✅#ترجمه_صفحه_377_قرآن_کریم
1 - در باره سوره : سوره نمل ، غرض سوره : بشارت و انذار و ذكر مختصري از داستانهاي موسي و داود و سليمان و صالح و لوط (عليهم السلام ) و بيان پاره اي از اصول معارف مانند توحيد ربوبي و معاد،مي باشد. (124) (اذ قال لهم اخوهم هود الا تتقون ): (آن زمان كه برادرشان هود به ايشان گفت : چرا از خدا نمي ترسيد؟)
2 - (125) اني لكم رسول امين ): (بدرستي كه من پيغمبري امين هستم )
3 - (126) (فاتقوا الله واطيعون ) (پس از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد)
4 - (127) (وما اسئلكم عليه من اجر ان اجري الا علي رب العالمين ): (و من براي پيغمبري خود از شما مزدي نمي خواهم ، چون مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست ) قوم عاد مردمي از عرب بسيار قديم بودند كه در احقاف جزيره العرب زندگي مي كردند و نام پدر و نياي آنها عاد بوده و به همين دليل آنها را به اين نام خوانده اند،ايشان داراي تمدني پيشرفته و سرزمينهايي آباد بودند اما با تكذيب پيامبران (چون دعوت همه پيامبران واحد است ، تكذيب يكي از آنها، برابر با تكذيب همه آنهاست ،گذشته از اين آنها بكلي منكر مسأله رسالت بودند) و كفران نعمات الهي خداوند آنها رابوسيله بادي عقيم هلاك ساخت و شهر و ديارشان را ويران نمود. و همچنانكه در مورد نوح ع گفتيم ، چون هود هم نسب و خويشاوند آنها بود،خداوند او را برادر آنها ناميده است . حضرت هود ع نيز همچون نوح ع با استفهامي توبيخي قومش را انذار نموده ومي فرمايد: چرا از خداي سبحان نمي ترسيد؟ من فرستاده اي از جانب پروردگار هستم كه در ابلاغ رسالت او امانتدارم و هر چه او به من امر كند آن را به شما مي رسانم ، پس اطاعت از من اطاعت از خداست و من در برابر رسالتم از شما اجر و مزدي نمي طلبم كه اين امر مانع از ايمان شما شود، اجر رسالت من فقط بر عهده رب العالمين است كه درالوهيت و ربوبيت يگانه است و هيچ معبود و ربي غير او نيست.
5 - (128) (اتبنون بكل ريع ايه تعبثون ): (چرا در هر مكان بلندي بيهوده نشاني بنامي كنيد؟)
6 - (129) (وتتخذون مصانع لعلكم تخلدون ): (و قصرها مي سازيد؟ مگر جاودانه خواهيد بود؟)
7 - (130) (واذا بطشتم بطشتم جبارين ): (و زماني كه حمله و خشم مي كنيد به مانندجباران عمل مي نمائيد)
8 - (131) (فاتقوا الله واطيعون ): (پس از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد)
9 - (132) (واتقوا الذي امدكم بما تعلمون ): (و بترسيد از آنكه شما را به آنچه مي دانيد مدد كرده است )
10 - (133) (امدكم بانعام وبنين ): (با چهارپايان و فرزندان ياريتان كرده )
11 - (134) (وجنات وعيون ): (و با باغستانها و چشمه سارها)
12 - (135) (اني اخاف عليكم عذاب يوم عظيم ): (همانا من از عذاب روزي بزرگ بر شما بيمناكم ) ظاهرا قوم هود در بالاي كوهها و نقاط بلند، ساختمانهاي رفيعي بنا مي كردند تا براي گردش و تفريح به آنجا روند و هدفشان تنها تفاخر و پيروي از هوي و هوس بوده ،حضرت هود ع آنها را از اين بابت ملامت و سرزنش مي كند كه چرا در هر نقطه بلندزمين علامت و نشانه اي بدون فايده و بيهوده بنا مي كنيد و چرا قلعه هاي محكم وقصرهاي استوار و عالي مي سازيد مگر مي خواهيد عمر جاودانه كنيد؟ چون اين كارهايي كه مي كنيد و اين بناهايي كه مي سازيد، سالهاي دراز باقي مي ماند و عمر طولاني ترين افراد بشر از عمر آنها بسيار كوتاهتر است . و شما وقتي مي خواهيد شدت عملي كه از خود نشان دهيد، آن قدر مبالغه و زياده روي مي نمائيد كه مانند جباران و ستمگران عمل مي كنيد و خلاصه در دو سوي شهوت و غضب آنقدر اسراف مي كنيد كه از حد اعتدال و هيئت عبوديت خارج مي شويد. (بطش ) به معناي كشتن با شمشير و زدن با تازيانه است . و (جبار)(63) به معناي كسي است كه بر ديگران علو و عظمت و سلطنت داشته باشد. در ادامه فرمود: از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد و دست از اين اسراف و استكباربرداريد و بترسيد از خدايي كه شما را با نعمات گوناگوني كه مي دانيد و آنها رامي شناسيد، مدد كرده چون شما بايد در برابر اين ياري از او شكر گزار باشيد نه آنكه اسراف و استكبار نماييد آنگاه اجمالي از نعمات الهي را ذكر كرده از قبيل مال و فرزند واحشام يا باغها و چشمه سارها و منظور اين بوده تا آنها را متوجه نعمات الهي بنمايد وبگويد شما خود مي دانيد كه نعمتها از جانب خداست و هيچكس در اعطاي آن به شما،با او مشاركت ندارد، پس واجب است كه شكر آنها را بجا آوريد و از نافرماني خدابپرهيزيد، چون كفران نعمت موجب غضب و عذاب خدا مي شود. به همين دليل من ازعذاب روزي بزرگ ـ يعني روزي كه عذاب و غضب الهي بر شما نازل شود ـ بر شماهراسانم . و مراد از روز عذاب ظاهرا قيامت و يا روز وقوع عذاب دنيوي و هلاكت آنهااست.
13 - (136) (قالوا سواء علينا اوعظت ام لم تكن من الواعظين ): (گفتند: يكسانست ما را خواه پند دهي يا از پند گويان نباشي ).
✅#ترجمه_صفحه_377_قرآن_کریم
14 - و با آن که باطنشان بدان یقین داشت، از روی ظلم و تکبّر آن را انکار کردند پس ببین عاقبت مفسدان چگونه شد
15 - و به راستی به داود و سلیمان دانشی عطا کردیم، و گفتند: ستایش خدایی را که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری داده است
16 - و سلیمان وارث داود شد، و گفت: ای مردم! ما زبان پرندگان را تعلیم یافته‌ایم و از هر چیزی [بهره‌ای] داده شده‌ایم راستی این همان تفضل آشکار است
17 - و برای سلیمان سپاهیانش از جن‌ّ و انس و پرندگان گردآوری شدند تا آنها یک جا جمع شوند [و در اختیار باشند]
18 - تا آنگاه که به وادی مورچگان رسیدند، مورچه‌ای گفت: ای مورچگان! به خانه‌هایتان داخل شوید، مبادا سلیمان و سپاهیانش بدون توجه شما را پایمال کنند
19 - سلیمان از گفتار او تبسمی کرد و خندید و گفت: پروردگارا! مرا بر آن دار تا نعمتی را که به من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای شکر کنم و عمل صالحی که می‌پسندی انجام دهم، و مرا به رحمت خویش در جمع بندگان شایسته‌ات در آور
20 - و جویای حال پرندگان شد و گفت: چرا من هدهد را نمی‌بینم! آیا از غایبان است!
21 - حتما او را به عذابی سخت عذاب می‌کنم یا سرش را می‌برم، مگر آن که دلیل روشنی برای من بیاورد
22 - پس دیری نپایید که [هدهد آمد و] گفت: به چیزی دست یافته‌ام که تو به آن دست نیافته‌ای، و از سرزمین سبا برای تو خبر یقینی آورده‌ام.