حالا کم کم به صد ساله شدن نزدیک می شویم... 1417 که برسد،... 10 ماه که از آن بگذرد ... و 25 روز دیگر هم که از دی ماه سپری شود ... صدساله می شویم. می پرسید چه اهمیتی دارد؟! می پرسید اصلا چه کسی تا آن روز "هست" و چه کسی "نیست" ؟! جواب این است که اگر "خوبی" و "آرامش" از ما به یادگار بماند ، همیشه "هستیم" ، مثل بانکی به نام مسکن که خوبی و آرامش از خود به یادگار گذاشته است و با اقتدار و افتخار به آینده ای روشن تر می اندیشد. بانک مسکن، بانک یادگاری های خوب است، بانک تامین کننده ی سرپناه؛ خانه، ... خانه که هست ، گرما هم هست، یک لیوان چای پشت پنجره ی بخارگرفته ی دی ماه، کم رنگ و پررنگش مهم نیست ، چنانکه کوچکی و بزرگی خانه هم مهم نیست! یک لیوان چای که به آسودگی و بی دغدغه ی اجاره ی سرِ ماه و اسباب کشی سرِ سال نوشیده می شود هم هست، یک سفره ی صمیمی ، لبخند پنهانی پدر و مادری به هم دور از نگاه بچه ای که سعی می کند سیب زمینی های روی خورش را جدا کند! نفسی به آسودگی و آرامش ؛ "خدا را شکر! خیالمان راحت شد ..." . فکر خرید پرده هایی که حالا دیگر باید لا اقل چند سالی بماند، پس باید به دقت انتخاب شود... خانه... ما بانکِ خانه ایم... بانک یادگاری های خوب... بانک مسکن #بانک_مسکن #25دی_ماه #سالروز_تأسیس #تولد #لبخند