🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗نگاه خدا💗 #قسمت_بیست‌وهفتم صبح باصدای سلما بیدار شدم. -سارا بیدار شو میخوایم بریم بیرون - نمیااام دیشب تا صبح خوابم نبرد دم صبح خواب رفتم... -اره جونه خودت ،تو گفتی و من باور کردم ،پاشو خرگوش خانم - گفتم که خوابم میاد باشه فردا حتما میام -باشه. فعلا - به سلامت سلما و علی آقا که رفتند. از اتاق بیرون رفتم. صبحانه خوردم. آماده شدم تا تنها بروم بیرون. -سارا جان یه موقع گم نشی؟ - نه خاله جون بچه کوچیک که نیستم. -باشه پس، صبر کن ادرس و شماره خونه رو بنویسم برات اگه یه موقع گم شدی یه ماشین بگیر بگو بیارتت خونه. - چشم به بازار رفتم. یک روسری ابریشمی برای عاطی و یک ادکلن برای آقا سید گرفتم. یه لحظه احساس کردم دو نفر من را تعقیب می‌کنند. ترسیدم. از پارک بیرون آمدم. خانه را گم کرده بودند. کوچه ها اینقدر خلوت بود که از خلوتش بیشتر ترسیدم.تمام تنم میلرزید. اصلا نمیدانستم از کدام کوچه وارد شدم. داخل کوچه انگار زیر زمین لوله شکسته بود، چشمم به خیابان افتاد. یک دفعه یکی مثل دیو، جلویم ظاهر شد. از ترس عقب عقب می‌رفتم. اشک از چشمم جاری شد . در دلم فقط از خدا کمک میخواستم .خدایا کمکم کن. خدایا آبروم. شروع به جیغ کشیدن کردم. که یکی دستش را گذاشت روی دهانم. با دست دیگرش‌ دوتا دستم راگرفت. به زور من را می‌کشاند از پشت یه نفر دیگر آمد. انگیسی صحبت میکرد. فهمیدم که آمده نجاتم بدهد. باهم درگیر شدند. از ترس فقط گریه می‌کردم. آن دو نفر فرار کردند. از ترس زبانم بند آمده بود. گریه می‌کردم. اصلا نفهمیدم در این درگیری شال سرم کجا افتاد. آن آقا شالم را پیدا کرد. گذاشت روی سرم. کیفش را باز کرد. عبایی درآورد و رو دوشم گذاشت. -سلام ،نترسید ،من ایرانی هستم،فامیلیم کاظمی هست ، مشخصه که اهل اینجا نیستین ، بلند شین من میرسونمتون جایی که بودین. به زور بلند شدم و رفتیم سر جاده ماشین گرفتیم. سرم را روی شیشه گذاشتم و گریه می‌کردم. -ببخشید کجا باید بریم ،میدونین ادرستون کجاست؟ کیفم دستش بود. باز کردم و آدرس را گرفتم سمتش. من را دم در رساند و رفت. خواستم زنگ در رابزنم، که نگاهم به عبا افتاد. یادم رفته بود عبا را پس بدهم. عبا را گذاشتم داخل کیسه. خاله ساعده با دیدن من زد به صورتش. -خدا مرگم بده چی شده سارا جان؟ - چیزی نشده سر خوردم افتادم داخل جوب. لبخندی هم زدم که باور کنند. لباسم را عوض کردم. روی تخت دراز کشیدم. برای اولین بار خدا را شکر کردم. سرم را بردم زیر پتو . آنقدر گریه کردم که خوابم برد. 🏴 @Ashooraieanamontazer

💖🌸💖🌸💖 🌸💖🌸💖 💖🌸💖 🌸💖 💖 #رمان📒 #قصه_دلبری #قسمت_بیست‌وهفتم برای کمربند چرم دو رو هم حرفی نزد . آخر سر خندید که «بهتر نبود خشکه حساب میکردی می دادم هیئت ؟»🙃 سرجلسه امتحان ، بچه ها با چشم و ابرو به من تبریک می گفتند . صبرشان نبود بیاییم بیرون تا ببینند با چه کسی ازدواج کرده ام ‌‌....‌ جیغی کشیدند ، شبیه همان جیغ خودم وقتی که خانم ابویی گفت :« محمد خانی آمده خواستگاری ات!» گفتند :«مارو دست انداختی ؟» هرچه قسم و آیه خوردم ، باورشان نشد . 😁 به من زنگ زد آمده نزدیک دانشگاه . پشت سرم آمدند که ببینند راست می گویم یا شوخی میکنم 😂 نزدیک در دانشگاه گفتم :« ایناها! باور کردین؟اون جا منتظرمه!» گفتند :« نه !تا سوار موتورش نشی ، باور نمی‌کنیم!» وقتی نشستم پشت موتورش پرسید : « این همه لشکر کشی برای چیه؟»🤔 همین طوری که به چشم های بابا قوری بچه ها می خندیدم ، گفتم :«اومدن ببینن واقعا تو شوهرمی یا نه!»😂 البته آن موتور تریل معروفش را نداشت . کلا آن موتور وقف هیئت بود . عاشق موتور سواری بودم ، ولی بلد نبودم چطور باید با حجاب کامل بشینم روی موتور خانم های هیئت یادم دادند😅 راستش تا قبل از ازدواج سوار نشده بودم . فقط چند بار با اصرار ، دایی ام مجبور شدم بشینم ترک موتور ، همین ... باهم رفتیم خانه دانشجویی اش در یک زیر زمینی که باور نمی کردی خانه دانشجویی باشد ، بیشتر به حسینه ای نقلی شبیه بود .. ولی از حق نگذریم ، خیلی کثیف بود آنقدر آنجا هیئت گرفته بودند و غذا پخته بودند که از درو دیوارش لکه و چرک می بارید.. تازه می گفت :«به خاطر تو اینجا رو تمیز کرده م!»😐 گوشه یکی از اتاق ها ، یک عالمه جوراب تلنبار شده بود... معلوم نبود کدام لنگه برای کدام است ، فکر کنم اشتراکی میپوشیدند اتاق ها پر بود از کتیبه های محرم و عکس شهدا . از این کارش خوشم می آمد ‌☺️ بابت شکل و شمایل و متن کارت عروسی ، خیلی پایین کرد . خیلی از کارت ها را دیدیم . پسندش نمی شد .. نهایتا رسید به یک جمله از حضرت آقا با دستخط خودشان...🍃 #رمان_شهید_محمد_خانی ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ ____♡_بچه های🇮🇷ایران_♡____ 🆔https://eitaa.com/Ashooraieanamontazer 💚 🤍❤️ ❤🤍💚