رو‌ صندلی نشستم . دستامو بهم قفل کردم و خیره شدم به زمین . گفت : حرف بزن . و من باز خیره به زمین گفت اگه حرف نزنی چیزی درست نمیشه ها ، باز باید دوز قرصاتو ببرم بالا، اینطوری مثل قبل میشی،دیگه نمیتونی گریه کنی، آخر شبا دلشوره میگیری، گُمی همش . . بازم چیزی نگفتم . چرا بگم ؟ مگه میفهمه ؟ دکتری که قسم خورده برعکس حرفامو ثابت کنه، قسم خورده همش بگه” زندگی ادامه داره، کافیه به خودت بیای !” نه . . اون فقط داره پای قسماش وایمیسه، اون نمیفهمه دردامو، اون فقط نگاه میکنهو دارو تجویز میکنه . بیخیال! حرفامونم با این قرصا میدیم پایین، آخر شب همرو باهم بالا میاریم . فردا صبحم لبخند رو لبامه .

نگاه کردن ب آنلاین بودنش شامل عشق محسوب میشه؟!

دخترم بیوت :)))))))))))))) .

وقتیفاصلهنباشهنمیفهمیکهچقدرحواسمبهتبود ولی با فاصله راحت میفهمی .

دارایِ مقادیر زیادی حق.

موقع عصبانيت حواستون باشه باكی و چجوری دارين حرف ميزنيد . همه چيز حل ميشه و حالتون خوب ميشه اما يه حرفايی،يه لحنايی هيچوقت از دل طرف مقابل پاك نميشه! .

`🤍.

شده تا حالا حس کنی هیچی نمیتونه نورِ وسط تاریکی های روحت بشه ؟ حس کنی هیچی نمیتونه از بغض وحشتناکی که ته گلوته کم کنه ؟ من الان همینم نه میتونم بگم چمه نه میتونم خودمو اروم کنم، فقط میتونم با عصبانیتای بی خودی خودمو تخلیه کنم فقط میتونم خودخوری کنم و ازین که حسام و فکرام بهم گره خورده و پره بغضم ولی اشکم نمیاد عصبی شم از چيزای كوچيك بزرگ عصبی شم و حالمو بدتر كنم حوصله هیچ کسو ندارم من فقط میتونم جم شم تو جِسم خستم.

دلم میخواد برم بجایی که هیچکس نباشه . انگار من بهش گفتم‌و اون خونده، ازشدت حق بودنش،اشکات جاری میشه :)))))) .

قرار بود از تو ننویسم! ولی الان میفهمی؟ میفهمی که دارم جون میدم یعنی چی؟ تو اصلا یادته بهت گفته بودم که من از پسِ این همه غم و مشکل بر نمیام؟دیدی تموم شد و حرفات درست از آب درنیومد؟ بهم گفته بودی درست میشه ، نشد . بهم گفته بودی تمومش میکنم، نکردم . بهم گفته بودی از پسش بر میام، نیومدم . الآنم جز یه آدمِ سرگردون که خودشو گم کرده هیچی نیستم هیچی! :) . -زِد،الف 'الف،الف' #ازتو 🤍.

اجازه ندهیم یک رابطه که عمرش تمام شده هی کش پیدا کند تا جایی که همه‌ی خاطرات خوبش را هم با خودش ببرد . ما فقط بلد شدیم عاشق شویم . یاد گرفتیم فقط عشق بورزیم، یادمان ندادند عاشق چه جور "آدمی" شویم . آغوش باز کردیم و چشم باز نکردیم، دلمان لرزید، دستمان و نگاهمان، حواسمان پرت یار شد، جاده را گم کردیم! کداممان وقتی فهمید معشوق از جنس دیگری‌ست، چیزی نیست که او می‌خواست، برگشت توی جاده‌ی خودش؟ کداممان به وقتش رشته را پاره کردیم؟ زندگی کوفتمان شد . خوشی به کاممان ماسید ولی بیرون رفتن از رابطه را یاد نگرفتیم . تا ته داستان را از حفظیم . از تلخی ماجرا خبر داریم ولی می‌زنیم به دل قصه تا ذوب شویم که تا آخرِ آخرش را بازی کرده باشیم غافل از اینکه ته قصه، گاهی فقط حسرت منتظر ماست! . - مریم سمیع‌زادگان .