#ترجمه_صفحه_362_قرآن_کریم
21 - و کسانی که به لقای ما امید ندارند گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند! یا پروردگارمان را نمیبینیم! راستی که آنها در بارهی خویشتن تکبر ورزیدند و طغیان کردند، طغیانی بزرگ
22 - روزی که فرشتگان را ببینند، بشارتی در آن روز برای مجرمان نخواهد بود و [به التماس] میگویند: ما را امان دهید و معاف دارید
23 - و به سراغ اعمالی که کردهاند میرویم و آن را چون گردی پراکنده بر باد میدهیم
24 - آن روز جایگاه اهل بهشت بهتر و استراحتگاهشان نیکوتر است
25 - و روزی که آسمان با ابرهایش بشکافد و فرشتگان چنان که باید فرستاده شوند
26 - آن روز فرمانروایی، واقعی و از آن [خدای] رحمان است و روزی است که بر کافران بسی دشوار خواهد بود
27 - و روزی که ستمکار دستهای خود را به دندان گزد و گوید: ای کاش با پیامبر راهی پیش میگرفتم!
28 - ای وای بر من، کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم!
29 - همانا مرا از قرآن پس از آن که برای من آمده بود دور ساخت و شیطان همواره خوار کننده و فرو گذارندهی انسان بوده است
30 - و پیامبر گوید: پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کردند
31 - و این گونه برای هر پیامبری دشمنی از میان مجرمان قرار دادیم، و همین بس که پروردگارت راهنما و یاور [تو] باشد
32 - و کسانی که کافر شدند گفتند: چرا قرآن یکجا بر او نازل نشده است! این گونه [فرستادیم] تا دل تو را به وسیله آن استوار گردانیم و آن را به تدریج بر تو خواندیم.