🍄رمان جذاب #رهایی_ازشب🍄 قسمت ۳۹ فاطمہ نگرانم بود.با سوالات پے در پے بہ جانم افتاد: _عسل چیشده؟! چرا گریہ میڪنے؟ حالت بده؟؟ نڪنہ با اون پسره حرف زدے چیزے بهت گفتہ؟ آره شاید همہ ے این بغض وناراحتے بخاطرڪامران باشہ..بخاطر حرفهاے تند و صریحش.. بخاطر اینڪہ مستقیم پشت تلفن بهم گفت ڪہ #من_براش_مهم_نیستم.. من براے هیچ ڪس در این دنیا مهم نبودم…هیچ ڪس..چقدر احمق بودم ڪہ فڪر میڪردم براے اینها اهمیتی دارم.همانجاڪہ ایستاده بودم نشستم و سرم را بہ دیوار تڪیه دادم و از تہ دل اشڪ ریختم. فاطمہ مقابلم زانو زد و دستان سردش رو روے زانوانم گذاشت و با چشمانے پراز سوال نگاهم ڪرد. بہ دروغ گفتم: – خوب نیستم فاطمہ..ببخشیدنمیتونم راه برم. البتہ همچین دروغ دروغ هم نبود.ولے فاطمہ فڪر میڪرد این ناتوانے بخاطر شرایط جسمانیمہ. بامهربانے و نگرانے گفت: _الاهے من قربونت برم.من ڪہ بهت گفتم بریم یجا بشین..رنگ بہ صورت ندارے آخہ چت شده  قربون جدت برم. 🍃🌹🍃 دوباره زدم زیر گریہ.. یا فاطمہ ے زهرا من از گناهانم توبہ ڪردم.. دستمو رها نڪن.. یا فاطمہ ےزهرا اون عطر خوشبوے دوران ڪودڪے رو ڪہ صف اول مسجد ڪنار آقام استشمام میڪردم رو دوباره وبراے همیشہ بهم هدیہ بده.. من میدونم این توقع زیاد و دوریہ ولے تا کے باید همہ چیزهاے خوب از من دورباشہ؟مدتهاست از همہ نعمتها محروم بودم.یڪبارهم بہ دل من بیاین.. اگر واقعا مادرم هستے چرا برام مادرے نمیڪنے؟؟ میان سوالهاے مڪرر فاطمہ ،چشمم بہ قدمهایے افتاد ڪہ درست مقابل دیدگانم ایستاده بود.نفس عمیق ڪشیدم. 🍃🌹🍃 او مقابلم نشست و با چشمانے ڪہ پراز سوال بود نگاهم ڪرد. -حالتون خوب نیست؟؟ پرستار رو صدا ڪنم؟ اشڪهایم را پاڪ ڪردم ودردل گفتم: این درد بے درمانے ڪه من دارم پرستار نمیخواد طبیب میخواد. طبیبشم تویے.. _نہ..نہ حاح آقا. .خوبم -خوب اگر خوبید چرا این حال و روز رو دارید؟چرا مثل بچہ مدرسہ ایها گریہ میڪنید؟ فاطمہ ریز ومحجوب خندید .منم بہ زور خندیدم. حاج مهدوے باچشمان زیباش رو بہ فاطمہ گفت: _اگر احتیاجے بہ استراحت ومراقبت بیشتر دارند میتونیم ڪمے دیرتر بریم.مشکلے نیست. فاطمہ هم با همان لحن جواب داد: _نمیدونم حاج آقا بعد نگاهے پرسشگر بہ من انداخت و گفت: _من و حاج آقا حرفے نداریم .اگر حس میکنے خوب نیستے بمونیم. من چادرم رو روی سرم مرتب کردم و با خجالت گفتم: _نہ…نہ..خیلے ببخشید معطلتون ڪردم. حاج مهدوے با گوشہ ے چشمش نگاهم ڪرد واز جا برخاست و بہ سمت پرستارے ڪہ قصد رفتن بہ اتاقے دیگر داشت، رفت. صداے حاج مهدوے بہ سختے شنیده میشد ولے پرستار با صداے نسبتا رسایے پاسخ داد: -اگر میخواین نگهشون داریم مشکلے نیس منتها ایشون الان حالشون بخاطر ضعف  واحتمالا گرسنگے بهم ریختہ. البتہ ما سرم هم وصل ڪردیم.ولے باز باید ڪمے معده اش تقویت شہ. 🍃🌹🍃 اے پرستار بیچاره!!! تو چہ میدونے درد من چیہ؟!گرسنگے کدومہ؟؟درد من درد عشقہ…یڪ عشق یڪ طرفہ!!یڪ عشق نافرجام!! حاج مهدوے در حالیڪہ بہ سمت ما میچرخید رو بہ فاطمہ گفت: _خوب پس،اگر مشکل خاصے نیست وخواهرمون حس میڪنند حالشون مساعده بریم. حرصم درآمد وقتے میدیدم حتے حال من هم از فاطمہ میپرسد!! خوب چرا اینقدر بهم بیتوجهے؟؟!!اگر من نامحرمم فاطمہ هم هست..چرا با اوحرف میزنے با من نہ؟!!! دلم لرزید…نڪنہ.؟؟؟حتے فڪرش هم آزارم میداد.. نہ! نہ! اگر آنها با هم قرارمدارےداشتند حتما فاطمہ بهم میگفت. 🍃🌹🍃 با ناراحتے بلندشدم. خاڪ چادرم را تڪان دادم و بدون نگاه ڪردن بہ آن دو بہ سمت درب خروجے راه افتادم. 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #رهایی_از_شب ✍ نویسنده ؛ « #ف_مقیمی » #کپی_با_ذکر_نویسنده_جایز_است 🌟اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فرجهم🌟