✅قسمت دوم² 🎤📽#استاد_پناهیان 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

‹🧡🌼› [میخندم و میبخشم ،خدا نیستم ولی زیر سایه اش بزرگ شدم.. 📸🤎] . • ° 🏵⃟💛⸾⇜ #بیوگرافی ⁦🌼⁩⁩⃟🧡⸾⇜ #پروفایل ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌━━ .•🦋•.━━━━━━━━ ⁦‌🖤|↬@Ayande_Sazane_Iran

زندگی لاکچری! #رهبر 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#اربابم یڪ سال می شود ڪه به فڪر زیارتیم ما را به ڪربلا برسان اربعین حسین؏ 😭😭😭 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #اربعین🏴 خیلی تورومیخوام حسـ🦋ـیــن ... 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#چادرانه متاسفانه توفضاےمجازے برخی از خواهران چادرے خواهان تبــرج وخودنمایی هستند 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ‌ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

[🌙🎶] چه تفاوت دارد من عجمم یا عربم l🎤#علی_اکبر_قلیچ ❲صوت ویژه برای#اربعین #کربلا مناسب برای جوان نوجوان❳ 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔l➣@Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_هفتاد_هفتم صمد نشست کنار باغچه، دستش را روی صورتش گذاشت. انگار طاقتش تمام شده بود. های های گریه می کرد. دلم برایش سوخت.صدیقه ضجّه می زد و التماس می کرد: «آقا صمد! مگر تو فرمانده ستار نبودی. من جواب بچه هایش را چی بدهم؟! می گویند عمو چرا مواظب بابامان نبودی؟!» جمعیتی که توی حیاط ایستاده بودند با حرف های صدیقه به گریه افتادند. صدیقه بچه هایش را صدا زد و گفت: «سمیه! لیلا! بیایید عمو صمد آمده. باباتان را آورده.» دلم برای صمد سوخت. می دانستم صمد تحمل این حرف ها و این همه غم و غصه را ندارد. طاقت نیاوردم. دویدم توی اتاق و با صدای بلند گریه کردم. برای صمد ناراحت بودم. دلم برایش می سوخت. غصه بچه های صدیقه را می خوردم.دلم برای صدیقه می سوخت. صمد خیلی تنها شده بود. صدای گریه مردم از توی حیاط می آمد.از پشت پنجره به بیرون نگاه کردم. صمد هنوز کنار باغچه نشسته بود. دلم می خواست بروم کنارش بنشینم و دلداری اش بدهم. می دانستم صمد از هر وقت دیگر تنهاتر است. چرا هیچ کس به فکر صمد نبود. نمی توانستم یک جا بایستم.دوباره به حیاط رفتم. مادرشوهرم روبه روی صمد نشسته بود. سرش را روی پاهای او گذاشته بود. گریه می کرد و می پرسید: «صمد جان! مگر من داداشت را به تو نسپردم؟!» صمد همچنان سرش را پایین انداخته بود و گریه می کرد. مردها آمدند. زیر بازوی صمد را گرفتند و او را بردند توی اتاق مردانه. جلو رفتم و کمک کردم تا خواهرشوهر و مادرشوهرم و صدیقه را ببریم توی اتاق.از بین حرف هایی که این و آن می زدند، متوجه شدم جنازه ستار مانده توی خاک دشمن. صمد با اینکه می توانسته جسد را بیاورد، اما نیاورده بود.به همین خاطر مادرشوهرم ناراحت بود و یک ریز گریه می کرد و می گفت: «صمد! چرا بچه ام را نیاوردی؟!» آخر شب وقتی خانه خلوت شد؛ صمد آمد پیش ما توی اتاق زنانه. کنار مادرش نشست. دست او را گرفت و بوسید و گفت: «مادر جان! مرا ببخش.من می توانستم ستارت را بیاورم؛ اما نیاوردم.چون به جز ستار جسد برادرهای دیگرم روی زمین افتاده بود. آن ها هم پسر مادرشان هستند. آن ها هم خواهر و برادر دارند. اگر ستار را می آوردم، فردای قیامت جواب مادرهای شهدا را چی می دادم. اگر ستار را می آوردم، فردای قیامت جواب برادرها و خواهرهای شهدا را چی می دادم.» می گفت و گریه می کرد. تازه آن وقت بود متوجه شدم پشت لباسش خونی است. به خواهرشوهرم با ایما و اشاره گفتم: «انگار صمد مجروح شده.» صمد مجروح شده بود. اما نمی گذاشت کسی بفهمد. رفت و لباسش را عوض کرد. خواهرش می گفت: «کتفش پانسمان شده انگار جراحتش عمیق است و خونریزی دارد.» با این حال یک جا بند نمی شد. هر چه توان داشت، گذاشت تا مراسم ستار آبرومندانه برگزار شود.روز سوم بود. در این چند روز حتی یک بار هم نشده بود با صمد حرف بزنم. با هم روبه رو شده بودیم، اما من از صدیقه خجالت می کشیدم و سعی می کردم دور و بر صمد آفتابی نشوم تا یک بار دل صدیقه و بچه هایش نشکند. بچه ها را هم داده بودم‌خواهرهایم برده بودند. می ترسیدم یک بار صمد بچه ها را بغل بگیرد و به آن ها محبت کند. آن وقت بچه های صدیقه ببینند و غصه بخورند.عصر روز سوم، دختر خواهرشوهرم آمد و گفت: «دایی صمد باهات کار دارد.» انگار برای اولین بار بود می خواستم او را ببینم. نفسم بالا نمی آمد. قلبم تاپ تاپ می کرد؛ طوری که فکر می کردم الان است که از قفسه سینه ام بیرون بزند. ایستاده بود توی حیاط. سلام که داد، سرم را پایین انداختم. حالم را پرسید و گفت:«خوبی؟! بچه ها کجا هستند؟!» گفتم: «خوبم. بچه ها خانه خواهرم هستند. تو حالت خوب است؟!» سرش را بالا گرفت و گفت: «الهی شکر.» دیگر چیزی نگفتم. نمی دانستم چرا خجالت می کشم. احساس گناه می کردم.با خودم می گفتم:«حالا که ستار شهید شده و صدیقه عزادار است، من چطور دلم بیاید کنار شوهرم بایستم و جلوی این همه چشم با او حرف بزنم.» صمد هم دیگر چیزی نگفت. داشت می رفت اتاق مردانه، برگشت و گفت: «بعد از شام با هم برویم بچه ها راببینیم. دلم برایشان تنگ شده.» بعد از شام صدایم کرد. طوری که صدیقه متوجه نشود، آماده شدم و آمدم توی حیاط و دور از چشم همه دویدم بیرون.دنبالم آمد توی کوچه و گفت:«چرا می دوی؟!» گفتم:«نمی خواهم صدیقه مرا با تو ببیند. غصه می خورد.» آهی کشید و زیر لب گفت: «آی ستار، ستار. کمرمان را شکستی به خدا.» با آنکه بغض گلویم را گرفته بود، گفتم: «مگر خودت نمی گویی شهادت لیاقت می خواهد. خوب ستار هم مزد اعمالش را گرفت. خوش به حالش.» صمد سری تکان داد و گفت: «راست می گویی. به ظاهر گریه می کنم؛ اما ته دلم آرام است. فکر می کنم ستار جایش خوب و راحت است. من باید غصه خودم را بخورم.» داشتم از درون می سوختم. برای بچه های صدیقه پرپر می زدم. اما دلم می خواست غصه صمد را کم کنم. گفتم: «خوش به حالش. کاشکی ما را هم شفاعت کند.» ادامه دارد...✒️ 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

🦋🍃﷽🍃🦋 #حدیثآنه 🕊 💠امیرالمومنین(ع): تعجّب می کنم از کسی که ناامید است، در حالی که [نجات بخشی مثل] استغفار همراه اوست! 📚نهج البلاغه حکمت ۴۷۴

‹🍂🧡› - - ••تَماشاےتۅتَماشاےبِهشتھ😍 - - 🥀⃟🧡⸾⇜ #اربعین 📙⃟🛫¦⇢ #ڪربلآ•• ⁦🥀⁩⁩⃟🧡⸾⇜ #پروفایل_اربعین ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌━━ .•🦋•.━━━━━━━━ ⁦‌🖤|↬@Ayande_Sazane_Iran

من وقتی آشپزی میکنم...💔😐 [l²پارتl] ═══ೋ❀😂❀ೋ═══ 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

‹🌈📘› زیادي فکر ڪردن بھ گذشتھ تونل زدن بھ تاریکیھ . . . مراقب باش ! تا حدي بهش فکر ڪن ؛ کھ بتونی ازش درس بگیري :)♡ 🌈⃟💙⸾⇜ #انگیزشی ⁦🌈⁩⁩⃟💙⸾⇜ #پروفایل ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌━━ .•🦋•.━━━━━━━━ ⁦‌🖤|↬@Ayande_Sazane_Iran

شیطان هم اورا قبول نمیکند! 🎤#استاد_عالی 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

