. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌دوم) . کتابم را بستم و سرم را روی میز گذاشتم از صبح تا حالا دلشوره دارم قلبم نا آرام شده .. دلم خیلی گرفته بود . هوا هوای باریدن بود باریدن چشمان من . دیشب با کمک مامان کوله ام را بستم ؛ برای رفتن عجله داشتم اونم خیلی زیاد ... دوست داشتم قبل رفتن ؛ برم پیش خان جون و بابا بزرگ حال دلم خوب نبود و دوای درداشم حرفای خان جون بود بعد از خدا . از پشت میز بلند شدم و به سمت پذیرایی رفتم : مامان ؟ مادرم همانطور که چادر نمازش را سرش میکرد گفت : جانم؟ دستم را روی سرم گذاشتم : میشه برم پیش خان جون و بابا بزرگ ؟ _اونجا برای چی ؟! نفس عمیقی کشیدم تا بتوانم بغضم را قورت بدهم با صدایی لرزان گفتم : میخوام قبل رفتم ببینمشون . _برو ولس سریع برگردیااا ‌. چشمی گفتم و به اتاقم برگشتم پیراهن بلندی بر تن کردم و روسری ام را برداشتم و به سبک لبنانی بستم ‌.. چشمانم را باز و بسته کردم و از اتاق خارج شدم با قدم های تند از خانه خارج شدم و بعد از به پا کردن کفش هایم بلند گفتم خداحافظ و سریع از خانه خارج شدم . تقه ای به در میزنم که صدای بابا بزرگ بلند میشود: اومدم. چند ثانیه بعد در را باز میکند با دیدن من تعحب میکند : سلام بابا بیا تو . لبخندی میزنم : سلام باباجون اومدم یه خبر خوب بهتون بدم و ببینمتون . در را میبندد و پیشانی ام را میبوسد : خوش خبر باشی همتام بیا تو که خان جون خوشحال میشه ببیندت . دستش را پشت کمرم میگذارد و تعارف میکند تا وارد خانه شوم . _کی بود حاجی؟ با شنیدن صدای خان جون لبخندی میزنم : سلام مهمون نمیخواید . سرش را بلند میکند و لبخندی میزند قصد میکنید بلند شود که به سمتش میروم : قربونتون برم بشینید . دستم را میگیرد و کنار خودش می نشاند : دلم براتون تنگ شده بود خان جون اومدم هم برای رفع دلتنگی هم اینکه یه خبر خوبی رو بدم بهتون . لبخند مهربانی میزد : دورت بگرم بگو مادر . بابا بزرگ با ظرفی پر از پرتقال و سیب که محصول خودشونم هست و تو حیاط میکارد جلوی من میگذارد و کنار من مینشیند : بگو بابا جاااان خبر خوبتوو؟! نگاه خان جون و بابا بزرگ به صورت من است که شروع میکنم : راستش برای راهیان نور ثبت نام کردم فردا زمان حرکت . _وای بسلامتی بابا جاااان بری به سلامت برگردی ... اونجا کلی جوون پر پر شدن ‌.‌ خان جون لبخندی میزند و با نگاهش تحسینم میکند : قربونت برممم بهترین خبری بود که بهم دادی مادر . بابا بزرگ آهی میکشد و به هوای آب دادن به گل و گیاهان بلند میشود . میدونم از چی ناراحته یه روزی خودش اونجا با چشمش پر پر شدن بچه هارو دیده همیشه حرفی پیش میومد نگاهش رنگ غم میگرفت و آه میکشید و حسرت شهادتو میخورد .... حق داشت اون شاهد بوده اون زمان چقدر سخته برای جانبازا مرور بعضی خاطرات .... خان جون دستم را میگیرد : میزار تنها باشه این جور موقع ها... همتا چشمات پر از حرفه مادر؟میشنومم ؟؟ بازم خان جون حالمو فهمید نفس عمیقی کشیدم اما دیگه نمیتونستم بغضمو قورت بدم تلاشم بی فایده بود باید حرفای دلم زده میشد همیشه دلم میگیره خان جون میفهمه چون دردمو میدونه ... درد من با حرفاش آروم میشه ... پ.ن: سلامو‌عشق♥️شرمندم از اینکه یه پارت تقدیم نگاهتون میکنم این روزا کمی به فرصت نیاز دارم ... امیدوارم ببخشید به بزرگیتون ... . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌سوم) . دستم را گرفت : قیزیم دردت به سرم جایی که داری میری حرمتا داره ؛داری جایی میری که هر وجبش خون یک شهید، یادت نره همتا اونجا یه روزی غوغا بوده جایگاه مقدسیه اونجا بدن های آزاد مردانی بر روش تکه تکه شده به خوبی میشه وجود نازنینشون رو حس کرد. از جوانان و نوجوانان و حتی پیرمردها که برای حفظ سرزمین و ناموسشون خودشون طعمه ی چرخ های بی رحم تانک ها میکردن ، همتا یه روزی یه مادری از جگر گوشش گذشت تا تقدیم این راه کنه ،شاید باور نکنی اما مادرشوهر خدا بیامرزم میگفت همین محمد برای رفتن به جبهه از یه کارایی استفاده میکرده که خندت میگیره میگفت ؛ همتا لیاقت میخواهد رفتن به اونجا ،شهدا باید دعوتت کنن .. به دلت نگاه میکنن به اون دلی که بی تاب اونجاست ... من خودم تووجبهه ها فعالیت داشتم همتا اونجا پرستار بودم که با بابابزرگت آشنا شدم ... تیر خورده بود با همون حالشم میخواست بره عملیات به زور راضیش کردیم بشینه سرجاش‌.... همتا اینارو گفتم تا بدونی داری کجا میری اونجا حتی میتونی رد پاشونم حس کنی . بغضم شکست با این حرفا دلم شکست اینا حرف بود وای به حال اینکه برم اونجا ... کمی کنار خان جون و بابا بزرگ موندم و کلی هم از خاطرات بامزه اش در جبهه گفت .. بعد از دوساعت به بابا زنگ زدم تا بیاد دنبالم ... وقتی بابا اومد تا خود خونه هیچ حرفی نزدم و سکوت کردم حالمو میفهمید اما هیچی نمیگفت هیچ وقت مجبورم نمیکرد که حرفامو بگم اما با نگاهاش پشتمو گرم میکرد که من هستم‌‌‌.. ماشین را پارک کرد از ماشین پیاده شدم و به طرف خانه رفتم و کلید را در قفل چرخاندم و وارد حیاط شدم پدرم در پذیرایی را باز کرد و ایستاد تا من اول وارد شوم ؛وارد پذیرایی شدم مامان روی مبل نشسته بود و قرآن میخواند پدرم سلامی کرد که سرش را بلند کرد : سلام . زیر لب سلامی کردم قصد کردم به سمت اتاقم بروم که مامان صدایم کرد :همتا؟ به سمت عقب برگشتم : جان؟ بابا نگاهی به مامان انداخت و به سمتش رفت و روی مبل نشست کنجکاو نگاهشان کردم که بابا گفت : بیا اینجا بشین کارت داریم. دلم هُری ریخت نفس عمیقی کشیدم و با قدم هایی آهسته به سمتشان رفتم و روبه رویشان ایستادم مامان نگاهی به صورتم انداخت : چرا وایسادی بشین . داشتم گیج میشدم معنی این رفتاراشون چیه آخه ،نگران روی مبل نشستم نگاهی به هم کردند ؛ طاقت نیاوردم : چیشدهه دارم نگران میشم؟؟!! مادرم لبخندی زد و لبش را تر کرد و گفت : چیزی نشده فقط امروز زن عموت تورو برای احسان خواستگاری کرد . چشمانم گرد شد و بلند گفتم: چییییی!!! پدرم سرش را بلند کرد طاقت نیاوردم و سرم را پایین انداختم گونه هایم سوخت از شرم سرم پایین افتاد . پدرم از جایش بلند شد و کنارم نشست در خودم جمع شدم حالا بیشتر خجالت میکشیدم ..‌ ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش اول) . زن عمو به عمو علی زنگ‌زد و راضی اش کرد و عمو هم بدون هیچ مخالفتی قبول کرد برام عجیب بود بابا و عمو حتی خودشون مارو تا خونه های همدیگه میرسوندن اما حالا چه اتفاقی افتاده که مخالفتی نمیکنن . به هر حال عمو هم اجازه داد و همراه مریم پیش دنیا رفتیم اما بر خلاف تصورم خاله حمیده و عمو محسن اجازه ندادن بیان .. یه کم دلگیر شدم اما خب حق انتخاب با اونهاست... بلافاصله با دنیا به مسجدی که با هانیه آشنا شده بودم رفتم آدرسی که امروز مامان از جمیله خانم گرفت برای ثبت نام راهیان نور . وارد پایگاه بسیج خواهران شدیم و سلام کردیم . با لبخند تعارف کردن بشینیم . نکات لازم رو گفت و ثبت نام کرد و گفت که پس فردا زمان حرکت است . تشکر کردیم و از مسجد خارج شدیم. _فاطمه؟ به سمتم برگشت: جانم! کمی مکث کردم : باورم نمیشه دارم میرم راهیان اونم راهیانی که سالای پیش مسخره میکردم وقتی در موردش حرف میزدن . یادت میاد روزی رو که مینا دختر عمه مهلا رفته بود اونجا ؟؟ _مگه میشه فراموش کرد. نفس‌عمیقی کشیدم: میگفت توی شلمچه بودیم و من تنها بودم اونجا یه گوشه نشستم دستمو بردم تو یه خاکا و بلند بلند گریه میکردم و التماسشون که کمکم کنن بتونم با مشکلات زندگیم کنار بیام . میگفت تو همون حال یه پسر بسیجی نزدیکم شد و گفت سلام خواهرم این سربند مال شماست به بعضیا داریم میدیم از این سربندا . میگفت تشکر کردم و سربند را گرفتم همونطوری که نگاهش میکردم متوجه یه قطره خون شدم سرمو بلند کردم تا صداش کنم دیدم نبود از چند نفر پرسیدم اما گفتن کسی رو با این مشخصات ندیدن از اون موقع تا حالا میگه دلم که میگیره یا نمیتونم خودمو درک کنم یا مشکلی پیش میاد به اون سربند نکاه میکنم و دلم آروم میشه . _نگوووووو همتااااا . نگاهی به فاطمه انداختم که صورتش خیس بود آدم احساساتی بود خیلی ، حتی یادمه یه بار بخاطر یه نیازمندی که اومده بود دمه در خونشون گریه میکرد ،دستش را فشردم و آرام گفتم: دلت شکست التماس دعااا آجی . لبخندی زد . به سفری فکر کردم که قرار بود مُهر بندگیمو بزنه . سفری که سرنوشت خیلیارو تغییر داده بود و خیلیا از خاطراتشون میگفتن چند ماه پیش هر کسی چیزی میگفت حسادت میکردم که اونا رفتن و من نرفتم اما حالا قسمت و روزی خودم شده تا برم و تجربش کنم . . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش اول) . زن عمو به عمو علی زنگ‌زد و راضی اش کرد و عمو هم بدون هیچ مخالفتی قبول کرد برام عجیب بود بابا و عمو حتی خودشون مارو تا خونه های همدیگه میرسوندن اما حالا چه اتفاقی افتاده که مخالفتی نمیکنن . به هر حال عمو هم اجازه داد و همراه مریم پیش دنیا رفتیم اما بر خلاف تصورم خاله حمیده و عمو محسن اجازه ندادن بیان .. یه کم دلگیر شدم اما خب حق انتخاب با اونهاست... بلافاصله با دنیا به مسجدی که با هانیه آشنا شده بودم رفتم آدرسی که امروز مامان از جمیله خانم گرفت برای ثبت نام راهیان نور . وارد پایگاه بسیج خواهران شدیم و سلام کردیم . با لبخند تعارف کردن بشینیم . نکات لازم رو گفت و ثبت نام کرد و گفت که پس فردا زمان حرکت است . تشکر کردیم و از مسجد خارج شدیم. _فاطمه؟ به سمتم برگشت: جانم! کمی مکث کردم : باورم نمیشه دارم میرم راهیان اونم راهیانی که سالای پیش مسخره میکردم وقتی در موردش حرف میزدن . یادت میاد روزی رو که مینا دختر عمه مهلا رفته بود اونجا ؟؟ _مگه میشه فراموش کرد. نفس‌عمیقی کشیدم: میگفت توی شلمچه بودیم و من تنها بودم اونجا یه گوشه نشستم دستمو بردم تو یه خاکا و بلند بلند گریه میکردم و التماسشون که کمکم کنن بتونم با مشکلات زندگیم کنار بیام . میگفت تو همون حال یه پسر بسیجی نزدیکم شد و گفت سلام خواهرم این سربند مال شماست به بعضیا داریم میدیم از این سربندا . میگفت تشکر کردم و سربند را گرفتم همونطوری که نگاهش میکردم متوجه یه قطره خون شدم سرمو بلند کردم تا صداش کنم دیدم نبود از چند نفر پرسیدم اما گفتن کسی رو با این مشخصات ندیدن از اون موقع تا حالا میگه دلم که میگیره یا نمیتونم خودمو درک کنم یا مشکلی پیش میاد به اون سربند نکاه میکنم و دلم آروم میشه . _نگوووووو همتااااا . نگاهی به فاطمه انداختم که صورتش خیس بود آدم احساساتی بود خیلی ، حتی یادمه یه بار بخاطر یه نیازمندی که اومده بود دمه در خونشون گریه میکرد ،دستش را فشردم و آرام گفتم: دلت شکست التماس دعااا آجی . لبخندی زد . به سفری فکر کردم که قرار بود مُهر بندگیمو بزنه . سفری که سرنوشت خیلیارو تغییر داده بود و خیلیا از خاطراتشون میگفتن چند ماه پیش هر کسی چیزی میگفت حسادت میکردم که اونا رفتن و من نرفتم اما حالا قسمت و روزی خودم شده تا برم و تجربش کنم . . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌دوم) . کتابم را بستم و سرم را روی میز گذاشتم از صبح تا حالا دلشوره دارم قلبم نا آرام شده .. دلم خیلی گرفته بود . هوا هوای باریدن بود باریدن چشمان من . دیشب با کمک مامان کوله ام را بستم ؛ برای رفتن عجله داشتم اونم خیلی زیاد ... دوست داشتم قبل رفتن ؛ برم پیش خان جون و بابا بزرگ حال دلم خوب نبود و دوای درداشم حرفای خان جون بود بعد از خدا . از پشت میز بلند شدم و به سمت پذیرایی رفتم : مامان ؟ مادرم همانطور که چادر نمازش را سرش میکرد گفت : جانم؟ دستم را روی سرم گذاشتم : میشه برم پیش خان جون و بابا بزرگ ؟ _اونجا برای چی ؟! نفس عمیقی کشیدم تا بتوانم بغضم را قورت بدهم با صدایی لرزان گفتم : میخوام قبل رفتم ببینمشون . _برو ولس سریع برگردیااا ‌. چشمی گفتم و به اتاقم برگشتم پیراهن بلندی بر تن کردم و روسری ام را برداشتم و به سبک لبنانی بستم ‌.. چشمانم را باز و بسته کردم و از اتاق خارج شدم با قدم های تند از خانه خارج شدم و بعد از به پا کردن کفش هایم بلند گفتم خداحافظ و سریع از خانه خارج شدم . تقه ای به در میزنم که صدای بابا بزرگ بلند میشود: اومدم. چند ثانیه بعد در را باز میکند با دیدن من تعحب میکند : سلام بابا بیا تو . لبخندی میزنم : سلام باباجون اومدم یه خبر خوب بهتون بدم و ببینمتون . در را میبندد و پیشانی ام را میبوسد : خوش خبر باشی همتام بیا تو که خان جون خوشحال میشه ببیندت . دستش را پشت کمرم میگذارد و تعارف میکند تا وارد خانه شوم . _کی بود حاجی؟ با شنیدن صدای خان جون لبخندی میزنم : سلام مهمون نمیخواید . سرش را بلند میکند و لبخندی میزند قصد میکنید بلند شود که به سمتش میروم : قربونتون برم بشینید . دستم را میگیرد و کنار خودش می نشاند : دلم براتون تنگ شده بود خان جون اومدم هم برای رفع دلتنگی هم اینکه یه خبر خوبی رو بدم بهتون . لبخند مهربانی میزد : دورت بگرم بگو مادر . بابا بزرگ با ظرفی پر از پرتقال و سیب که محصول خودشونم هست و تو حیاط میکارد جلوی من میگذارد و کنار من مینشیند : بگو بابا جاااان خبر خوبتوو؟! نگاه خان جون و بابا بزرگ به صورت من است که شروع میکنم : راستش برای راهیان نور ثبت نام کردم فردا زمان حرکت . _وای بسلامتی بابا جاااان بری به سلامت برگردی ... اونجا کلی جوون پر پر شدن ‌.‌ خان جون لبخندی میزند و با نگاهش تحسینم میکند : قربونت برممم بهترین خبری بود که بهم دادی مادر . بابا بزرگ آهی میکشد و به هوای آب دادن به گل و گیاهان بلند میشود . میدونم از چی ناراحته یه روزی خودش اونجا با چشمش پر پر شدن بچه هارو دیده همیشه حرفی پیش میومد نگاهش رنگ غم میگرفت و آه میکشید و حسرت شهادتو میخورد .... حق داشت اون شاهد بوده اون زمان چقدر سخته برای جانبازا مرور بعضی خاطرات .... خان جون دستم را میگیرد : میزار تنها باشه این جور موقع ها... همتا چشمات پر از حرفه مادر؟میشنومم ؟؟ بازم خان جون حالمو فهمید نفس عمیقی کشیدم اما دیگه نمیتونستم بغضمو قورت بدم تلاشم بی فایده بود باید حرفای دلم زده میشد همیشه دلم میگیره خان جون میفهمه چون دردمو میدونه ... درد من با حرفاش آروم میشه ... پ.ن: سلامو‌عشق♥️شرمندم از اینکه یه پارت تقدیم نگاهتون میکنم این روزا کمی به فرصت نیاز دارم ... امیدوارم ببخشید به بزرگیتون ... . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌سوم) . دستم را گرفت : قیزیم دردت به سرم جایی که داری میری حرمتا داره ؛داری جایی میری که هر وجبش خون یک شهید، یادت نره همتا اونجا یه روزی غوغا بوده جایگاه مقدسیه اونجا بدن های آزاد مردانی بر روش تکه تکه شده به خوبی میشه وجود نازنینشون رو حس کرد. از جوانان و نوجوانان و حتی پیرمردها که برای حفظ سرزمین و ناموسشون خودشون طعمه ی چرخ های بی رحم تانک ها میکردن ، همتا یه روزی یه مادری از جگر گوشش گذشت تا تقدیم این راه کنه ،شاید باور نکنی اما مادرشوهر خدا بیامرزم میگفت همین محمد برای رفتن به جبهه از یه کارایی استفاده میکرده که خندت میگیره میگفت ؛ همتا لیاقت میخواهد رفتن به اونجا ،شهدا باید دعوتت کنن .. به دلت نگاه میکنن به اون دلی که بی تاب اونجاست ... من خودم تووجبهه ها فعالیت داشتم همتا اونجا پرستار بودم که با بابابزرگت آشنا شدم ... تیر خورده بود با همون حالشم میخواست بره عملیات به زور راضیش کردیم بشینه سرجاش‌.... همتا اینارو گفتم تا بدونی داری کجا میری اونجا حتی میتونی رد پاشونم حس کنی . بغضم شکست با این حرفا دلم شکست اینا حرف بود وای به حال اینکه برم اونجا ... کمی کنار خان جون و بابا بزرگ موندم و کلی هم از خاطرات بامزه اش در جبهه گفت .. بعد از دوساعت به بابا زنگ زدم تا بیاد دنبالم ... وقتی بابا اومد تا خود خونه هیچ حرفی نزدم و سکوت کردم حالمو میفهمید اما هیچی نمیگفت هیچ وقت مجبورم نمیکرد که حرفامو بگم اما با نگاهاش پشتمو گرم میکرد که من هستم‌‌‌.. ماشین را پارک کرد از ماشین پیاده شدم و به طرف خانه رفتم و کلید را در قفل چرخاندم و وارد حیاط شدم پدرم در پذیرایی را باز کرد و ایستاد تا من اول وارد شوم ؛وارد پذیرایی شدم مامان روی مبل نشسته بود و قرآن میخواند پدرم سلامی کرد که سرش را بلند کرد : سلام . زیر لب سلامی کردم قصد کردم به سمت اتاقم بروم که مامان صدایم کرد :همتا؟ به سمت عقب برگشتم : جان؟ بابا نگاهی به مامان انداخت و به سمتش رفت و روی مبل نشست کنجکاو نگاهشان کردم که بابا گفت : بیا اینجا بشین کارت داریم. دلم هُری ریخت نفس عمیقی کشیدم و با قدم هایی آهسته به سمتشان رفتم و روبه رویشان ایستادم مامان نگاهی به صورتم انداخت : چرا وایسادی بشین . داشتم گیج میشدم معنی این رفتاراشون چیه آخه ،نگران روی مبل نشستم نگاهی به هم کردند ؛ طاقت نیاوردم : چیشدهه دارم نگران میشم؟؟!! مادرم لبخندی زد و لبش را تر کرد و گفت : چیزی نشده فقط امروز زن عموت تورو برای احسان خواستگاری کرد . چشمانم گرد شد و بلند گفتم: چییییی!!! پدرم سرش را بلند کرد طاقت نیاوردم و سرم را پایین انداختم گونه هایم سوخت از شرم سرم پایین افتاد . پدرم از جایش بلند شد و کنارم نشست در خودم جمع شدم حالا بیشتر خجالت میکشیدم ..‌ ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش اول) . زن عمو به عمو علی زنگ‌زد و راضی اش کرد و عمو هم بدون هیچ مخالفتی قبول کرد برام عجیب بود بابا و عمو حتی خودشون مارو تا خونه های همدیگه میرسوندن اما حالا چه اتفاقی افتاده که مخالفتی نمیکنن . به هر حال عمو هم اجازه داد و همراه مریم پیش دنیا رفتیم اما بر خلاف تصورم خاله حمیده و عمو محسن اجازه ندادن بیان .. یه کم دلگیر شدم اما خب حق انتخاب با اونهاست... بلافاصله با دنیا به مسجدی که با هانیه آشنا شده بودم رفتم آدرسی که امروز مامان از جمیله خانم گرفت برای ثبت نام راهیان نور . وارد پایگاه بسیج خواهران شدیم و سلام کردیم . با لبخند تعارف کردن بشینیم . نکات لازم رو گفت و ثبت نام کرد و گفت که پس فردا زمان حرکت است . تشکر کردیم و از مسجد خارج شدیم. _فاطمه؟ به سمتم برگشت: جانم! کمی مکث کردم : باورم نمیشه دارم میرم راهیان اونم راهیانی که سالای پیش مسخره میکردم وقتی در موردش حرف میزدن . یادت میاد روزی رو که مینا دختر عمه مهلا رفته بود اونجا ؟؟ _مگه میشه فراموش کرد. نفس‌عمیقی کشیدم: میگفت توی شلمچه بودیم و من تنها بودم اونجا یه گوشه نشستم دستمو بردم تو یه خاکا و بلند بلند گریه میکردم و التماسشون که کمکم کنن بتونم با مشکلات زندگیم کنار بیام . میگفت تو همون حال یه پسر بسیجی نزدیکم شد و گفت سلام خواهرم این سربند مال شماست به بعضیا داریم میدیم از این سربندا . میگفت تشکر کردم و سربند را گرفتم همونطوری که نگاهش میکردم متوجه یه قطره خون شدم سرمو بلند کردم تا صداش کنم دیدم نبود از چند نفر پرسیدم اما گفتن کسی رو با این مشخصات ندیدن از اون موقع تا حالا میگه دلم که میگیره یا نمیتونم خودمو درک کنم یا مشکلی پیش میاد به اون سربند نکاه میکنم و دلم آروم میشه . _نگوووووو همتااااا . نگاهی به فاطمه انداختم که صورتش خیس بود آدم احساساتی بود خیلی ، حتی یادمه یه بار بخاطر یه نیازمندی که اومده بود دمه در خونشون گریه میکرد ،دستش را فشردم و آرام گفتم: دلت شکست التماس دعااا آجی . لبخندی زد . به سفری فکر کردم که قرار بود مُهر بندگیمو بزنه . سفری که سرنوشت خیلیارو تغییر داده بود و خیلیا از خاطراتشون میگفتن چند ماه پیش هر کسی چیزی میگفت حسادت میکردم که اونا رفتن و من نرفتم اما حالا قسمت و روزی خودم شده تا برم و تجربش کنم . . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌دوم) . کتابم را بستم و سرم را روی میز گذاشتم از صبح تا حالا دلشوره دارم قلبم نا آرام شده .. دلم خیلی گرفته بود . هوا هوای باریدن بود باریدن چشمان من . دیشب با کمک مامان کوله ام را بستم ؛ برای رفتن عجله داشتم اونم خیلی زیاد ... دوست داشتم قبل رفتن ؛ برم پیش خان جون و بابا بزرگ حال دلم خوب نبود و دوای درداشم حرفای خان جون بود بعد از خدا . از پشت میز بلند شدم و به سمت پذیرایی رفتم : مامان ؟ مادرم همانطور که چادر نمازش را سرش میکرد گفت : جانم؟ دستم را روی سرم گذاشتم : میشه برم پیش خان جون و بابا بزرگ ؟ _اونجا برای چی ؟! نفس عمیقی کشیدم تا بتوانم بغضم را قورت بدهم با صدایی لرزان گفتم : میخوام قبل رفتم ببینمشون . _برو ولس سریع برگردیااا ‌. چشمی گفتم و به اتاقم برگشتم پیراهن بلندی بر تن کردم و روسری ام را برداشتم و به سبک لبنانی بستم ‌.. چشمانم را باز و بسته کردم و از اتاق خارج شدم با قدم های تند از خانه خارج شدم و بعد از به پا کردن کفش هایم بلند گفتم خداحافظ و سریع از خانه خارج شدم . تقه ای به در میزنم که صدای بابا بزرگ بلند میشود: اومدم. چند ثانیه بعد در را باز میکند با دیدن من تعحب میکند : سلام بابا بیا تو . لبخندی میزنم : سلام باباجون اومدم یه خبر خوب بهتون بدم و ببینمتون . در را میبندد و پیشانی ام را میبوسد : خوش خبر باشی همتام بیا تو که خان جون خوشحال میشه ببیندت . دستش را پشت کمرم میگذارد و تعارف میکند تا وارد خانه شوم . _کی بود حاجی؟ با شنیدن صدای خان جون لبخندی میزنم : سلام مهمون نمیخواید . سرش را بلند میکند و لبخندی میزند قصد میکنید بلند شود که به سمتش میروم : قربونتون برم بشینید . دستم را میگیرد و کنار خودش می نشاند : دلم براتون تنگ شده بود خان جون اومدم هم برای رفع دلتنگی هم اینکه یه خبر خوبی رو بدم بهتون . لبخند مهربانی میزد : دورت بگرم بگو مادر . بابا بزرگ با ظرفی پر از پرتقال و سیب که محصول خودشونم هست و تو حیاط میکارد جلوی من میگذارد و کنار من مینشیند : بگو بابا جاااان خبر خوبتوو؟! نگاه خان جون و بابا بزرگ به صورت من است که شروع میکنم : راستش برای راهیان نور ثبت نام کردم فردا زمان حرکت . _وای بسلامتی بابا جاااان بری به سلامت برگردی ... اونجا کلی جوون پر پر شدن ‌.‌ خان جون لبخندی میزند و با نگاهش تحسینم میکند : قربونت برممم بهترین خبری بود که بهم دادی مادر . بابا بزرگ آهی میکشد و به هوای آب دادن به گل و گیاهان بلند میشود . میدونم از چی ناراحته یه روزی خودش اونجا با چشمش پر پر شدن بچه هارو دیده همیشه حرفی پیش میومد نگاهش رنگ غم میگرفت و آه میکشید و حسرت شهادتو میخورد .... حق داشت اون شاهد بوده اون زمان چقدر سخته برای جانبازا مرور بعضی خاطرات .... خان جون دستم را میگیرد : میزار تنها باشه این جور موقع ها... همتا چشمات پر از حرفه مادر؟میشنومم ؟؟ بازم خان جون حالمو فهمید نفس عمیقی کشیدم اما دیگه نمیتونستم بغضمو قورت بدم تلاشم بی فایده بود باید حرفای دلم زده میشد همیشه دلم میگیره خان جون میفهمه چون دردمو میدونه ... درد من با حرفاش آروم میشه ... پ.ن: سلامو‌عشق♥️شرمندم از اینکه یه پارت تقدیم نگاهتون میکنم این روزا کمی به فرصت نیاز دارم ... امیدوارم ببخشید به بزرگیتون ... . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌سوم) . دستم را گرفت : قیزیم دردت به سرم جایی که داری میری حرمتا داره ؛داری جایی میری که هر وجبش خون یک شهید، یادت نره همتا اونجا یه روزی غوغا بوده جایگاه مقدسیه اونجا بدن های آزاد مردانی بر روش تکه تکه شده به خوبی میشه وجود نازنینشون رو حس کرد. از جوانان و نوجوانان و حتی پیرمردها که برای حفظ سرزمین و ناموسشون خودشون طعمه ی چرخ های بی رحم تانک ها میکردن ، همتا یه روزی یه مادری از جگر گوشش گذشت تا تقدیم این راه کنه ،شاید باور نکنی اما مادرشوهر خدا بیامرزم میگفت همین محمد برای رفتن به جبهه از یه کارایی استفاده میکرده که خندت میگیره میگفت ؛ همتا لیاقت میخواهد رفتن به اونجا ،شهدا باید دعوتت کنن .. به دلت نگاه میکنن به اون دلی که بی تاب اونجاست ... من خودم تووجبهه ها فعالیت داشتم همتا اونجا پرستار بودم که با بابابزرگت آشنا شدم ... تیر خورده بود با همون حالشم میخواست بره عملیات به زور راضیش کردیم بشینه سرجاش‌.... همتا اینارو گفتم تا بدونی داری کجا میری اونجا حتی میتونی رد پاشونم حس کنی . بغضم شکست با این حرفا دلم شکست اینا حرف بود وای به حال اینکه برم اونجا ... کمی کنار خان جون و بابا بزرگ موندم و کلی هم از خاطرات بامزه اش در جبهه گفت .. بعد از دوساعت به بابا زنگ زدم تا بیاد دنبالم ... وقتی بابا اومد تا خود خونه هیچ حرفی نزدم و سکوت کردم حالمو میفهمید اما هیچی نمیگفت هیچ وقت مجبورم نمیکرد که حرفامو بگم اما با نگاهاش پشتمو گرم میکرد که من هستم‌‌‌.. ماشین را پارک کرد از ماشین پیاده شدم و به طرف خانه رفتم و کلید را در قفل چرخاندم و وارد حیاط شدم پدرم در پذیرایی را باز کرد و ایستاد تا من اول وارد شوم ؛وارد پذیرایی شدم مامان روی مبل نشسته بود و قرآن میخواند پدرم سلامی کرد که سرش را بلند کرد : سلام . زیر لب سلامی کردم قصد کردم به سمت اتاقم بروم که مامان صدایم کرد :همتا؟ به سمت عقب برگشتم : جان؟ بابا نگاهی به مامان انداخت و به سمتش رفت و روی مبل نشست کنجکاو نگاهشان کردم که بابا گفت : بیا اینجا بشین کارت داریم. دلم هُری ریخت نفس عمیقی کشیدم و با قدم هایی آهسته به سمتشان رفتم و روبه رویشان ایستادم مامان نگاهی به صورتم انداخت : چرا وایسادی بشین . داشتم گیج میشدم معنی این رفتاراشون چیه آخه ،نگران روی مبل نشستم نگاهی به هم کردند ؛ طاقت نیاوردم : چیشدهه دارم نگران میشم؟؟!! مادرم لبخندی زد و لبش را تر کرد و گفت : چیزی نشده فقط امروز زن عموت تورو برای احسان خواستگاری کرد . چشمانم گرد شد و بلند گفتم: چییییی!!! پدرم سرش را بلند کرد طاقت نیاوردم و سرم را پایین انداختم گونه هایم سوخت از شرم سرم پایین افتاد . پدرم از جایش بلند شد و کنارم نشست در خودم جمع شدم حالا بیشتر خجالت میکشیدم ..‌ ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌پنجم) . _همتا چیزے جا نزاشتے ڪہ؟ نگاهے بہ داخل ڪولہ ام مے اندازم : نه دیگہ همہ چے رو برداشتم . بلافاصلہ بلند مےشوم و بہ طرف ڪمدم مےروم و چادرم را برمےدارم و سرم مےکنم . ڪولہ ام را ڪشان ڪشان به پذیرایے مےبرم . مادرم قرآن بہ دست نزدیڪم مےشود لبخندے مےزنم که مےگوید : برو خدا پشت و پناهت همتا ؛ برای اون قضیہ هم از شهدا ڪمڪ بگیر ؛تو قراره تصمیم بگیرے تو قراره سالها باهاش زندگے کنے . یہ تصمیم عاقلانہ بگیر انقدرے بزرگ‌شدے ڪہ فڪر مےڪنم مےتونی تصمیمت رو عاقلانہ بگیرے ،قلب آدما انتخاب میڪنہ عشق رو . لبخندے مےزنم و گونه اش را عمیق مےبوسم‌: مامان ممنونم شاید اگر حرفاے شما نبود نمیتونستم به این حسم غلبہ ڪنم و آروم بشم . گونه ام را مےبوسد و قرآن را بالا میگیرد زانو مےزنم و گونه هانا را مےبوسم‌: مواظب خودت باش عشق آجے قول بده مامانو اذیت نڪنے و مراقب خودت باشے . _آجے همتا از اونجا چے بَلام میالے ؟ میخندم : چے دوست دارے بیارم ؟ ڪمے مڪث مےڪند : اِ اِ اِ ؛ خان جون میگہ اونجا تانڪ دالہ ؛بلام تانڪ بیار . _اوووو تانڪ از ڪجا بیاره دختر . نگاهے به مامان مے اندازم و بعد گونه ے هانارو مےبوسم : تانڪارو ڪہ نمیشہ بیارم برات آخہ ، به جاش برات یه چیز خوب مےخرم . _باسہ . _آ باریڪلا حالا یه بوس ڪن آجے رو ؟ لبش را روے گونه ام مےزارد و مےبوسد . بلند مےشوم و بسم اللّہ اے مےگویم و از زیر قرآن رد مےشوم . _مامان جون برام دعا ڪن . _برو خدا پشت و پناهٺ دخترم ؛التماس دعا. ڪولہ ام را روے دوشم مےگذارم و بعد از خداحافظے از خانہ خارج مےشوم و بہ مسجد محل مےروم . مریم رو جلوے درب مسجد مےبینم بہ سمتش میروم : سلام. سلامے مےکند و دست مےدهد . همراه هم بہ داخل مسجد مےرویم و منتظر مےمانیم تا اعلام کنن . _یڪ دو سہ ، بسم اللّہ الرحماݩ الرَحیم .خواهران و برادران اتوبوس ها اومدن قبل از اینڪہ تشریف ببرید یہ چند تا نڪتہ رو باید یادآورے ڪنم بعضے از مناطق جنوب ڪشور هنوز پاڪسازے نشده پس مواظب باشید . نڪتہ دوم اینہ ڪہ برای هر چهار اتوبوس دوتا مسئول گذاشتیم ڪہ خودشون رو بهتون معرفے مےکنند اگر ڪاری داشتید به مسئولاتون بگید . نڪتہ سوم اینہ ڪہ اونجا برنامه هایے براتون تدارڪ دیدیم ڪہ ان شاءالله مورد پسند شما عزیزان قرار بگیرد. نڪتہ اے نیست موفق باشید در پناه خدا یاعلے .. همہ صلواتے فرستادیم و بلند شدیم وارد حیاط مسجد ڪہ شدیم بوے اسفند همہ جا را پر ڪرده بود با دیدن صحنہ ے روبہ رویم لبخندے زدم دقیقاً مثل اعزام رزمنده ها بہ جبهہ بود هر ڪہ مشغول صحبت با خانواده و دوستانش بود لبخندے زدم خوشحالم بودم ڪہ قراره این سفر رو تجربہ ڪنم اما یہ دلشوره اے داشتم از اینڪہ نمیدونستم چہ بلایےقراره سرم بیاد . به خدا توڪل ڪردم و بہ سمت اتوبوس ها رفتیم قصد کردم سوار اتوبوس شوم ڪہ صدایے مانع شد ‌.. _همتا‌خانوم؟ به سمت صدا برگشتم با دیدن احسان تعجب ڪردم ! این اینجا چیڪار میڪرد ؟ همانطور ڪہ سرش پایین بود نزدیڪم شد فاطمه نگاهے بہ من انداخت و زیر لب چیزے بہ احسان گفت این جا چیڪار میڪنے داداش اتفاقے افتاده ؟ احسان با نگاه تیزے ڪہ بہ فاطمہ انداخت فهمیدم ڪہ مے خواهد تنہا با من حرف بزند ؛فاطمہ بعد از اینڪہ فهمید باید ما رو تنها بگذارد روبہ من ادامه داد وگفت : من میرم ببینم ڪجا باید بشینیم . بعد رو بہ احسان گفت : داداش خداحافظ. احسان خداحافظے ڪرد و منتظر ماند تا فاطمه سوار شود . با ٺوام! اے لنگر تسڪیݩ! اے تڪانهاے دل! اے آرامش ساحل! با ٺوام! اے نور..........! اے مݩشور! اے ٺمام طیفهاے آفتابے! اے ڪبود ارغوانے! اے بݩفش آبے! با ٺوام...اے شور! اے دلشوره ے شیرینے!! با ٺوام اے شادے غمگیݩ! با ٺوام اے غم! غم مُبہم! اے نمے داݩم! هرچہ هستے باش! اما ڪاش... #قیصرامین‌پور دلشوره هر ڪلمہ ڪه از دهانش خارج بشود را داشتم....... پ.ن:سلامو‌عشق💛این روزا ان‌شاءالله با‌پارتای‌بیشتری‌درخدمتتونیم‌.. . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم(بخش‌پنجم) بعد از این ڪہ فاطمہ سوار اتوبوس مے شود احسان یڪ قدم دو قدم و سه قدم نزدیڪ میاد لحظه‌اے بعد سرم را بلند مے ڪنم و بہ چہره‌اش نگاه مے ڪنم هنوز سر بہ زیر است اما من یڪ چشمے نگاهش مے ڪنم ڪہ سرش را بلند مے ڪند و من دوباره سرم را پایین مے اندازم و چادرم را در دست فشار مےدهم. بعد از چند لحظہ سڪوت شروع بہ حرف زدن مےڪند همتا خانوم ببخشید ڪہ الان مزاحمتون شدم اما باید حرفام رو بہتون بگم چون نگفتنش خودم رو اذیت مے ڪنہ و دوست دارم ڪہ شما هم تموم حرفامو گوش ڪنید و بعد جواب قانع ڪننده اے بہ من بدید. دوباره سڪوت مے ڪند و بالاخره بعد از چند دقیقہ بہ حرف میاد همتا خانوم من بہ شما علاقہ دارم ،مےدونم ڪہ از قضیہ خواستگارے هم با خبر هستید. سرم را پایین مے اندازم ڪہ گونه هایم از شرم داغ مے شود. براے لحظه‌اے ضربان قلبم از این گونه حرف زدن احسان بالا مے رود اصلاً باور نمےڪردم ڪہ آدمی ڪہ الان رو به رومہ احسانہ، احسان مغرور ما یعنے همون پسر عمو ڪہ داره این حرفا رو نسبت به من میزنه همونے ڪہ یڪ روزے مےترسیدم نزدیڪش بشم همونے ڪہ یڪ روزے مےترسیدم باهاش حرف بزنم چشمانم از این همہ تعجب گرد مے شود. ڪہ دوباره صداے احسان را مےشنوم و از خیال هاے فڪرم بیرون میام همتا خانوم میشه ازتون خواهش کنم به خواستم فڪر ڪنید بہ اینڪہ با خانواده بیام خواستگارے بہ اینڪہ همسرم بشید. وقتے دید ڪہ هیچے نمیگم دوباره گفت همتا خانوم شما اصلا بہ من علاقہ دارید؟ میخوام نظرتونو بدونم این لطف رو در حق من انجام بدید لطفاً. مَ مَ من به تتہ پتہ افتاده بودم، پسر عمو علاقه اینجورے به وجود نمیاد من هنوز شما رو ڪامل نمےشناسم فقط بہ عنوان یڪ پسر عمو روتون شناخت دارم من بہتون قول نمیدم ڪہ بہ خواستتون فڪر کنم اما سعیمو مےڪنم من یڪ قانون تو زندگیم دارم ڪہ همیشہ میگم عاقلانہ ازدواج ڪن و عاشقانہ زندگی ڪن بہ نظر من الان شما دارید بر اساس احساستون این حرفا رو مےزنید لطفاً شما هم برید و عاقلانہ در این مورد فڪر ڪنید. همتا خانوم خواهش مے ڪنم من این موقع مزاحمتون شدم ڪہ تو این مدت ڪہ میرید مسافرت بہ خواستم فڪر ڪنید چون بہ نفع خودتون هم هست. یڪ لحظہ صداے فاطمہ را از پشت سرم مےشنوم همتا دختر خوب الان اتوبوس راه میوفته بدو بیا جا مے مونے ، به فاطمه میگم باشه عاجے الان میام. دوباره به سمت احسان برمےگردم پسر عمو لطفاً عاقلانہ به این موضوع فڪر ڪنید چون من مے خوام اگہ قراره اتفاقے بیفته کسے پشیمون نشہ همیشہ هم این جملہ رو با خودتون مرور ڪنید عاقلانہ ازدواج ڪن و عاشقانہ زندگی ڪن من برم تا از اتوبوس جا نموندم مراقب خودتون باشید. به عمو و زن عمو هم سلام برسونید در پناه خدا یاعلے . یقین داشتم ڪہ گونه هایم هنگام حرف زدن از شرم سرخ شده است به همین دلیل به سمت اتوبوس پا تو ڪردم و سوار شدم. ڪارم شده اسٺ... بہ گوشه اے زل زدن... بہ حرفاے تو... کاراے تو... فڪر ڪردن... ڪے تمام فڪرم متعلق به تو شد ڪہ خودم نفهمیدم.... #فاطمہ صادقے . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_بیست_ششم (بخش‌‌ششم) . با نیشگون های ریز فاطمہ بہ سمتش بر میگردم . _اوییے ،چتہ تو، زنبور شدے یا عقرب من خبر نداشتم؟؟؟!! _ بد اخلاق ،بدبخت داداش بیچارم چجور میخواد تو رو تحمل ڪنہ؟ چشم غره اے نثارش مےڪنم. _همتا _همتا _همتا پوفے مےکنم لعنت بر دل سیاه شیطون و رو بہ فاطمہ مےگویم : هااا سوزنت گیر ڪرده ؟ ڪنجڪاو نگاهم مےڪند : بگو احسان چے گفت بهت مردم از فضولے بابا؟ نگاهے بہ فاطمہ مےاندازم : گفت این فاطمہ تازگیا زیادے داره فضولے مےکنه گفت بهت بگم زشتہ بزرگ شدے . فاطمہ ایشے گفت و بہ سمت عقب برگشت و مشغول صحبت با مونا دوست جلوییمون شد. نفس عمیقے میڪشم ڪہ از دستش راحت شدم. اما فڪرم هنوز تنہا بہ سمت یڪ اسم مے رود، احسان احسان و احسان.... همتا بسہ بہ چے دارے فڪر میڪنے بہ یہ نامحرممم ؟؟؟ دارے میرے راهیان دارےمیرے کربلااااے ایران چقدر منتظر این لحظہ ها بودے هاااا؟؟؟ پس به آرامش اونجا فڪر ڪن نہ بہ یہ نامحرم ....وقت هست برای فڪر ڪردن بہ تصمیمت . هنسفریم را از ڪیفم در میاورم و در گوش هایم مےگذارم و ذکر هایے را روی لب روان مےکنم. دستم ناخود آگاه روی مداحے مےرود قصد مےکنم عوضش ڪنم ڪہ دلم یڪ جورے مےشود و اجازه مےدهم تا بخواند . وقتے دلم پر مےزنہ ڪربلا رو مےخواد وقتے دلم پر مےزنہ باز شہدا رو مےخواد وقتےدلم پر مےزنہ دوباره باز شہدا رو مےخواد ڪجا برم اے خداے من باز هواے گریہ دارم ڪجا برم اے خداےمن باز هواے گریہ دارم هواے مجنون ،طلاییہ ، فکہ و شلمچہ دارم هواے مجنون ،طلاییہ فکہ و شلمچہ دارم تو این هواے بےڪسے یڪے بہم نفس بده .... .... دوساعتے مےشود ڪه رسیدیم؛ حال و هواے عجیبی دارم ڪہ تا الان اون حال رو تجربہ نڪردم هر چے ڪہ هست باعث شده دل و قلبم آرام شوند ؛قرار بر این شد فردا صبح شلمچہ . مینا همیشہ از حس و حال شلمچہ برایم تعریف کرده بود همیشہ میگفت غروب شلمچہ دل رو راهی ڪربلا مےڪند ‌. دلم میخواست هر چہ سریعتر شلمچہ را ببینم . در دلم دارم..... هوای شلمچہ را هوای ڪربلاے ایراݩ را هوای العطش گفتن در زیر آفتاب سوزان را هوای نزدیڪ شدن به شہدا را و........ خدا بخیر ڪند این حس را ڪه از الان دلتنگ هواے اینجا شده ام..... . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز @montazer_shahadat313 ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→