📌 عدالت، بدون راه فرار 🔆 امام علی گرم سخن بود ‌و خطبه می‌خواند؛ هنوز خطبه‌اش تمام نشده بود که مردم برای بیعت به سمتش هجوم بردند؛ به طوری که از ازدحام و زیادی جمعيّت، امام حسن و حسين زير دست و پا رفتند و دو طرف لباس و رداى ایشان پاره شد.*۱ 🔹 امیرالمؤمنین به ناچار حکومت را پذیرفت اما همین که زمام کار را به دست گرفت، مردم یکی یکی رهایش کردند. مگر چه چیز عوض شده یا چه کسی تغییر کرده بود که مردم چنین کردند؟ هیچ! فقط عدالتِ علی در همه‌جا جاری شده بود و مردم این عدالت را تحمل نمی‌کردند. 💕 برای با امام ماندن باید مانند او شد؛ مثلاً باید عادل بود تا بتوان عدالت او را تحمل و اجرا کرد. اتفاقی که در زمان ظهور امام زمان می‌افتد این است که عدالت مهدی در داخل خانه به مردم می‌رسد، همان‌گونه که سرما و گرما به داخل خانه‌ها نفوذ می‌کند* ۲ و هیچ حقی از کسی برعهدهٔ دیگری نمی‌ماند مگر آنکه آن حضرت آن را می‌گیرد و به صاحب حق می‌دهد.*۳ پس لازمهٔ تحقق این امر داشتن یارانی عادل است. 🔻 آزمایش و ابتلا یکی از سنت‌های الهی است که در هیچ زمانی تعطیل نمی‌شود. به خودت نگاه کن. اگر با معیارهای مورد نظر امام زمان فاصله داری تا دیر نشده فکری به حال خودت کن! مبادا به دلیل نداشتن ویژگی‌هایی چون صبر و عدالت در آزمون یاری و بیعت با امام زمان رد شوی. حواست باشد این آزمون فقط یک بار برگزار می‌شود. 📚 ۱. نهج البلاغه، خطبه شقشقیّه ۲. نعمانی، الغیبه، ص ۲۹۷ ۳. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴ ❣الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج❣

♥️ ♦️امام صادق علیه السلام در توصیف یاران حضرت مهدی عجل الله فرجه فرمود: ♦️رِجَالٌ كَأَنَّ قُلُوبَهُمْ زُبَرُ الْحَدِيدِ ِ لَا يَشُوبُهَا شَكٌّ فِي ذَاتِ اللَّهِ أَشَدُّ مِنَ الْحَجَر ... كَأَنَّ قُلُوبَهُمُ الْقَنَادِيلُ. ♥️ ♦️ آنها کسانی هستند که دل هایشان مثل پاره های آهن، محکم است. ذره ای شک درباره خدا به دل هایشان راه ندارد. ♦️از سنگ، سرسختتر و استوارترند... انگار دلهایشان مشعلی از نور است. ♥️ 📚بحارالانوار، ج52، ص307. ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌┄┅═✼✿‍❣♥️❣✿‍✼═┅┄

ماه شعبان که به نیمه می‌رسد، غربتی از جنس دلتنگی دلم را می‌پوشاند. راستش سخت‌تر از ندیدنت، بی‌خیالی من است از این ندیدن. دل من سال‌هاست به نبودت عادت کرده و عجب واژهٔ بی‌رحمیست این عادت. می‌ترسم؛ آقا! از دلی سرمازده که جا برای شما ندارد. از روزهای بدون شما که برایم بی‌تفاوت می‌گذرد؛ می‌ترسم. حتی من از لذت‌های بی شما می‌ترسم. از لذت‌هایی که رنج هستند در لباس لذت. از لذت‌هایی که در چشم‌برهم‌زدنی تبدیل به ذلتی دامن‌گیر می‌شوند. از لذتی که تا ابد نماند می‌ترسم. از لذتی که گذر زمان کم‌رنگش کند، می‌ترسم و شما راهنمایی به سوی بزرگترین لذت‌ها و من از دور شدن از شما می‌ترسم. می‌ترسم اما امید دارم. مگر می‌شود بهترین خلق روی زمین به من امید داشته باشد و من امید خویش را ببازم؟ ایمان دارم که تنها نیستم... خدا بهترین خلقش را در مسیر زندگی، راهنمای من قرار داده است.

یک راهکار ساده از #استادعالی برای اینکه مورد دعای امام زمان قرار بگيريم