|🔰تمام توان 🔸تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من. به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همه ظرفيت خود حركت مى ‏كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ‏ مُسْتَطيراً» و «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً». 🔸كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسيراً» و هستى ‏شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است؛ - خوف از رب: «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطيراً».هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. 🔸خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. ❛❛ عین‌صاد 📚 #اخبات | ص ۸۰ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک