🌱 #یک_آیه_تدبر 💠 خداوند ... 💠 #نور_۳۵ ⬅️ ابتدای آیه، با جمله “الله نور السماوات والارض” آغاز شده است. سوره مبارکه نور را به دلیل وجود همین آیه، “سوره نور” نام نهاده اند. این آیه کریمه از نظر تفسیر، یکی از آیات مشکل قرآن مجید است. ⬅️ به ویژه قرآن کریم در پایان همین آیه جمله ای ذکر می کند که نشان می دهد این آیه بسیار قابل تدبر و تامل است. و هرکسی به اندازه ظرفیت خود چیزی از این آیه کریمه می فهمد. چون بعد از ذکر مثل در پایان می فرماید: “و یضرب الله الامثال للناس” خدا مثلها را برای مردم ذکر می کند. در بعضی آیات دیگر می فرماید: “خدا مثلها را برای مردم ذکر می کند ولی به عمق این مثلها نمی رسند مگر عالمان.” باتوجه به اینکه مقصود از آسمانها و زمین در قرآن، همه مخلوقات عالم است، معنای آیه این می شود که خدا نور تمام جهان است. ⬅️ آنچه بشر در ابتدا از کلمه “نور” می فهمد همین نورهای محسوس است. مانند نور خورشید، نور ماه و ستارگان و نور لامپ و … آنچه مسلم است این است که مقصود از اینکه خدا نور آسمانها و زمین است، این نور نیست. چرا که نور حسی و مادی، خود یکی از مخلوقات خداوند است. در ابتدای سوره انعام میخوانیم: ⬅️ الحمدلله الذی خلق السموات و الارض و جعل الظلمات و النور … سپاس خدای آفریننده آسمانها و زمین و قراردهنده ظلمتها و نور. نتیجه اینکه خدا خالق این نور است نه خود این نور. نه تنها خود این نورمحسوس و مادی و مخلوق خدا است بلکه قرآن دائما درباره منبع این نور یعنی خورشید و ستارگان بحث می کند که اینها خودشان مخلوقات ذات اقدس اله هستند. ⬅️ از سوی دیگر، این نور آن چیزی است که ما به چشم می بینیم ولی خدا به چشم دیده نمی شود “لاتدرکه الابصار و هو یدرک الابصار.”(الانعام / ۱۰۳٫) واژه “نور” وضع شده است برای هر چیزی که روشن و روشن کننده باشد. یعنی پیدا و پیدا کننده باشد. به نور حسی از آن جهت نور می نامند که هم پیداست و هم پیدا کننده. ⬅️ هم خودش روشن است و همه اشیاء دیگر راروشن می کند. به علم هم نور گفته شده است. چون علم خودش در ذات خودش روشنایی است و جهان را برای انسان روشن می کند، پس خدا نور است در اینجا یعنی حقیقت پیدا و پیداکننده، حقیقت روشن و روشن کننده، به این معنا درست است که خداوند متعال را “نور” بدانیم. به این معنا، هیچ موجود در مقابل خدا، نور نیست. یعنی همه نورها در مقابل خدا ظلمت هستند. 📚 تفسیر آیه نور از منظر شهید مطهری