داستانِ آدما با هم‌دیگه فرق می‌کنه ؛ چینایِ رویِ آرنج و زخمایِ رویِ زانوشون ، شبیهِ هم نیست . غمِ لا به‌ لایِ ماهیچه‌هایِ ریز و درشتِ عنبیه‌شونم ، همینطور . توی پشتِ صحنهٔ بخشی که ما از زندگیِ اونا می‌بینیم ، بارها به درِ بسته می‌خورن حتی وقتی برایِ زدنِ یه لبخند ، دنبالِ دلیل می‌گردن . این که یه لحظه فکر کنی آدمای دورت دارن چه رنجی رو تحمل می‌کنن ، انتظارت ازشون رو میاره پایین و بعدش ، تو آدمی می‌شی که شونه‌هاش سبک‌تر از بارِ توقعشه و حالش هم ، بهتره . اینجوری می‌تونی بشی آغوشِ امنی برای بقیه ، می‌تونی بشی یه قلقلک ریز میونِ یه هق‌هق طولانی ، می‌تونی بشی یه منبع آرامش بین هیاهویِ دنیا ، می‌تونی بشی دلیل لبخند ، می‌تونی بشی یه پمپاژ از قلب که سراسر عشقه ، می‌تونی بشی یه باریکه‌ی نور وسط تاریکی ، می‌تونی بشی یه حس خوبِ ، خوبِ ، خوب‌ .

زندگی برایِ زندگی کردنه !

به پاهای خودت موقع راه رفتن نگاه کن دائما یکی جلو ، یکی عقب .. نه جلو به خاطر جلو بودن مغرور میشه نه عقبی ناراحت ، چون میدونن شرایطشون دائما عوض میشه ! روز های زندگی ماهم دقیقا همین حالته . دنیا دو روزه ، روزی با تو و روزی علیهِ تو روزی که با توئه مغرور نشو و روزی که علیه توئه نا امید نشو . چون هردوشون میگذره (: *

یک روز به خودت می‌آیی که دیگر زمانی برای کارهایی که همیشه می‌خواستی انجام بدهی نداری ، همین حالا انجامش بده . - پائولوکوئلیو ؛

*

بعضی وقتا انگار اصلا نمیگذره یا انقدر دیر میگذره که وسط اون سختی ها خودتو گم میکنی ، نمیدونی چی درسته چی غلط ، حتی نمیدونی چجوری تحمل کنی و خوب باشی ؛ اما هیچ وقت یادت نره خدا تمام این صحنه هارو میبینه و همیشه کنارته ، اون نشسته و مثل یک کارگردان ، مراقبِ تک تک صحنه های زندگیِ تو هست .

از جریاناٰت ِمعمول ِزندگیْ ؛

توی باغ ، هر چیزی رشد می‌کند اما قبل از آن بعضی برگ‌ها پژمرده و خشک می‌شوند ، درخت‌ها باید برگ هایشان را از دست بدهند تا برگ‌های جدید دربیاورند و ضخیم تر، قوی‌تر و بلندتر شوند . برخی درخت‌ها می‌میرند و نهال‌های جدید جایشان را می‌گیرند . باغ به مراقبت زیادی نیاز دارد . اگر باغتان را دوست دارید نباید از کار کردن در آن دست بکشید ، کمی صبر کنید . فصلش که برسد حتما شکوفه‌ها سر می‌زنند .

براے افتخار کردن به خودت تا زمانی که به هدفت برسی صبر نکن ، به هر قدمی که در راستایِ رسیدن به اون هدف برمیداری افتخار کن .

*

یه روزی به عقب نگاه میکنی و به گذشتهٔ پُر تلاشت افتخار میکنی : ) .