eitaa logo
برای توجّه
320 دنبال‌کننده
4.4هزار عکس
5هزار ویدیو
26 فایل
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرّحیمِ لاحَولَ وَ لاقُوَّه اِلّا بِاللّهِ العلیِّ العظیم و صلّی اللهُ علی محمّد و الهِ الطّاهرین وَجعَلنی مِمَّن تَنتَصِرُ بِهِ لِدینِک وَ لا تَستَبدِل بِی غَیری 💥مطالب را کپی کنید و نشر دهید ثوابش به شما هم می رسد. @barayetvajoh
مشاهده در ایتا
دانلود
╲\╭┓ ╭‌ 🍃🌺﷽🌺🍃 ┗╯\╲ 🔴 جلسه 18 🔵 بخش هشتم هيچ سببي در سببيّت، مستقل نيست و الا اگر بگويد كل نظام را خداي سبحان آفريد اما در بسياري از موارد بالاخره وسيله‌اي هم لازم است. بله بالاخره وسيله لازم است اما مسبّب وسيله كيست؟‌ اينكه در دعاها به ما آموخته‌اند بگوييم «و قرب فيه وسيلتي اليك من بين الوسائل»(70) يعني تو مسبب اسبابي اينكه كسي بگويد خدا هست ولي هم لازم است اين ولي ديگر در برابر خدا يعني خدا و. اين آن است كه خدا و اين با «اياك نستعين»(71) سازگار نيست. «اياك نستعين»(72) معنايش آن است كه چيزي در جهان نيست مگر اينكه و ستاد . تو كه بخواهي از هر راهي به ما اين مدد را . تو كاري بكن كه با حيثيت ما محفوظ بماند. اين مشكل ما حل بشود اگر اين مشكل حل شد انسان بگويد خدا اين كار را براي ما انجام داده است. آنگاه مي‌شود «اياك نستعين»(73). اين چنين نيست كه ابراهيم خليل (سلام الله عليه) در اصل مسألهٴ توحيد بگويد «وجهت وجهي للذي فطر السموات و الارض»(74) ولي در مسألهٴ آب خوردن و غذا خوردن بگويد من از اين امور عادي استعانت مي‌جويم. نه. اگر نسبت به او مي‌گويد «وجهت وجهي للذي فطر السموات و الارض»(75) نسبت به مسائل عادي هم مي‌گويد به اينكه اوست كه «يطعمني و يسقين»(76) ساقي من اوست، مطعم من اوست. اوست كه اين را برطرف مي‌كند. يك وقتي هم اگر آدم بيراهه رفت ممكن است غذا بخورد و سير نشود. براي اينچنين است و هر چه بخورند باز سير نمي‌شوند. فرمود: اين طعام اثيم كه غسلين مي‌خورند يا طعامي است «ليس لهم طعام الا من ضريع لا يسمن و لا يغني من جوع»(77) اين و تيغ بيابان است. كسي كه امروز كالانعام است، فردا غذاي و خوراك او ضريع است. مي‌خورد اما خب سير نمي‌شود. چون سير شدن است. را انسان از او مي‌خواهد ديگر حتي كه خودش دارد، مگر نه آن است كه «لا حول و لا قوه الا بالله»(78). اين تنها در نماز نيست كه انسان مي‌گويد «بحول الله و قوته اقوم و اقعد»(79). در كارهاي ديگر هم بحول الله و قوته يقوم و يقعد، بحول الله و بقوته يتكلم و يسمع و يكتب و يجلس و يذهب و يري. اينچنين نيست كه انسان فقط در نماز بگويد بحول الله و قوته اقوم و اقعد، همهٔ كارها اينچنين است. انسان مي‌تواند بگويد كه بحولي اتكلم و در نماز است كه بحول الله، نماز مكتب است كه بيرون را روشن مي‌كند. نه اينكه در نماز كسي كه خواست از سر بردارد براي ركعت بعدي بايستد، اينجاست كه مي‌گويد «بحول الله و قوته اقوم و اقعد»(80)، نه اين مكتب است تا بداند كل كارهايش اين است. در همهٔ شئون لا يتكلم بحول الله و قوته يتكلم و يكتب و ينام و يستيقضوا. اينكه گفتند در هنگام خواب بخوانيد «بسم الله اموت و احيي»(81) اين معنايش، اين دعاي خواب است. اين دعاي توحيد است. انسان در كل شئون موحد باشد. «بسم الله اموت و احيي»(82). گفتند سر از خواب كه برداشتيد، بگوييد «الحمد الله الذي احياني بعد ما اماتني و اليه النشور»(83) اين پنج ساعتي يا دو ساعتي كه خوابيده بودم مرده بودم و او دوباره مرا زنده كرده است «الحمد الله الذي احياني بعد ما اماتني و اليه النشور»(84). اين دعايي است كه بعد از سر بر داشتن از خواب مستحب است انسان بخواند. ما است، آنگاه است كه بايد بگوييم «اياك نعبد و اياك نستعين»(85). اينطور نيست كه ما تو نماز و عبادت باشد، در مسائل ديگر نه. آنگاه هيچ قانوني از قوانين هيچ مقرراتي هيچ آدابي هيچ سنتي نيست مگر اينكه بايد باشد. انسان از پيش خود نمي‌تواند سنت بگذارد قانون جعل كند،‌ مقررات جعل كند،‌ رسم بگذارد و مانند آن. اگر چيزي هست بايد زير پوشش خطوط كلي، دين امضا كرده باشد. «و الحمد لله رب العالمين»