╲\╭┓
╭ 🍃🌺﷽🌺🍃
┗╯\╲
🔴 جلسه 17
🔵 بخش چهارم
اين فرشتگان كه ماموران اداره جهنماند معصومند خود جهنم حق ندارد كسي را بيش از اندازه استحقاقش بسوزاند وحق ندارد كمتر از آن اندازهاي كه دستور رسيده است بسوزاند. اين چنين است «كلما خبت زدناهم سعيرا»(27) اينطور نيست كه آتش جهنم مثل آتش دنيا احيانا اشتباها كسي را بسوزاند يا كمتر بسوزاند ويا بيشتر بسوزاند و مانند آن.
د ) موحد فاني تنها معبود را ميبيند
نكته بعدي كه ميتواند سر تقديم ايا بر نعبد باشد آن است كه انسان در عبادت يك ركنش معبود است يك ركنش عبادت است يك ركنش عابد در بين اين اركان ثلاثه آنچه اصل است معبود است عابد اگر خود را ديد و عبادت خود را ديد و معبود را ديد اين گرفتار تثليث است اين موحد نيست و اگر خود رانديد عبادت را ديد و معبود را ديد اين گرفتار ثنويت و دوگرايي و تثنيه است هنوز موحد نشده اگر نه خود را ديد و نه عبادت خود را ديد، فقط ذات اقدس الله و معبود را ديد او موحد است اين اياك اول معبود را انسان ميبيند و آخر هم همان معبود را ميبيند ديگر سخن از عابد نيست سخن از عبادت نيست چون تمام همت انسان متوجه لقاي آن معبود شده است و اگر خود را يا عبادت خود را ببيند تحت الشعاع مشاهده معبود است و انسان حالات گوناگون دارد همه يك حال ندارند، يا يک انسان در هميشه به يك حال نيست.
گفتند دو تعبير در قرآن كريم، يكي مربوط به حبيب خدا و يكي مربوط به كليم خدا كه (عليهما الاف التحية و الثناء) آن تعبيري كه مربوط به حبيب خدا است يعني رسول خدا (عليه آلاف التحية و الثناء) اول خدا را ميبيند، در پرتو خدا خود را ميبيند، اما تعبيري كه مربوط به كليم خدا است از پايين شروع ميكند، ميگويد: #مرا_خدا حفظ ميكند، كه خود را مقدمه مشاهده حق قرار ميدهد. ولي حبيب خدا ميگويد: #خدا_مرا حفظ ميكند. كليم خدا ميگويد: مرا خدا حفظ ميكند. ملاحظه ميفرماييد كه بين اين دو تعبير چه فرقي است. در سوره توبه آيهٔ ٤٠ اين است فرمود: «الا تنصروه»(28) شما اگر رسول خدا را #ياري نكنيد، نه #دين من به #نصرت شما محتاج است و نه رسول من. زيرا حوادث سنگيني بر رسولم گذشت كه احدي ياور او نبود، تنها #خدا #ناصر او بود. «الا تنصروه»(29) شما اگر پيامبر را ياري نكنيد «فقد نصره الله»(30) خداي سبحان او را #ياري كرد. کِي؟ «اذ اخرجه الذين كفروا»(31) وقتي كفار مكه او را از مكه بيرون كردند «ثاني اثنين»(32) اينها دو نفر بودند. «اذ هما في الغار»(33) اين دو نفر در آن غار پناهنده شدند. «اذ يقول لصاحبه»(34) رسول من به رفيق و همسفرش فرمود: «لا تحزن»(35) محزون و #غمگين مباش. چرا ؟ چون «ان الله معنا»(36) تحقيقا #خدا با #ما است در حال خطركه دشمن به لبه غار رسيده است و نه #ناصري است و نه راه #گريزي، رسول خدا با جمله اسميه، با تاكيد، اول از خدا شروع كرد. فرمود: «ان الله معنا»(37) #اول از خدا، بعد در پرتو خدا سخن از #خود به ميان آورد. فرمود: تحقيقا #خدا_با ماست.