یادم میاد از وقتی شیش هفت سالم بود زجر کشیدم تا به امروز اتفاقای زیادی و تجربه کردم که یکیشون تو بودی؛ مجازی یه دنیای دیگه با ادمای دیگه با اونی که همیشه خودمون خواستیم بود بنظرم دنیای مجازی میتونه خیلی واقعی و لذتبخش تر از دنیای واقعی باشه ولی انگار حقیقت اینکه هیچ چیز همیشگی نیست درسته ادما اشتباه میکنن ولی به چه قیمت؟ به قیمت ازدست دادن کی؟ ــــ . . سال از عمرم و گذروندم اما گاهی وقتا گاهی شبا خیلی گرون تموم میشه به قیمت اینکه دیگه از زندگی کردن بیزار میشی؛ همو قضاوت نکنین مرحم هم باشین به چیزای کوتاه و کم قانع نباشین دنبال ادم رویاهاتون باشین درسته کوتاه بود دوسال از زندگیم قشنگ ترین روزای عمرمو به لطف یه عزیزی تجربه کردم شب و روزم بود کسی که کیلومترها ازم فاصله داشت ولی من حسش میکردم اون دور بود ولی وقتی روشو ازم برمیگردوند تازه فاصله بهم فشار میورد خواستم بگم عشق گناه شیرینیه که پایان نداره ادم و از خودش میگیره و دیگه پس نمیده! :))