✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هادی_امت (٢)» ✍️ مناسبت روز: امروز ششمين روز از «#دهه‌_ولایت_و_امامت» و روز ولادت باسعادت دهمين #هادی امت، و خورشید سپهر امامت، حضرت #امام_علی_النقی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته به مشهورترین لقب امام دهم، به‌عنوان «هادی امت» و به زیارتنامه «#جامعه_کبیره» به‌عنوان یکی از خدمات بزرگ فرهنگی امام اشاره کردیم و انشاالله امروز نیز سخن خود را درباره این «منشور هدایتگری» ادامه می‌دهیم؛ «امام شناسی» یکی از مسلمات و ضروریات اسلام است، و طبق سخن رسول اکرم (ص)، اگر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خود از دنیا برود همانند مردمان جاهلیت از دنیا رفته است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» [مسند احمد، ج٣، ص۴۶۶؛ و كافی ج١، ص٣٧۶]؛ بر این اساس یک مسلمان در ابتدا می‌بایست امامان معصوم و مقام و جایگاه آنها را بشناسد و سپس با شناخت و معرفت لازم از آنها پیروی و اطاعت کند؛ و در این مسیر چه راهنما و هدایت‌گری، بهتر از امام هادی(ع) که در زیارت جامعه کبیره، یک دوره کامل امام‌شناسی را به ما آموزش داده‌اند؛ ✍️ در این زیارتنامه‌ی جامع که آن را به حق باید «منشور هدایت‌گری» نامید، «هادی‌امت» به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اشاره کرده‌اند که در این مجال کوتاه به بخش‌هایی از این «عرفان‌نامه» اشاره می‌نمائیم: ✅ در ابتدای این زیارتنامه، پیشوای دهم ما را با آداب زیارت و سخن گفتن با حضرات معصومین آشنا کرده و می‌فرمایند: هر زمانی که به آستان مقدس (امامی رسیدی) در آنجا بایست و شهادتین را درحالی که غسل و طهارت داری، بر زبان جاری کن، و وقتی نگاهت به ضریح افتاد، نخست سی مرتبه «الله اکبر» بگو و با کمال وقار و آرامش بسیار، گام های خود را کوتاه بردار و بار دیگر سی مرتبه تکبیر بر زبان خود جاری کن، سپس نزدیک مضجع شریف شو و این بار چهل مرتبه «الله‌اکبر» بگو و آنگاه سخن خود را با سلام و درود بر آن امام همام آغاز کن... سپس حضرت، امامان معصوم (ع) را مشکات هدایت، چراغ‌های تاریکی، نشانه‌های پرهیزکاری، صاحبان خرد، پناهگاه مردمان، نمونه‌های اعلای الهی و حجت‌های خدا بر اهل دنیا و آخرت معرفی کرده، و در ادامه ائمه‌اطهار را عامل شناسائی خدا و معدن‌های برکت الهی و نگهبانان سِرّ پروردگار و حاملان قرآن و اوصیای پیامبر خدا (ص) دانستند؛ امام هادی (ع) در بخشی دیگر از این زیارتنامه، امامان معصوم را دعوت کنندگان به سوی خدا و راهنمایان به راه‌های خوشنودی خدا و استقرار یافتگان در فرمان پروردگار و کاملان در محبت خدا و مخلصان در توحید و آشکارکنندگان امر و نهی الهی، و راستگویانی که هرگز بر خداوند در گفتار پیشی نمی‌گیرند، دانسته و سپس تأکید می‌نمایند که «حق» همواره با امامان معصوم است و هرگز از آنان جداشدنی نیست، لذا هرکه از آنان دور شود، قطعاً گمراه خواهدشد؛ حضرت در این زیارت جامع، از حضرات معصومین (ع) به عنوان کسانی یاد کرده‌اند که خداوند، عالم وجود را به برکت آنها آغاز کرده و به آنان نیز به پایان خواهد رساند؛ و به خاطر وجود مقدس آن بزرگواران است که خداوند آسمان را نگه می دارد و به یمن وجود مقدس آنها باران می‌بارد و به وسیله آنان غم و اندوه زدوده شده و هر سختی و ناگواری برطرف می‌شود؛ در ادامه این عرفان‌نامه، امام با اشاره به فضل و رتبه و مقام رفیع و جایگاه والای ائمه (ع) در نزد خداوند، تصریح می‌کنند که آنان شاهراه و صراط مستقیم و گواهان در دین، و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب شده است؛ و سپس به وظیفه‌ی مسلمانان و آمادگی آنها برای دفاع از ائمه اطهار (ع) اشاره می‌نمایند؛ ✍️ و سپس رهنمون می‌شوند که خداوند و امامان معصوم (ع) را گواه گرفته و بگوئیم: «ما به شما و به آنچه شما به آن ایمان دارید، ایمان داریم؛ و کافریم نسبت به دشمنان شما؛ بیناییم به مقام شما؛ و دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستیم؛ بغض دشمنانتان را در دل داریم و دشمن آنهاییم؛ و در صلح هستیم با هر که با شما در صلح است و در حال جنگ هستیم با هر کس که با شما