🌸شناخت شناسنامه‌ای امام خمینی
✅نام و نام خانوادگی: #سیدروح_الله مصطفوی موسوی خمینی
✅نام پدر: آیت الله #سیدمصطفی مصطفوی
✅نام مادر: #هاجر خانم
🌸تاریخ تولد: اول مهر 1281 شمسی (1279در شناسنامه)، 20 جمادی الآخرة 1320قمری
🌸محل تولد: #خمین، استان مرکزی، ایران
✅فرزندان: دو پسر و سه دختر
✅مدت عمر: 87 سال
✅تحصیل در خمین: از مکتب‌خانه و دروس جدید
✅شروع تحصیلات حوزوی: نزد دایی و برادر
✅تحصیل در #اراک: سال 1300 به جهت استفاده از آیت الله عبدالکریم حائری
✅تحصیل در #قم: پایان سطوح عالی حوزه در 25 سالگی و رسیدن به درجه اجتهاد
✅مهم‌ترین استاد #عرفان امام: مرحوم آیت الله محمدعلی شاه آبادی
✅در 27 سالگی: تدریس #فلسفه و اخلاق
🌸ازدواج: در 28 سالگی با خدیجه خانم، دختر آیت الله آقای حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی
✅1325 و در 44 سالگی: تدریس خارج فقه و اصول
✅16 مهر 1341: جلسه مهم با مراجع قم در رابطه با انجمن هاى ایالتى و ولایتى
✅11 آذر 1341: لغو مصوبه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى با پیگیری امام خمینى
✅بهمن 1341: #تحریم_رفراندوم غیرقانونى و قلابى شاه
✅دوم فروردین 1342: فاجعه خونین مدرسه #فیضیه_قم به دست عمال رژیم شاه
✅15 خرداد 1342: #دستگیرى شبانه امام خمینى، قیام تاریخى ملت ایران، اعلان عزای عمومی برای همیشه
✅4 تیر 1342: انتقال امام از پادگان قصر به سلولى در عشرت آباد
✅21 فروردین 1343: سخنرانى تاریخى امام در مسجد اعظم قم پس از آزادى از حبس و حصر
✅4 آبان 1343: سخنرانى كوبنده امام به مناسبت طرح #كاپیتولاسیون
✅13 آبان 1343: بازداشت و تبعید امام به #تركیه
✅21 آبان 1343: انتقال امام از آنكارا به بورساى تركیه
✅13 مهر 1344: انتقال امام از تركیه به #بغداد
✅16 مهر 1344: حركت امام از سامرا به كربلا و سپس نجف اشرف
✅23 آبان 1344: آغاز تدریس حوزوى امام در نجف و استقرار 13 ساله
✅12 اردیبهشت 1356: پیام امام به مناسبت چهلم شهداى قم
✅آبان 1356: خبر شهادت و درگذشت فرزندش آیت الله #مصطفی_خمینی
✅دوم مهر 1357: محاصره منزل امام توسط نیروهاى بعثى عراق
✅10 مهر 1357: حرکت امام از عراق به سوى #كویت و ممانعت آن کشور
✅13 مهر 1357: هجرت امام خمینى به #فرانسه (نوفلوشاتو)
✅12 بهمن 57: #بازگشت امام از تبعید 15 ساله با استقبال تاریخی ملت
✅15 بهمن57: تعیین #بازرگان بعنوان نخست وزیر موقت
✅21بهمن 57: دستور تاریخی در شکستن حکومت نظامی طاغوت
✅10 اسفند 57: انتقال امام خمینی از تهران به #قم
✅بهمن58: بازگشت به تهران با اصرار پزشکان به جهت بیماری قلبی امام
🌸تشکیل و هدایت #حکومت_اسلامی به مدت 124 ماه
🌸از 59 تا 67: هدایت و #فرماندهی جنگ و دفاع هشت ساله در مقابل استکبار جهانی
✅فروردین65: ایست موقت قلب امام و احیا مجدد با شوک
✅27تیر67: پذیرش #قطعنامه 598 و پایان جنگ تحمیلی
✅11دی 67: نامه تاریخی به #گورباچف، رئیس جمهور شوروی سابق
✅25 بهمن67: صدور حکم اعدام #سلمان_رشدی مرتد (آیات شیطانی)
✅فروردین68: عزل آقای #منتظری از قائم مقامی رهبری
✅4اردیبهشت68: فرمان #بازنگری قانون اساسی
✅28 اردیبهشت 68: تشخیص سرطان معده
✅2 خرداد 68: انجام عمل جراحی
☑️13 خرداد 68: #ارتحال_امام؛ ساعت 22 و 20 دقیقه
☑️14 خرداد68: #انتظارفرج از نیمه خرداد کشم!
