May 11
🔹علامه محمد تقی جعفری:
«ديگر هيچ صدايى انسان ساز، براى شنيده شدن طنين نمىاندازد ... جوامعى كه در آسايش و رفاه مادى چنان غوطهورند كه حيات را جز لذتهاى زودگذر، كه عمدۀ آنها از رنج و آلام ديگران به دست مىآيد، نمىشناسند. دردآورتر از همۀ مصيبتها و دلخراشتر از همۀ بانگهاى شوم اين است كه اين جوامع می گويند: پرچم پيشرفت و تكامل بشرى به دوش ماست و همگان باید به دنبال ما راه بيفتند! به كجا؟ به قهوهخانه های پوچگرایی كه مدتى است با دست فرويد افتتاح شده، انواع مشروبات ماكياولى و هابزى و داروينى و نيچهاى را در زيباترين شيشههاى علمنما و قشنگترين پيالههاى هواخواهى از انسانيت در اختيار همگان مىگذارند! ... وضع اينگونه جوامع در همين جا ختم نمی شود، بلكه به نظر خواب رفتگان يا مستان آن جوامع، ديگر انسانها باید اجازۀ حقِ حياتِ منطقى را از آنان دريافت کنند!»
ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، جلد ۳
@AskWest