🔰 بازی های آموزشی برای کودکان 🔻 بازی‌های آموزشی انواع بازی‌هایی هستند که یک درس خاص مثل فارسی یا ریاضی به صورت اکتشافی آموزش داده یا تکمیل و ثبیت می‌شود. مثلا برای درس فارسی برای بچه های اول، دوم و حتی سوم ابتدایی، زیاد دیدن کلمات موضوعیت دارد. یک بازی، بازی کارت حافظه یا کارت کلمات است؛ در مرحله اول بچه‎‌ها روی یک کارت اسم کلمه و روی کارت دیگر تصویر آنرا می‌کشند و آنها را به هم مرتبط می‌کنند. در مرحله بعد هر کلمه جدیدی که بچه‌ها یاد می‌گیرند آن را همراه با تصویرش به صندوقچه کلماتشان اضافه می‌کنند. در نوع دیگر این بازی، نام هر وسیله‌ای در خانه روی آن نوشته ‌می‌شود. مثلاً روی دیوار، پریز، کمد، یخچال و ... . یا هنگامی که بچه‌ها را بیرون می‌بریم از آنها می‌خواهیم کلمات روی تابلو‌ها و اسم خیابان‌ها را بخوانند. بازی دیگر در این حیطه این است که از بچه‎ها می‌خواهیم، همه درخواست‌هایشان را بنویسند و حتی بچه‌های مهد کودک و پیش دبستانی می‌توانند خواسته‌های خود را نقاشی کنند. با این کار بچه‌ها عادت به ثبت موارد مختلف و مستندسازی می‌کنند، همچنین خوب است بچه‌ها را تشویق کنیم تا همیشه یک دفترچه کشف همراهشان باشد و هر چیزی که می‌بینند، بنویسند یا شکل آن را بکشند. استاد اعلایی #تربیت_کودک #استاد_اعلایی #بازی #الفبا #کلیپ

🔰 اشتباهی که بچه ها رو وابسته بار میاره! 🔻لازم است پدر و مادر در چالش‌ها به بچه‌ها استقلال دهند. یعنی دردها و اظهار ناراحتی هایشان را در مواردی نادیده بگیرند. مثلاً اگر کودکی با دوستش دچار مشکل شده، سریع به مادر یا معلم زنگ نزنیم و صورت مسئله را پاک نکنیم تا فکر کند هر جا مشکل داشت، دیگران برایش حل می‌کنند. خوب است بعض جاها خودمان را کنار بکشیم تا خودش در مواجهه با مشکلات قرار گیرد. اجازه دهیم بچه‌ها با هم دعوا کنند، گریه کنند، سرما بخورند... . اجازه دهیم گاهی معلم، راننده تاکسی یا پیرمردها در مسجد، حرفی به بچه‌ها بزنند و حتی آنها را دعوا کنند. اینها واقعیت‌های محیط است که بچه‌ها باید آن را بچشند. باید اجازه دهیم بچه‌ها شکست و فشار را تجربه کنند، درست است که اضطراب و فشار اولیه به آنها وارد می‌شود اما این طبیعی است و موجب رشدشان می‌شود. "حجت الاسلام اعلایی" #تربیت_فرزند #استاد_اعلایی ✅ @MadaraneRaheAseman

🔰 در این موارد حق انتخاب به کودک نده! 🔻 در فکر کردن‌ها و تصمیم‌گیری‌ها لازم است بچه‌ها را مشارکت دهیم. این درست نیست که فرزند یک خانواده ۲۰ ساله شده و هنوز برای رفتن به سفر آدم حساب نمی‌شود که با او همفکری کنیم! حتی یک کودک دبستانی را هم لازم است در جریان بیرون رفتن‌ها قرار داد. اگرچه ممکن است در انتخاب محل سفر خیلی دخیل نباشد، اما در مورد برخی برنامه‌های سفر می‌تواند نظر دهد. مثلاً اگر ما تشخیص دادیم که به مشهد برویم، می‌توانیم تصمیم گیری برای اینکه کدام اسباب بازی‌هایش را همراه خود بیاورد یا یک برنامه تفریحی در سفر را به او بسپاریم و کم کم که بچه‌ها بزرگتر می‌شوند، می‌توانند در مورد انتخاب مکان سفر هم جدی‌تر وارد شوند. اما اگر بچه‌ها را در سنین مختلف آدم حساب نکنیم، بزرگ‌تر که می‌شوند، آنها هم ما را آدم حساب نمی‌کنند و دیگر با ما جایی نمی‌آیند! البته لازم است حواسمان جمع باشد که به جا، به بچه‌ها حق انتخاب دهیم. یعنی بعضی جاها نباید زیاد حق انتخاب داد. مثلاً معنی ندارد یک بچه زیر دبستان در مورد لباس و اسباب بازی‌هایش نظر دهد. چون صلاحیت انتخاب ندارد. در این سن باید لباس‌های مناسب را برایش انتخاب کنیم و او از بین آنها، انتخاب کند. باید حواسمان باشد که انتخاب‌ها در دایره سن فرزندمان باشد. حجت الاسلام اعلایی #تربیت_فرزند #تربیت_کودک #استاد_اعلایی @MadaraneRaheAseman