونش را به زور از بوشهری گرفت! رضا پهلوی هتل های زیادی برای تفریحاتش بنا کرد و کارخانه های متعددی برای خود ساخت. او از ۱۵۵ میلیون دلاری که بابت حق امتیاز نفت پرداخت شد، حداقل ۱۰۰ میلیون دلار آن را برای خود برداشت یعنی مبلغی به اندازه کل ظرفیت وام دهی بانک واردات صادرات آمریکا در سال ۱۳۱۸ شمسی. گویی حرص و ولع او برای چپاول ایران تمامی نداشت. 🔱خودِ خدا و خدا زاده🔱 منابع: ۱ـ نگاهی به شاه، عباس میلانی، صفحه ۱۰۷ ۲ـ رضا شاه و بریتانیا (بر اساس اسناد وزارت خارجه آمریکا)، محمدقلی مجد، ترجمه مصطفی امیری، ص۳۷۷

شاه و وزرا در ۳ خرداد ۱۳۵۲ به سرخس رفتند. هنگامی که نماینده سرخس در انجمن را که اتفاقاً خانم بود، به شاه معرفی کردند و شاه «خوشگلیِ» آن زن را دید، برای آن خانم از لفظی استفاده کرد که قلم از نوشتنِ آن شرم دارد. امیر اسدالله علَم می‌نویسد: در سرخس، خانمی را که نسبتاً خوشگل هم بود و از مشهد آمده بود، به شاهنشاه معرفی کردند که ایشان نماینده سرخس در انجمن هستند. اتفاقاً شاهنشاه توجه فرمودند و فرمودند که: «این مطلب را نمی‌فهمم که چطور ممکن است مردم سرخس این جنـ...¹ را انتخاب کرده، به مشهد فرستاده اند!.» عرض شد: «خیر! حزب او را نامزد کرده و انتخاب شده است، حزب حاکم ایران نوین!» 1ـ علَم این لفظ شرم آور را کامل بیان کرده است. 📔منبع: امیر اسدالله علَم، یادداشت های علَم، ج۳ ، ص۵۹ 🔱خودِ خدا و خدا زاده🔱

بی‌رحمی، استبداد و شقاوت رضاشاه به گونه ای بود که حتی حیوانات هم از دست او در امان نبودند تا جایی که جان گونتر، (جهانگرد آمریکایی) فاش می‌کند که حتی سگ‌ها هم از قساوت اعلیحضرت بی‌نصیب نمی‌ماندند. «وقتی شاه در سفر است (که البته بی‌وقفه در سفر است)، در هر روستایی که شب در آن منزل می‌کند، سگ‌ها را می‌کشتند؛ زیرا او خواب سبکی دارد و هر صدایی او را پریشان می‌کند.» منبع: Mohammed Gholi Majd, Britain & RezaShah: The Plunder of Iran, 1921_1941, p135 🔱خودِ خدا و خدا زاده🔱

چرا ایران به کشورهایی همچون سوریه، فلسطین، لبنان و... کمک نظامی می کند؟ مانند کمک های نظامی در جنگ با داعش و اسراییل. با توجه به تصویر بالا، پیشنهاد می کنم متن زیر را بخوانید.👇

💡 فارغ از پاسخ های متعددی که بارها گفته اند مانند مسلمان بودن آنها، وجدان انسانی و غیره، میخواهیم صرفا با نگاه اقتصادی، مادی و ملی به قضیه بنگریم و بگوییم که بدون نگاه دینی و مذهبی اگر عقل را داور قرار دهیم آنگاه این کمک ها را عاقلانه می یابیم. اگر به نقشه جهان نگاهی بیندازید خصوصا نقشه آسیا، متوجه خواهید شد که مکانی که ایران در آن قرار دارد از نظر استراتژیک بسیار دارای اهمیت است. اما به چه دلیل؟ اگر بخواهیم اقتصادهای بزرگ شرقی مانند چین و هند را به اروپا وصل کنیم، چه راهی بهترین مسیر است؟ اگر مسیر عبوری را انتخاب کنیم که از کشورهای بالای ایران بگذرد آنگاه بخاطر کوهستانی، طولانی و سردسیر بودن مسیر، توجیه اقتصادی ندارد. اگر دریای سرخ انتخاب شود آنگاه باز بخاطر طولانی بودن مسیر اقیانوسی و دریایی ارزش اقتصادی ندارد. تنها مسیری که مسافتش از دو مسیر قبلی کمتر است ایران می باشد. یعنی مسیر عبوری که از چابهار در جنوب شرق شروع می شود و به غرب کشور می رسد. از غرب نیز وارد کشورهایی مانند عراق، سوریه، لبنان و... می شود تا اینکه به دریای مدیترانه و اروپا منتهی شود. اگر در طول این مسیر خط ریلی وجود داشته باشد آنگاه مسیری سریعتر و مطمئن تر از مسیر دریایی خواهیم داشت. اما این توضیحات به اسراییل و گروه هایی مانند داعش و مقابله ایران با آن ها چه ارتباطی دارد؟ آیا تا به حال چیزی از کوریدور بن گوریون خوانده اید یا شنیده اید؟ همین دو کلمه را در گوگل سرچ کنید، با مطالب و نقشه های زیادی روبرو خواهید شد. یکی از کانال های مهم جهان، کانال سوئز است که در اختیار مصر می باشد و متصل کننده ی شرق به غرب است. اما اسراییل در پی پروژه ای جدید است. پروژه کانال بن گوریون. اسراییل می خواهد خلیج عقبه که انتهای دریای سرخ است را به دریای مرده (بحر المیت) که 30 کیلومتر فاصله دارند وصل کند که باید برای این اتصال از خاک عربستان و اردن کمک بگیرد. وقتی سالانه مصر از کانال سوئز 8 میلیارد دلار سود می برد، حتما برای اسراییل وسوسه انگیز است که دست به ساخت همچین کانالی بزند، آن هم کانالی دو طرفه که بهتر از کانال یک طرفه ی سوئز است. اما این کانال از چه مسیری به مدیترانه متصل می شود؟ از غزه. پس اسراییل راهی جز تصاحب غزه برای انجام این پروژه ی بزرگ ندارد. یکی از عوامل عملیات طوفان الاقصی همین است. عملیاتی برای وجود و هستی خود. این عملیاتِ پیش دستانه برای خودِ فلسطینی ها کاملا عقلانی بود و جنبه دفاعی داشت و باعث شد اسراییلی ها زودتر از زمان مقرر و با آمادگی کمتر وارد حمله شوند. این خرابی ها و ویرانی های گسترده که در غزه مشاهده می کنیم بخاطر همان نقشه و پروژه است که البته قرار بود اسراییل در زمانی دیرتر آغاز کند اما طوفان الاقصی برنامه آنها را خراب کرد و عدم موفقیت اسراییل را سبب شده است. اما ایران و کمکش به جبهه مقاومت. اگر داعش توانسته بود سوریه و عراق را تصاحب کند آنگاه ناامنی در تمامی مناطق عراق و سوریه موج می زد و هیچ کشوری حاضر نبود این مسیر را برای تجارت انتخاب کند. شمال نیز بخاطر کوهستانی و سردسیر بودن اصلا بصرفه نیست. پس تنها مسیری که می ماند کانال تازه تاسیس یافته بن گوریون است. این یعنی نابودی اقتصاد غرب آسیا و از نقشه پاک شدنِ آن ها. عقل حکم می کند که چه جمهوری اسلامی حاکم باشد و چه هر حکومت دیگری، ایران باید نگذارد که این پروژه ی خبیثانه انجام شود. فارغ از کشته شدن صدها هزار انسان بی گناه در سوریه، عراق و فلسطین، نگاه مادی و اقتصادی می گوید باید عراق و سوریه از داعش پاک شود. نگاه اقتصادی می گوید باید به یمن کمک شود تا تنگه باب المندب به دست آمریکا و اسراییل نیفتد و سقوط یمن یعنی نابودی اقتصادت. این نگاهی است که رضاشاه هیچ موقع به آن پی نبرد و راه آهنی که افراد زیادی به آن افتخار می کنند که رضاشاه آن را ساخته است، نمی دانند که این ریل از خوزستان به استان گلستان می رسیده که غربی ها به تمسخر گفتند شاه ایران راه آهنی از هیچ کجا به هیچ کجا ساخته است که جنبه اقتصادی نداشت. راه آهن صحیح در آن زمان شرق به غرب بود که از نظر اقتصادی فایده داشت اما ساخته نشد. تنها گزینه عقلانی برای نجات اقتصاد خاورمیانه و دور شدن فقر، خارج شدن آمریکا و انگلیس از منطقه و با خود بردنِ فرزند نامشروعشان اسراییل است. اگر با خود نبرند باید نابودیش را مشاهده کنند. ✍ قلم: واعظی