در جنگ است»؛ ✍️ و بالاخره به ما می‌آموزند که زیارت خود را با این فراز به پایان برده و بگوئیم: «خدایا اگر ما شفیعانی را به درگاه تو نزدیک‌تر از محمّد (ص) و اهل بیت ایشان، آن خوبان و پیشوایان و نیکان می‌یافتیم، آنها را شفیعان خود قرار می‌دادیم، پس به حقّی که برای آنان بر خود واجب کرده‌ای، ما را در گروه عارفان به آنها، و آشنایان به حقّ شان، و در شمار رحم شدگان به شفاعت آن بزرگواران وارد کن، به درستی که تو مهربان‌ترین مهربانانی» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «گرامیداشت #هفته_وحدت» ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز از هفته #وحدت و طبق نظر مشهور بین عزیزان اهل سنت، روز #میلاد_حضرت_رسول اکرم (ص) است، لذا ضمن عرض تبریک و گرامیداشت هفته وحدت، سخن امروز را با صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ اسلام به عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی برای نجات بشریت از گمراهی و جهل به مردم جهان عرضه شده است؛ اما از آنجا که روشنگری و آگاهی‌بخشیِ آن، موجب می‌شود تا بشریت از بردگیِ استکبار خلاصی یابند، لذا از آغاز نبوت حضرت رسول تا به امروز، مستکبرین جهان همواره برای نابود کردن اسلام و جلوگیری از اشاعه و رشد این دین الهی تلاش مضاعف نموده‌اند؛ در این میان مهم‌ترین و بزرگترین دست‌آویز آنها در طول تاریخ، سوءاستفاده از مبحث شیعه و سنی، و ایجاد تفرقه میان این دو مذهب بزرگ اسلامی بوده؛ لذا لزوم وحدت میان مسلمین از جمله اموری است که نه تنها در آیات و روایات اسلامی برآن تأکید شده، بلکه همواره از سوی علماء، بزرگان و رهبران تمامی مذاهب اسلامی، مورد توجه ویژه قرار داشته است؛ حقیقت مفهوم «وحدت» و به عبارت صحیح‌تر «اتحاد مسلمین» آن است که مسلمانان با حفظ مذهب و عقاید قطعی و مُسلّم خود، با تکیه بر مشترکات فی‌مابین، در مقابل دشمن مشترک با موضع واحدی بایستند؛ بنابراین هیچگاه وحدت اسلامی متوقف براین نبوده و نیست که بعضی از فرق و مذاهب اسلامی از میان بروند و یا اینکه همه تبدیل به یک مذهب واحد شوند؛ چنانچه شهید مطهری (ره) در کتاب «حج» خود، پس از مطب فوق، می‌نویسد: «مسلمانان از نظر اختلافات مذهبی طوری نیستند که نتوانند وحدت داشته باشند؛ نتوانند با یکدیگر برادر و مصداق «انما المؤمنون اخوه» باشند؛ زیرا همه موحدند و یک خدا را پرستش می‌نمایند و می‌گویند: «لا الله الا الله»؛ همه به رسالت حضرت رسول ایمان دارند و ایشان را خاتم‌الانبیاء می‌دانند و دین اسلام را به‌عنوان خاتم ادیان می‌شناسند؛ همه، قرآن را کتاب مقدس آسمانی خود می‌دانند و آن را تلاوت کرده و به‌عنوان قانون اساسی خود می‌شناسند؛ همه به سوی یک قبله، نماز می‌خوانند و یک بانگ را به نام اذان برمی‌آورند، همه در یک ماه، روزه می‌گیرند؛ همه روز فطر و اضحی را عید خود می‌شمارند؛ همه مراسم حج را مانند هم انجام می‌دهند و با هم در حرم امن الهی جمع می‌شوند؛ و بالاخره، همه‌ی آنها، خاندان نبوت و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را دوست داشته و به آن‌ها احترام می‌گذارند؛ مسلماً این‌ مشترکات بزرگ، کافی است که دل‌های مسلمانان را به یکدیگر پیوند دهد و احساسات برادری و اخوت اسلامی را در آن‌ها برانگیزد... وچه خوب گفته است علامه کاشف‌الغطاء «بُنِی‌َالْاسْلامُ عَلی کلِمَتَینِ، کلِمَةُالتَّوْحیدِ وَ تَوْحیدُالْکلِمَة»: اسلام بر روی دو اصل و دو فکر بنا شده است: یکی اصل توحید و پرستش خدای یگانه و دیگری اصل اتفاق و اتحاد جامعه اسلامی» (حج استاد مطهری، ص١١و١٩) ✍️ براین اساس بدون شک گرامیداشت هفته وحدت می‌تواند گامی بزرگ در راستای وحدت مسلمین باشد و تمامی مسلمانان باید با توجه به اهمیت این موضوع، اتحاد و انسجام خویش را حفظ نموده و با وحدت و یکپارچگی، توطئه‌های دشمنان را نقش بر آب کنند، و در این میان، وظیفه پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) بسیار سنگین‌تر است! چراکه باید با الگوگیری از سیره ائمه اطهار (ع) ثابت کنند که پیرو واقعی این مکتب انسان‌ساز هستند؛ چنانچه امام کاظم (ع) فرمودند: «چنان رفتار کنید که هر کس شما را ببیند