☑️16 خرداد 68: #تشییع_تاریخی و بی‌نظیر در جهان، از مصلای تهران تا #بهشت_زهرا
#امام_خمینی
✍️احمد سعیدی
بسم الله الرحمن الرحیم
ما هنوز نفهمیده‌ایم چه مردی را از دست داده‌ایم.
✍🏼پرستو علی‌عسگرنجاد
من بیست سال در #اراک زندگی کردم.
وقتی می‌گویند #هپکو من دقیقاً می‌دانم دارند از چه حرف می‌زنند. افتخار مدرسهٔ دولتی من این بود که هر سال ما را ببرد اردوی بازدید #کارخانه_هپکو
من خیلی کوچک بودم که فهمیدم هپکو اولین و #بزرگ‌ترین کارخانهٔ #تولید #تجهیزات_سنگین، نه فقط در ایران، که در کل #خاورمیانه است. موقع بازدید هپکو محو عظمتش شده بودم. در ۱۳سالگی بابت گزارشی که از آن بازدید نوشتم، در مدرسه تقدیر شدم، تازه گزارشی که مال سال ۸۳ بود، قبل عصر اینترنت، قبل این همه رشد و بالندگی #صنایع کشور.
مادر شاگردم #طلاق گرفت و رفت.
پدر دوستم از فرط غم، #سرطان گرفت.
یکی از آشناهایم از شدت استیصال درگیر #اعتیاد شد.
👈همه‌شان کارگر هپکو بودند
و همهٔ این بلاها، طی چهار سال اتفاق افتاد، از ۹۴ تا ۹۸ که بزرگ‌ترین کارخانهٔ تجهیزات سنگین خاورمیانه با سر زمین خورد.😔
#کارگران_هپکو در دولتِ مردی که برای بازدید از کارخانه‌ها از اتومبیل ضدگلوله‌اش پیاده نمی‌شد، به خاک سیاه نشستند. دولت بنفش، هپکو را دو بار به ثمن بخس، به بی‌تعهدترین و غیرمتخصص‌ترین گزینه‌های غیربومی واگذار کرد.
هم‌زمان، تمام قطعاتی را که پیش از آن #کارگران_اراکی با دست هنرمند خودشان در هپکو می‌ساختند، وارد کرد!!! تولیدات هپکو ماه‌ها خاک می‌خورد و بازار، پر از قطعهٔ خارجی بود…
به همین سادگی، صنعتی‌ترین شهر ایران که سهم مردمش از همهٔ ثروتش فقط دود و سرطان و کمبود بوده و هست، به #آشوب کشیده شد. فضا #امنیتی شد. #اعتصاب پشت اعتصاب. بی‌فایده. هپکو شده بود درد لاعلاج، اسباب #نفرت کارگرانی که روزگاری وقتی آرم کارخانه را می‌دیدند، سینه‌شان را جلو می‌دادند و به آن افتخار می‌کردند…
#سیدابراهیم_رئیسی هپکو را نجات داد.
رئیسی، امید را به کارگران اراکی برگرداند.
رئیسی یکی از مهم‌ترین کارخانه‌های ایران را #احیا کرد.
رئیسی نان گذاشت سر سفرهٔ #نان_گزیده_ها
رئیسی با همان #صبر و #آرامش و #تقوا و #متانت عجیبش، #درد_کارگران_هپکو را شنید و خودش آستین بالا زد تا دوباره چراغ کارخانه روشن شود.
خودم فیلم گرفته‌ام، در خیابان آزادی تهران، هنگام عبور تابوت شهید سیدابراهیم رئیسی، وقتی کارگران هپکو با صدای بلند زار می‌زدند و به سر و سینه می‌کوفتند.
روی برگه‌ای نوشته بودند: «جامعهٔ کارگری ایران داغدار شد».
کارگرهای هپکو، رئیس جمهور مملکتشان را یکی مثل خودشان و از خودشان می‌دانستند.
من تا آخر عمر، هروقت آرم هپکو را ببینم
دلتنگ #مردی می‌شوم
که #توهین شنید و #قضاوت و #تمسخر شد
اما آن‌قدر بی‌خوابی کشید و دوید تا کارگران هپکو، شب راحت بخوابند.
روحش شاد ...
#سید_مظلوم
#رئیسی
#جامعه_کارگری
#هپکو