خواجه‌‏اى "غلامش" را ميوه‌‏اى داد. غلام ميوه را گرفت و با "رغبت" تمام میخورد. خواجه، خوردن غلام را میديد و پيش خود گفت: كاشكى "نيمه‌‏اى" از آن ميوه را خود می‌‏خوردم. بدين رغبت و خوشى كه غلام، ميوه را میخورد، بايد كه "شيرين و مرغوب" باشد. پس به غلام گفت: "یک نيمه" از آن به من ده كه بس خوش میخورى. غلام نيمه‌‏اى از آن ميوه را به خواجه داد؛ اما چون خواجه قدرى از آن ميوه خورد، آن را بسيار "تلخ يافت." روى در هم كشيد و غلام را "عتاب" كرد كه چنين ميوه‏اى را بدين تلخى، چون خوش می‌خورى. غلام گفت: اى خواجه! بس "ميوه شيرين" كه از دست تو گرفته‌‏ام و خورده‌‏ام. اكنون كه ميوه‌‏اى تلخ از دست تو به من رسيده است، چگونه "روى در هم كشم" و باز پس دهم كه شرط "جوانمردى و بندگى" اين نيست. "صبر" بر اين تلخى اندک، سپاس شيرينی‌هاى بسيارى است كه از تو ديده‌‏ام و خواهم ديد. "همیشه از خوبی آدمها برای خودت دیوار بساز" * هر وقت در حق تو بدی کردند فقط یک اجر از دیوار بردار بی انصافیست اگر دیوار را خراب کنی ! 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

[#خنده 🤣] ماشین لباسشویی😐🤣🤣🤣🤦‍♂ #مهدی_حسینیان 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #اربعین🏴 ± تشنه ی چای عراقم ای اجل مهلت بده تا بیایم اربعین موکب به موکب کربلا 😢☕️ #حسین‌جانم♥️ 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

سینماها،ترکیه،کیش،همه اینا باز ولی کربلا که میخوای بری کرونا!😒 #اربعین #کرونا 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#چادرانه جامعه توست... اما جامعه را میسازد... 🆔@Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_هفتاد_هشتم همین که به خانه خواهرم رسیدیم، بچه ها که صمد را دیدند، مثل همیشه دوره اش کردند.مهدی نشسته بود بغل صمد و پایین نمی آمد.سمیه هم خودش را برای صمد لوس می کرد.خدیجه و معصومه هم سر و دستش را می بوسیدند. به بچه ها و صمد نگاه می کردم و اشک می ریختم. صمد مرا که دید، انگار فکرم را خواند، گفت: «کاش سمیه ستار را هم می آوردیم. طفل معصوم خیلی غصه می خورد.»گفتم: «آره، ماشاءالله خوب همه چیز را می فهمد. دلم بیشتر برای او می سوزد تا لیلا. لیلا هنوز خیلی کوچک است. فکر نکنم درست و حسابی بابایش را بشناسد.»صمد بچه ها را یک دفعه رها کرد. بلند شد و ایستاد و گفت: «سمیه را یک چند وقتی با خودت ببر همدان. شاید این طوری کمتر غصه بخورد.»فردای آن روز رفتیم همدان. صمد می گفت چند روزی سپاه کار دارم. من هم برای اینکه تنها نماند، بچه ها را آماده کردم. سمیه ستار را هم با خودمان بردیم.توی راه بچه ها ماشین را روی سرشان گذاشته بودند. بازی می کردند و می خندیدند. سمیه ستار هم با بچه ها بازی می کرد و سرگرم بود.گفتم: «چه خوب شد این بچه را آوردیم.»با دلسوزی به سمیه نگاه کرد و چیزی نگفت.گفتم: «تو دیدی چطور شهید شد؟!»چشم هایش سرخ شد. همان طور که فرمان را گرفته بود و به جاده نگاه می کرد، گفت: «پیش خودم شهید شد. جلوی چشم های خودم. می توانستم بیاورمش عقب...»خواستم از ناراحتی درش بیاورم، دستی روی کتفش زدم و گفتم: «زخمت بهتر شده.»با بی تفاوتی گفت: «از اولش هم چیز قابلی نبود.»با دست محکم پانسمان را فشار دادم.ناله اش درآمد. به خنده گفتم: «این که چیز قابلی نیست.»خودش هم خنده اش گرفت. گفت: «این هم یک یادگاری دیگر. آی کربلای چهار!»گفتم: «خواهرت می گفت یک هفته ای توی یک کشتی سوخته گیر افتاده بودی.»برگشت و با تعجب نگاهم کرد و گفت: «یک هفته! نه بابا. خیلی کمتر، دو شبانه روز.» گفتم: «برایم تعریف کن.»آهی کشید. گفت: «چی‌بگویم؟!»گفتم: «چطور شد. چطور توی کشتی گیر‌افتادی؟!»گفت: «ستار شهید شده بود. عملیات لو رفته بود. ما داشتیم شکست می خوردیم. باید برمی گشتیم عقب. خیلی از بچه ها توی خاک عراق‌بودند.شهید یا مجروح شده بودند.‍‍ آتش دشمن آن قدر زیاد بود که دیگر کاری از دست ما برنمی آمد. به آن هایی که سالم مانده بودند، گفتم برگردید. نمی دانی لحظه آخر چقدر سخت بود؛ وداع با بچه ها، وداع با ستار.» یک لحظه سرش را روی فرمان گذاشت. فریاد زدم: «چه کار می کنی؟! مواظب باش!»زود سرش را از روی فرمان برداشت. گفت: «شب عجیبی بود. اروند جزر کامل بود. با حمید حسین زاده دونفری باید برمی گشتیم. تا زانو توی گل بودیم. یک دفعه چشمم افتاد به کشتی سوخته ای که به گل نشسته بود. حالا عراقی ها ردّ ما را گرفته بودند و با هر چه دم دستشان بود، به طرفمان شلیک می کردند. گلوله های توپ کشتی را سوراخ سوراخ کرده بود. از داخل آن سوراخ ها خودمان را کشاندیم تو. نزدیک های صبح بود. شب سختی را گذرانده بودیم. تا صبح چشم روی هم نگذاشته بودیم. جایی برای خودمان پیدا کردیم تا بتوانیم دور از چشم دشمن یک کمی بخوابیم. نیرویی برایمان نمانده بود. حسابی تحلیل رفته بودیم.»گفتم: «پس دلهره من و مادرت بی خودی نبود. همان وقتی که ما این قدر دلهره داشتیم، ستار شهید شده بود و تو زخمی.»انگار توی این دنیا نبود. حرف های من را نمی شنید. حتی سر و صدای بچه ها و شیطنت هایشان حواسش را پرت نمی کرد. همین طور پشت سر هم خاطراتش را به یاد می آورد و تعریف می کرد.از صبح چهارم دی توی کشتی بودیم؛ بدون آب و غذا. منتظر شب بودیم تا یک طوری بچه ها را خبر کنیم. شب که شد، من زیرپوشم را درآوردم و طرف بچه های خودمان تکان دادم. اتفاقاً نقشه ام گرفت. بچه های خودی مرا دیدند. گروهی هم برای نجاتمان آمدند، اما آتش دشمن و جریان آب نگذاشت به کشتی نزدیک بشوند.رو کرد به من و گفت: «حسین آقای بادامی راکه‌میشناسی؟!»گفتم: «آره، چطور؟!»گفت:«بنده خدا بلندگویی راگذاشته بود جلوی رود و طوری که صدایش به ما برسد، دعای صباح را می خواند. آنجا که می گوید یا ستارالعیوب، ستار را سه چهار بار تکرار می کرد که بگوید ستار! ما حواسمان به تو است. تو را داریم یک بار هم به ترکی خیلی واضح گفت منتظر باش، شب برای نجاتتان به آب می زنیم.»خندید و گفت: «عراقی ها از صدای بلندگو لجشان گرفته بود. به جان خودت قدم، دوهزار خمپاره را خرج بلندگو کردند تا آن را زدند.»گفتم: «بالاخره چطور نجات پیدا کردی؟!»گفت: «شب ششم دی ماه بود. نیروهای 33 المهدی شیراز به آب زدند. بچه های تیز و فرز و ورزیده ای بودند. آمدند کنار کشتی و با زیرکی نجاتمان دادند.» ادامه دارد...✒️ 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

✿⚘﷽⚘✿ #حدیثآنه 💬 💠امیرالمؤمنين‌علی(ع) 《اظهار توانگرى گونه‌اى شكر است. فقير نشان دادن، فقر مى‌آورد.》 📚ميزان الحكمه ج۸ ص۵۳۳

تفاوت را احساس کنید😶🔄 🚨 ‏هواپیمای رئیس جمهور سال ۱۳۹۸ vs سال ۱۴۰۰ حالا هی بگین همه مثل همند😐... 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

‹🍂🧡› ‌ - - چـٰآدُر‌زَھـرآحِڪآیَت‌مِیڪُنَد! ازبِۍحِجآبۍهـٰآشِڪآیَت‌مِیڪُنَد روزمَـحشَربَـرزَنـٰآن‌بـٰآحِجـٰآب.. حَـضرَت‌ِزَھـرآ‌شَـفآعـت‌مِیڪُنَد••🧡'((: ‌- - 🦊⃟🍂¦⇢ #چآدرآنہ•• ⁦🍁⁩⁩⃟🍂⸾⇜ #پروفایل_دخترونه ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌━━ .•🦋•.━━━━━━━━ 🆔|➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #اربعین🏴 میادخاطراتم‌جلوی‌چشام...(: 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

🔸اونیکه فقط با ی کارت ملی میفرستادمون #اربعین کربلا ، دیگه نیست... #کربلا‌ #سردار_دلها 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran