نی در این صحرا نمی نالد شبان رفته را میزبان حسرت ندارد میهمان رفته را   منت کج سیرتان از زخم جان فرساتر است پس نمی گیرم زدست تیغ جان رفته را   عشق تاوانش اگر چه خون سهراب من است چون تهمتن، برنمی گردیم خان رفته را   باغبان در سوگ گل خون می خورد عمری، ولی پس نمی گیرد ز پاییز ارغوان رفته را   پیر عاشق ای عزیز! از یوسفش دل می کند من نه یعقوبم که می گرید جوان رفته را    #شعرخوانی #جواد_زهتاب