بگوید: خدا رحمت کند جعفر بن محمد را که چه خوب یاران و پیروانش را تربیت و هدایت کرده است» [وسائل الشیعه، ج۸، ص۴۳۰] و همچنین فرمودند: «شما شیعیان موجب آبرومندی ما باشید، نه مایه آبرو ریزی ما!» [امالی صدوق، ص۴۸۴] ✍️ و سخن امروز را با کلام رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «ما در جمهوری اسلامی... دوازدهم تا هفدهم [ربیع‌الاوّل] را به عنوان هفته‌ی وحدت نامگذاری کرده‌ایم و این یک نامگذاری محض نیست! یک حرکت سیاسی و تاکتیکی هم نیست! این یک اعتقاد و ایمان قلبی است! جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه، معتقد به لزوم اتّحاد امّت اسلامی است؛ این [کار] سابقه هم دارد؛ یعنی مخصوص زمان ما و دوران جمهوری اسلامی نیست! مرجع بزرگی مثل مرحوم آیت‌الله بروجردی که مرجع کلّ دنیای شیعه در زمان جوانی ما بود، طرفدار جدّی وحدت اسلامی بودند، طرفدار جدّی تقریب مذاهب اسلامی بودند و با بزرگان علمای دنیای اسلام و اهل‌سنّت مراوده و گفتگو داشتند؛ این یک اعتقاد است... یک ایمان قلبی است؛ ما معتقدیم به وحدت و معتقدیم که خدای متعال این را از ما خواسته است...» (۱۳۹۸/۰۸/۲۴) «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا» (آل‌عمران/١٠٣) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مظهر_اخلاق_و_مهرورزی» ✍️ مناسبت روز: هفدهم ربیع‌الاول طبق روایات و نظر مشهور علماء شیعه، سالروز میلاد با سعادت رسول گرامی اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) و میلاد مسعود رئیس مذهب جعفری، حضرت امام جعفر صادق (ع) و «#روز_اخلاق_و_مهرورزی» است؛ لذا ضمن عرض تبریک و شادباش ایام، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ سیری در سیرۀ نورانی رسول خدا (ص) به‌خوبی نشان می‌دهد که وجود مبارک پیامبر اکرم (ص) سرشار از فضیلت‌های اخلاقی و صفات پسندیده‌ی انسانی و سرچشمه همه‌ی نیکی‌ها و خوبیهاست؛ لذا مسلماً تبیین فضائل بی‌شمار و صفات حمیده حضرت رسول (ص) در این نوشتار کوتاه نمی‌گنجد! چنانچه قرآن کریم، کلمات خداوند را بی‌شمار توصیف کرده و فرموده: «اگر تمام درختان جهان قلم شوند و همۀ دریاها مرکّب گردند، نمی‌توانند آن کلمات را شمارش نمایند!» : «وَ لَوْ أَنَّ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ‏ كَلِماتُ اللَّه‏» [لقمان/٢٧]. و امام رضا (ع) در تفسير این آیه فرموده‌اند: كلمات الهى ما هستيم كه فضائل ما، نه براى كسى قابل دسترسی کامل است و نه به شمار مى‏آيد: «نَحْنُ الْكَلِمَاتُ الَّتِي لَا تُدْرَكُ فَضَائِلُنَا وَ لَا تُسْتَقْصَى» [مناقب آل أبیطالب‌، ج‏۴، ص۴٠٠]. کتابِ فضلِ تو را آب بحر کافی نیست که تَر کنم سر انگشت وصفحه بشمارم... از این‌رو در سخن امروز، در حد وسع ناچیز خود به چند نمونه از صفات حسنه و فضیلت‌های بی‌شمار رسول خدا (ص) اشاره می‌نمائیم؛ ✍️ قبل از تبیین هر فضیلتی از پیامبر گرامی اسلام، لازم است از «اخلاق پسندیده» ایشان سخن بگوییم؛ چنانچه خداوند تعالی در قرآن کریم، خلق و خوی رسول خویش را با صفت «عظیم» توصیف کرده است: «وَ إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ‏ عَظيمٍ» [قلم/۴]. بدیهی است که برخورداری از خُلق عظیم و بهره‌مندی از والاترین مراتب صفات انسانی، برازندۀ بزرگ اسوه‌ی اخلاق و مهربانی است که اميرالمؤمنین«ع» در توصیف آن حضرت فرمودند: «رسول خدا از همۀ مردم بخشنده‏تر، دليرتر، راستگوتر، باوفاتر و نرم‌خوتر بودند و برترین و بهترین اخلاق و معاشرت را با مردم داشتند» [مكارم الأخلاق، ص١٨] ✍️ به شهادت مورخین در زمان بعثت پيامبر اكرم (ص) فضای جامعه‌ی جهانی و به‌ویژه جزیرةالعرب، از فضيلت‌های انسانی تهی بود و رذائل ناپسند، سراسر آن جامعۀ جاهلی را فراگرفته بود؛ لذا اساساً بعثت پیامبر اکرم (ص) به‌خاطر تهذیب نفوس آدمیان و رساندن آنان به مقام آدميّت بوده است؛ از این رو حضرت رسول (ص)، هدف از بعثت خود را چنین بیان فرمودند: «من مبعوث شدم تا مکارم و فضیلت‌های اخلاقى را كامل و تمام كنم»: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ» [بحارالأنوار، ج‏١۶، ص٢١٠]. قرآن کریم نیز صفات نیکویی مانند حسن خُلق، نرم‌خویی و محبّت در پیامبر اکرم(ص) را عامل گسترش اسلام در برهوت جاهلیت جهان برشمرده و تأکید نموده که اگر ایشان تندخو و فاقد فضائل اخلاقی بودند، مردم از اطراف حضرت پراکنده شده و اسلام گسترش نمی‌یافت: «وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ‏ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»‌ [آل عمران/١۵٩]. 👈 لذا بدیهی است که پیروان پیام‌آور اخلاق و مهربانی در «روز اخلاق و مهرورزی» می‌بایست با الگوگیری از نبی رحمت، خود را به فضایل انسانی و اخلاق محمدی آراسته نمایند، تا پیروان دیگر ادیان و مذاهب با دیدن آنها به اسلام و مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) گرایش پیدا نمایند. 📚 برگرفته از نوشتاری از مرجع عالیقدر و استاد معظم اخلاق، حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری (دامت‌برکاته) به مناسبت هفدهم ربیع‌الاول. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر ٢» مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم؛ اما همانطور که مستحضرید در روز گذشته، از علل رفتنِ خورشید به پشت ابرِ غیبت، سخن گفتیم و عرض شد که در روایات اسلامی، علت اصلی غیبت حضرت مهدی (عج) را از اسرار الهی دانسته‌اند، اما در حد عقل بشر، به برخی از حکمت‌های آن اشاره نموده‌اند؛ از جمله: ✅ «#آزمایش و #غربالگری_مردم» که در روزبرگ دیروز گذشت؛ و امروز نیز به توفیق الهی به موارد دیگری از علل غیبت می‌پردازیم: ✅ «#قدرناشناسی‌_مردم» و «#ترس_از_جان_امام» یکی دیگر از علل مهم غیبت امام زمان (عج) را می توان حفظ جان آن حضرت دانست؛ بدین معنا که اگر آخرین حجت الهی غایب نمی‌شد، مردم ایشان را نیز مانند دیگر امامان به شهادت می‌رساندند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «برای قائم ما، قبل از آن که به پاخیزد غیبتی است» راوی پرسید: این غیبت برای چیست؟ حضرت فرمودند: «به دلیل این که ترس از کشته شدن ایشان وجود دارد» (بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٢١) لذا خداوند به وسیله غیبت، جان امام دوازدهم را از شر خلایق حفظ کرده است؛ چرا که متأسفانه مردم علاوه بر انجام گناه و معصیت، و مخالفت با دستورات ائمه، جایگاه و قدر و منزلت اهل‌بیت (ع) را ندانستند تا جایی که پیروان و شیعیان حضرات معصومین، آنها را تنها گذاشتند و دشمنان نیز یکی پس از دیگری ائمه اطهار (ع) را به شهادت رساندند؛ از این رو برخی از بزرگان مانند خواجه نصیرالدین طوسی (ره) گفته‌اند: «و غیبته منا»؛ یعنی غیبت امام زمان از ناحیه ماست؛ و سپس نتیجه گرفته‌اند اگر خودمان را اصلاح نمائيم و نسبت به جایگاه اهل بیت (ع) معرفت پیدا کرده و قدر و منزلت امام زمان را بدانیم، آن حضرت ظهور خواهند کرد. (کشف المراد ص362). چنانچه در نامه‌ حضرت حجت (عج) به شیخ مفید (ره) آمده: «اگر شیعیان ما با دل‌های متحد و یکپارچه بر وفای به عهد و پیمان خویش اجتماع می‌کردند، ملاقات ما از آن‌ها به تاخیر نمی‌افتاد؛ و توفیق دیدار و مشاهده با معرفت برای آن‌ها حاصل می‌شد و زودتر از این به دیدار ما نائل می‌شدند؛ آن چیزی که ما را از آنان دور کرده (و غیبت را طولانی کرده) گناهان و خطاهایی است که مرتکب می‌شوند و ما چنین انتظاری از آنها نداریم» (بحارالانوار، ج۵٣، ص١٧۶) ❓البته ممکن است سؤال شود که مگر خداوند نمی‌توانست بدون غیبت، جان حجت خود را حفظ کند؟! ✍️ در جواب باید گفت: البته که قدرت الهی نامحدود است و آنچه اراده کند انجام می‌شود، ولیکن خداوند مقرر نموده که کارها در دنیا بر طبق اسباب و از مجرای عادی و طبیعی انجام شود و این یکی از سنّت‌های الهی است که در امور فردی و زندگی دنیوی براساس اسباب دنیوی عمل می‌شود؛ لذا اگر قرار بود خداوند بر اساس مجرای عادی عمل ننماید، مسلماً هیچ کس نمی‌توانست به انبیاء و امامان معصوم ضرری برساند؛ ولی دیگر نمی‌توانستیم، دنیا را دار تکلیف و اختیار و امتحان بدانیم. (دادگسترجهان، ص١۴٩) ✅ «#آزادی_از_بیعت طاغوت‌های زمان» در برخی دیگر از روایات اسلامی، حکمت غیبت امام زمان را عدم بیعت با طاغوت‌های زمان و نداشتن تعهد با هیچ حاکم ظالمی در دنیا دانسته‌اند، تا حضرت بتوانند بدون ملاحظه‌ای در زمان موعود قیام نمایند؛ همانطور که می‌دانید امامان دیگر بر اساس دستور الهی «تقیه»، مجبور بودند حکومت‌های جبار را به‌ظاهر بپذیرند، ولی حضرت مهدی (عج) مأمور به «تقیه» نیستند فلذا با هیچ یک از طاغوت‌های زمان بیعت نمی‌کنند؛ چنانچه امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «هر کدام از ما امامان در زمان خود، بیعت حاکمان و طاغوت‌های زمان را از روی تقیه، بر عهده گرفته‌ایم، مگر مهدی (عج) که عیسی بن مریم به امامت آن حضرت نماز می‌گزارد؛ خداوند ولادت ایشان را مخفی نگه داشت و برای وی غیبتی در نظر گرفت، تا زمانی که قیام می‌کند، بیعت هیچ حاکمی بر گردن ایشان نباشد» (بحار الانوار، ج ۵١، ص ١٣٢) ✍️ آنچه دیروز و امروز گذشت، تنها بخشی از حکمت‌های غیبت از نگاه روایات اسلامی است؛ هرچند که تأکید بر این موضوع ضروری به نظر می‌رسد که غیبتِ امام، بدان معنا نیست که آن حضرت ما را تنها گذاشته‌اند و در برابر سرنوشت ما و جامعه، بی‌تفاوت هستند و نقشی در هدایت مردم ندارند! چراکه «غیبت» در مقابل «ظهور» است نه «حضور» حضرت؛ چنانچه طبق روایات اسلامی، امام زمان (عج) همیشه در میان مردم هستند، اما ما ایشان را نمی‌بینیم و یا نمی‌شناسیم؛ چنانچه حضرت می‌فرمایند: «ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند» (بحارالأنوار، ج ۵٣، ص ١٧۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر (٢)» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مصطفای_امام_و_امت» مناسبت روز: امروز، طبق روزشمار شمسی، سالروز شهادت مظلومانه آیت‌الله سید #مصطفی_خمینی (ره) فرزند ارشد امام راحل در سال ١٣۵۶ شمسی است که متأسفانه ملت ایران کمتر با شخصیت و خدمات ارزشمند این عالم مجاهد آشنا هستند لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص داده و با سلام و صلوات به روح بلند «مصطفای امام و امت» آغاز می‌کنیم؛ سید مصطفی خمینی در ٢١ آذر ١٣٠٩ در خانه علم و اجتهاد دیده به جهان گشود؛ او از همان سنین کودکی تحت تأثیر خانواده و محیط مذهبی و علمی خانه قرار گرفته و پس از طی آموزش‌های اولیه مرسوم در مکتب‌خانه‌ها در سن ١۵ سالگی به حوزه علمیه قم وارد شد و به فراگیری علوم و تحصیلات حوزوی پرداخت و پس از ١٢ سال تلاش و کوشش مضاعف و با استعداد بسیار خوب در سن ٢٧ سالگی به درجه اجتهاد نایل شد؛ سید مصطفی با تأثیرپذیری از حوزه علمیه قم و شخصیت و دیدگاه‌های حضرت امام‌، در کنار تحصیل علم به فعالیت‌های سیاسی نیز روی آورد و با شروع نهضت امام امت به طور جدی، وارد صحنه مبارزات شد و در مقاطع مختلف نهضت همواره یار و یاور امام راحل و مبلّغ انقلاب اسلامی بود که همین امر منجر به دستگیری و تبعید ایشان به ترکیه و پیوستن به پدر شد؛ اما باز هم نظام شاهنشاهی ایران نتوانست حضور این پدر و پسر را در ترکیه تحمل کند، لذا یک سال پس از تبعید حاج آقا مصطفی، ایشان را همراه با حضرت امام در ١٣ مهر ماه ١٣۴۴ شمسی به عراق تبعید نمودند؛ حکومت شاهنشاهی ایران به خوبی دریافته بود که حاج آقا مصطفی مانند کوهی استوار پشت امام امت و در برابر آنها ایستاده است و از تهدیدها و تبعیدها خم به ابرو نمی‌آورد؛ بلکه پیوسته پنجه در پنجه آنان افکنده و برای شکستشان کمر همت بسته است؛ لذا درصدد ترور آن عالم مجاهد برآمدند و حاج آقا مصطفی را پس از ۴٧ سال زندگی پربرکت، سرانجام در سحرگاه یکشنبه اول آبان ماه ١٣۵۶ شمسی به صورت مرموز و مظلومانه و با سم در منزل خود به شهادت رساندند که البته به‌گونه‌ای صحنه‌سازی نمودند که گویی ایشان با مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند؛ اما طبق گفته پزشکان معالج آثار مسمومیت از ابتدا در بدن ایشان کاملا مشهود بود! پیکر سید مصطفی، پس از تشییع باشکوه و اقامه نماز توسط آیت الله العظمی خویی، در اتاقی در ضلع شرقی ایوان طلای حرم امیرالمومنین (ع) دفن شد. امام خمینی (ره) بعد از شهادت فرزند گرامیشان در پیامی کوتاهی نوشتند: «در روز یکشنبه نهم ذی‌القعده الحرام ۱۳۹۷ مصطفی خمینی، نور بصرم و مُهجه قلبم دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد؛ اللهم ارحمه واغفرله