🌸[أمالی شیخ صدوق رحمه الله] زُهَری می‌گوید: خدمت حضرت علی بن الحسین علیهما السلام بودم. یکی از أصحاب حضرت وارد شد، امام از او پرسید: چه خبر ؟! عرض کرد: یا ابن رسول الله ! فعلا گرفتار چهار صد دینار قرضی هستم که راهی برای پرداخت آن ندارم زیرا عیال وارم و مخارج ایشان را نمی توانم تأمین کنم. حضرت زین العابدین علیه السلام به شدت گریه نمود. عرض کردم: یا ابن رسول الله! چرا گریه می‌کنید ؟! فرمود: مگر گریه برای مصائب و گرفتاریهای بزرگ نیستد ؟! عرض کردم: همین طور است. فرمودند: کدام مصیبت از این بزرگتر که مؤمن حرّ ، برادر خود را گرفتار ببیند و نتواند رفع گرفتاریش را بنماید یا او را مبتلا به فقر و تنگدستی بیابد ولی إمکان رفع آن نباشد. زهری گفت أطرافیان امام متفرق شدند. بعضی از مخالفین با یکدیگر می‌گفتند: تعجب است از این خانواده که إدعا می‌کنند هر چه در زمین و آسمان است مطیع آنها است و خداوند درخواست آنها را رد نمی کند و باز إعتراف می‌کنند که نمی توانند رفع گرفتاری از یک مؤمن خاص خود بنمایند. این حرف به همان کسی که مقروض بود رسید؛ خدمت زین العابدین علیه السلام رسیده و عرض کرد: فلانی و فلانی چنین گفته اند ! سخن آنها بر من از فقرم ناگوارتر است. امام علیه السلام فرمودند: خداوند اجازه گشایش برای تو را داد، بعد رو به کنیزی نموده و فرمودند: إفطار و سحری مرا بیاور، کنیز دو گرده نان خشک آورد. فرمود: این دو گرده نان خشک را بگیر که دیگر چیزی پیش ما نیست. خداوند به وسیله همین دو گرده، گشایش خوبی به تو خواهد داد. آن مرد دو گرده را گرفت و وارد بازار شد و نمی دانست آنها را چه کند. در اندیشه قرض و خرج خانواده بود. گاهی شیطان او را وسوسه می‌کرد که این دو گرده نان چگونه می‌تواند رفع ناراحتی تو را بنماید، در این موقع به ماهی فروشی برخورد که یک ماهی گندیده داشت، گفت: این ماهی گندیده پیش تو مانده و این گرده نان هم پیش من مانده است. ممکن است یک گرده نان را بگیری و همان ماهی گندیده مانده را بدهی ؟! ماهی فروشی قبول کرد. نان را گرفت و ماهی را داد. در بین راه به مردی برخورد که نمک نامرغوبی داشت، به او گفت: مایلی این نان خشک را بگیری و همان نمک نامرغوب را بدهی ؟! قبول کرد، آن مرد ماهی و نمک را به خانه آورده و گفت: این ماهی را با نمک درست می‌کنم. همین که شکم ماهی را شکافت، دو مروارید غلتان درون او یافت و سپاس خدای را به جای آورد. در همین بین که شاد و خرم بود، ناگهان درب خانه به صدا آمد. پشت درب رفت تا ببیند کیست، دید صاحب ماهی و صاحب نمک هر دو آمده اند! گفتند: ما و خانواده مان هر چه کوشش کردیم این نان را بخوریم دندان به آن کارگر نبود. فکر کردیم تو خیلی گرفتار و مبتلا هستی، نان را برای خودت آوردیم و آنچه در مقابلش از ما گرفته ای، به تو بخشیدیم ! دو نان را از آنها گرفت؛ پس از رفتن آنها درب را بست. در این موقع فرستاده حضرت زین العابدین علیه السلام رسیده و گفت: مولایت می‌فرماید: تو به آرزویت رسیدی ! اینک نان ما را برگردان که کسی جز ما نمیتواند آن نان را بخورد ! دو مروارید را به قیمت گزافی فروخت و قرضش را پرداخت و وضع مالی اش بسیار خوب شد .... . 📚 بحارالأنوار ٫ جلد 46 ٫ صفحه 20 🍃🌸🆔🍃🌸با ما همراه باشید در #زنگ_تفریح ایتا👇 https://eitaa.com/joinchat/957087781Cdb69489fb7 با ما همراه باشید در #زنگ_تفریح تلگرام👇 https://t.me/joinchat/AAAAAFOr1EoyBgWRkL3pSw #داستان_کوتاه‌ ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