و أسکنه‌الجنة بحق اولیائک الطاهرین علیهم الصلوة والسلام». امام چند روز بعد در سخنرانی روز دهم آبان ۱۳۵۶ در نجف اشرف، درگذشت سید مصطفی را از الطاف خفیه الهی دانستند! حوزه علمیه نجف از روز شهادت حاج آقا مصطفی تا روز دهم آبان، به مدت ده روز تعطیل شد و با رسیدن خبر شهادت ایشان به شهر مقدس قم، حوزه علمیه این شهر نیز تعطیل شد و علما و فضلای حوزه علمیه و مردم مؤمن مجالس عزاداری و سوگواری را از همان شب در مسجد اعظم آغاز نمودند؛ پس از قم، خبر به دیگر استان‌ها و شهرهای مختلف کشور رسید و در بسیاری از آنها نیز مراسمات بزرگداشت فرزند ارشد امام با اعلام حمایت از نهضت اسلامی و مخالفت علنی با رژیم پهلوی برگزار شد؛ شهادت حاج آقا مصطفی در رسانه‏‌ها و مطبوعات داخلی و خارجی نیز بازتاب‌ گسترده‌ای داشت و هر کدام به گونه‌ای این خبر را منتشر کردند؛ اما رسانه‏‌ها و مطبوعات داخلی وابسته به رژیم شاهنشاهی، سعی در پنهان کردن واقعیت نموده و دلیل رحلت حاج آقا مصطفی را سکته قلبی عنوان کردند که البته با اعلامیه‏‌ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، واقعیت از چشمان واقع بین ایرانیان پنهان نماند و همگان به ژرفای این فاجعه پی بردند و همانطور که امام فرمودند این شهادت از الطاف خفیه الهی بود و به نهضت اسلامی ایران، جان تازه‌ای بخشید و آن را به انقلابی فراگیر تبدیل کرد، به‌صورتی که پس از ١۵ ماه منجر به سقوط رژیم ٢۵٠٠ ساله شاهنشاهی در ایران شد. ✍️ و سخن امروز را به کلام گهربار رهبر معظم انقلاب در دیدار با دست‌اندرکاران کنگره بزرگداشت آیت‌اللّه سیّد مصطفی خمینی (ره) به پایان می‌بریم که فرمودند: «مرحوم حاج سید مصطفی خمینی از لحاظ استعداد و جرئت علمی، تهذیب نفس، شجاعت و منش مبارزاتی انسانی ممتاز بود... یعنی واقعاً اینکه امام فرمودند: امید آینده‌ی اسلام بود، این به‌خاطر جامعیّت این آدم بود... خداوند ان‌شاءالله درجات ایشان و درجات امام بزرگوار را عالی کند و به ما توفیق بدهد تا ان‌شاءالله بیشتر بتوانیم این شخصیّت‌های باعظمت را بشناسیم...» (١٣٩۶/۰۷/۳۰) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#چراغ_هدایت» ✍️ مناسبت روز: #سوم_شعبان المعظم، سالروز #میلاد باسعادت سرور جوانان اهل بهشت و سید و سالار شهیدان عالم حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است که امام امت (ره) این روز بزرگ را به نام «روز پاسداران اسلام و انقلاب اسلامی» نامیدند، لذا ضمن گرامیداشت #روز_پاسدار، این روز فرخنده را به همه‌ی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم‌؛ خداوند متعال در چنین روزی در سال چهارم هجرت بر بشریت منت نهاده و چراغ هدایت و کشتی نجات امت را به جهانیان اهدا نمود؛ چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة» (بحارالأنوار، ج٣۶، ص٢٠۵) ✍️ اگرچه مسلماً تمامی ائمه‌اطهار (ع) نور واحد و چراغ هدایت و جلوه‌ی همه‌ی فضایل و خوبی‌های عالم هستند، اما شرایط ویژه در زمان‌های مختلف باعث شده تا در هر دوره، جنبه‌ای از شخصیت آنان تجلی یافته و به فعلیت برسد و در نتیجه مظهر یکی از اسمای الهی گردند؛ برای مثال از بین حضرات معصومین (ع) تنها امام پنجم (ع) به شکافنده علوم (باقرالعلوم) ملقب شدند، با این‌که همه ائمه‌اطهار از علم لَدُنّی برخوردار بودند، اما در زمانی که امام پنجم زندگی می‌کردند با تضعیف بنی‌امیه ملعون، بهترین فرصت برای تبیین و ترویج علوم و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت فراهم گردید؛ همچنین در بین تمامی امامان معصوم تنها حضرت امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) از لقب «ثارالله» (خون خدا یا کسی که ولی دم او خدا است) برخوردار شده‌اند؛ با این‌که تمامی اهل‌بیت (ع) در راه خدا به شهادت رسیده‌اند، اما در بین آن بزرگواران، تنها خون این دو امام همام بر زمین ریخته شده و باعث حیات‌بخشی به اسلام و مسلمین شده است؛ ❓حالا سؤال اینجاست که چرا لقب چراغ هدایت و کشتی نجات تنها برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) استفاده شده است؟! ✅ در جواب به این سؤال باید گفت: حضرت سیدالشهداء (ع) در موقعیت و شرایط بسیار ویژه‌ای قرار داشتند، چراکه بنی‌امیه توانسته بود با مکر و تبلیغات مسموم، چهره اسلام را کاملاً واژگون و مسخ نماید! به‌گونه‌ای که دیگر اسلام، قدرت هدایت‌گری خود را از دست داده بود! اسلامی که اجازه می‌داد خلیفه‌ی مسلمین، شراب‌خوار و قمار باز باشد و درحالت مستی بر نماز جماعت حاضر شود! در این دوران سخت، امام حسین (ع) برای اصلاح امت جدشان و جلوگیری از ترویج «اسلام ابوسفیانی» قیام کردند و با اهدای جان خویش و همه‌ی عزیزانشان، اسلام ناب و تمامی ابعاد مکتب محمدی را نجات دادند و در واقع راه هدایت و سعادت بشریت را با خون خود ترسیم نمودند؛ بنابراین با وجود این‌که همه ائمه اطهار (ع) چراغ هدایت هستند اما حضرت ثارالله (ع) با اهدای همه‌ی عزیزان و هستی خود، کشتی نجات امت شد؛ چنانچه امام‌رضا(ع) فرمودند: «همه ما اهل‌بیت کشتی نجات هستیم اما کشتی حضرت حسین (ع) وسیع‌تر است و در امواج متلاطم دریا سریع‌تر به مقصد می‌رسد» (بحارالانوار، ج٢۶، ص٣٢٢) ✍️ همچنین در روایات اسلامی، چهار ویژگی دیگر نیز مخصوص امام حسین (ع) دانسته شده‌اند که عبارتند از: 1️⃣ «امامت در نسل امام حسین (ع) قرار گرفته است، با وجود این‌که امام حسن (ع) بزرگتر از ایشان بودند»: «جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ» (بحارالأنوار، ج۴۴، ص٢٢١)؛ 2️⃣ «شفا در تربت آن حضرت قرار گرفته است»: «الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ» (همان)؛ در حالی که از نظر فقه اسلامی، خوردن خاک حرام است ولی خوردن تربت سیدالشهداء (ع) به قصد شفا، از این حکم استثناء گردیده است! 3️⃣ «استجابت دعا نزد قبر آن حضرت قرار گرفته است»: «إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِه» (همان)؛ به‌گونه‌ای که اهمیت این موضوع تا جایی است که ابوهاشم جعفری از اصحاب امام هادی (ع) می‌گوید: امام به من فرمودند: کسی را برایم به حائر حسینی بفرستید تا دعا کند؛ (کامل الزیارات، ص ٢٧۴) یعنی امامان معصوم نیز برای اجابت دعا به حائر حسینی متمسک می‌شدند؛ 4️⃣ «حرارت محبت امام حسین (ع) در دل‌ مؤمنین، هرگز به سردی نمی‌گراید و از بين نمی‌رود»: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً» (جامع‌ احاديث‌ شيعه، ج ١٢، ص ۵۵۶)؛ و براین اساس، محبّت و عشق و علاقۀ آن حضرت تمام شدنی نیست و امتیازی ویژه و ملاکی برای سنجش ایمان همه‌ی مسلمانان است. ✍️ و بالاخره سخن امروز را با بخشی از رَجَز «عَمرو بن جُناده انصاری» در میدان کربلا به پایان می‌بریم که فریاد زد: «أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاَْمیر». https://eitaa.com/ROOZBARG

#روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رسم جاهلانه»         روز سه‌شنبه، ۱۴۰۳/۱۲/۲۷ ✍️ مناسبت روز: امشب، آخرین شب چهارشنبه پایان سال (غروب سه‌شنبه) موسوم به «شب چهارشنبه سوری» است که در این مراسم که ظاهراً برگرفته از آیینی از ایران کهن می‌باشد؛ عده‌ای از مردم، آتش روشن کرده و از روی آن می‌پرند و خواهان آن هستند که آتش، سرخی و گرمی و نیروی خود را به آنها داده و رنگ پریدگی و زردی و بیماری و مشکلات آن‌ها را بگیرد! لذا به‌گونه‌ای از آتش به عنوان یک موجودِ مقدس و قدرتمند، مدد می‌طلبند و ناخواسته دچار شِرک می‌شوند! چراکه یک انسان مسلمان علاوه بر «توحید ذاتی» و اعتقاد به وجود خداوند یکتا، می‌بایست قائل به «توحید افعالی» باشد، یعنی معتقد باشد که هیچ کاری در عالم انجام نمی‌شود و هیچ حادثه‌ای رخ نمی‌دهد مگر آن‌که سلسله‌ی علل آن به خداوند متعال ختم گردد و به تعبیر دیگر، هیچ چیزی غیر از خدا در عالَم، مؤثر نیست! بنابراین مدد خواستن از آتش برای سلامتی و دوری از بدی‌ها، از نظر شرع مقدس، فعل حرام محسوب می‌گردد! ✍️ با این وجود، متأسفانه برخی از متدینین نیز این عمل جاهلانه را انجام داده و برای توجیه آن می‌گویند این یک «آیین ملّی و کهن» است و طبق روایات اسلامی باید به سنن ملت‌ها احترام گذاشت! ✅ در جواب به این عزیزان باید عرض کنیم که هرچند اصل این موضوع صحیح است و دین مبین اسلام به آیین و سنن ملت‌ها که مبنای عقلی داشته و برخلاف دستورات شرعی نباشند، احترام می‌گذارد؛ اما هرگاه این سنت‌های کهن، جاهلانه و بر خلاف عقل و شرع باشند، اسلام به مبارزه با آنها قیام کرده، تا جایی که قرآن کریم یکی از مشکلات تمامی پیامبران الهی را، تقلید کورکورانه امت‌ها از آباء و اجداد خود می‌داند؛ به‌طوری که مثلاً وقتی به آن‌ها می‌گفتند چرا بت می‌پرسید؟ و یا دختران خود را زنده به گور می‌کنید؟ آنها می‌گفتند: پدران ما چنین می‌کردند و ما نیز راه آن‌ها را ادامه می‌دهیم! همانطور که امروز نیز عده‌ای، آیین «چهارشنبه‌سوری» را سنت پدران خود می‌دانند و می‌گویند: ما آیین پدرانمان را پاس می‌داریم! استاد شهید مطهری (ره) در جواب این عده می‌گوید: «شاید پدران ما دقت و دانایی لازم در این زمینه را نداشته‌اند! آیا در این صورت، ما بازهم باید کار آنها را تکرار کنیم؟! اینگونه آیین‌ها، سند نادانی یک ملت است و ما باید روی آن را بپوشانیم نه این‌که هر سال، آن را تجدید نمائیم؛ وقتی ما این کار را انجام دهیم، زبان حال ما این است که می‌گوییم که ما چنین پدران و اجداد ناآگاهی داشته‌ایم...» ✍️ البته متأسفانه این «رسم جاهلی» در سالیان اخیر از شیوه‌ی قدیمی و سنتی خود نیز خارج، و تبدیل به تهدیدی ملی برای همه‌ی ایرانیان شده است به طوری که هر ساله آمارهایی بسیار تلخی مبنی بر فوت و نقص عضو و سوختگی‌های وحشتناک ناشی از انفجار مواد محترقه از اخبار به سمع و نظر مردم می‌رسد؛ و این رسم جاهلانه باعث رعب و وحشت، مردم‌آزاری، خسارت به اموال عمومی وشخصی مردم و آسیب رساندن به جسم وجان انسان‌ها می‌شود که همه‌ی این‌ها از جمله گناه‌های بزرگی هستند که متأسفانه امروزه تحت عنوان مراسم شب چهارشنبه‌سوری انجام می‌شود؛ رذایل بزرگی که همه‌ی ادیان الهی و حتی مکاتب غیر الهی نیز آنها را مردود و مذموم می‌دانند؛ لذا «اسلام» به‌عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی، به شدت این اعمال را مذمت و نهی نموده، چنانچه پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: «در روز قیامت، بدترین انسان‌ها نزد خداوند کسى است که مردم از شرّ او در امان نباشند» (بحار ، ج٧، ص ٢١٧) و در روایت دیگری نیز فرمودند:‌ «مسلمان کسى است که مردم از دست و زبان او در امان باشند» (الکافی، ج٢، ص٢٣٣) ✍️ در پایان تأکید بر این موضوع لازم است که «دین مترقی اسلام» نه تنها با شادی و شاد بودن مردم، مشکلی ندارد؛ بلکه در مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) همواره بر آن تأکید شده که «یکدیگر را شاد کنید تا در قیامت، خداوند شما را شادمان نماید» (الکافی، ج٢، ص١٩٧) اما شادی و تفریح در اسلام، اصولی دارد و باید دارای منطق و طبق موازین انسانی باشد؛ نه اینکه بر اساس یک رسمِ خرافیِ شرک‌آلود و با ایجاد خطر و تهدید و آزار برای مردم و برپاکردن آتش و آلودگی صوتی و محیط زیستی و تضییع حق‌الناس بخواهیم به اصطلاح شادی نماییم!!! بر این اساس باید گفت که قطعاً رسم خرافی چهارشنبه‌سوری، نه با منطق عقل مطابقت دارد و نه با احکام شرع! لذا مسلماً این عمل جاهلانه با شأن و منزلت مردم فهیم و مسلمان ایران سازگار نیست!

✅ #روزبرگ_شیعه 💠 حدیث روز: 💎 امام صادق (ع): «أي مُفَضَّلُ، قُلْ لِشِيعَتِنا: كُونُوا دُعاةً إلَينا بِالكَفِّ عَن مَحارِمِ اللّهِ و اجتِنابِ مَعاصِيهِ، و اتِّباعِ رِضوانِهِ؛ فإنّهُم إذا كانُوا كذلكَ كانَ النّاسُ إلَينا مُسارِعينَ» «اى مفضّل! به شيعيان ما بگو: با خويشتندارى از حرام‌هاى خدا و دورى كردن از معاصى او و پيمودن راه خشنودى او، دعوتگر [مردم] به سوى ما باشند؛ زيرا كه اگر آنها چنين بودند، مردم خود به سوى ما مى‌شتافتند.» 📚 مستدرك الوسائل، ج۱۲، ص۲۰۶ ✍️ بیست و یکم فروردین، سالروز شهادت امیر سپهبد علی صیاد شیرازی یکی از فرماندهان بزرگ و بی‌بدیل ارتش جمهوری اسلامی است که سهم بسزایی در حفظ تمامیت ارضی در دوران جنگ تحمیلی و پس از آن داشته است؛ لذا ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این فرمانده مخلص و شجاع، باستحضار می‌رساند که مخاطبین عزیز برای بهره‌برداری از محتوای معارفی با عنوان «صیاد دل‌ها» می‌توانند به لینک زیر مراجعه نمایند 👇 https://eitaa.com/ROOZBARG/5798