احمدحسين شريفي 🔸بعضي مي‌گويند در پاسخ به شبهات لازم نيست به تفصيل سخن گفت، خيلي مختصر بايد جواب شبهه را داد چون مخاطبان شبهه حوصله مطالعه يا شنيدن بحث‌هاي مفصل را ندارند. 🔸اين سخن از جهتي و نسبت به مخاطباني درست است؛ اما از جهتي توصيه مناسبي نيست؛ 🔸اولاً شبهه ‌انداختن و انکار يک حقيقت زحمت زيادي ندارد؛ فردي مي‌تواند در يک جمله بزرگ‌ترين حقايق را انکار کند. مثلا بگويد «حديث غدير،‌ هيچ سنديتي ندارد و از ساخته‌هاي محدثان و عالمان شيعه است» حال اگر در پاسخ گفته شود «خير چنين نيست» هرگز کفايت نمي‌کند. براي آنکه نشان دهيم اين حديث بيش از منابع شيعي، در منابع اهل سنت آمده است و بيش از راويان شيعي، توسط راويان اهل سنت نقل شده است، نياز به کار محققانه دارد. کاري که #علامه_اميني با نگارش مجموعة بي‌نظير #الغدير انجام داد. 🔸ثانياً، شبهات به منزلة تهديدهاي ديني و اعتقادي‌اند بايد آنها را به فرصت تبديل کرد و خلأها و کمبودهاي تحقيقي و علمي را پر کرد. تشکيک‌ها و ترديدها را بايد نردبان تحقيق دانست. کار که علامه اميني با تحقيقات گسترده بر روي حادثه غدير انجام داد. 🔸البته اين سخن بدان معنا نيست که وظيفه اولي و اصلي همه مراکز علمي و تحقيقي و همه محققان اسلامي بايد پاسخ به شبهات باشد، که اين خود نوعي انفعال است. اما به بهانة انجام کارهاي بنيادين و تحقيقات سفارش شده و غيرسفارش شده هم نمي‌توان و نمي‌بايد از زير بار شبهات و پاسخ‌هاي محققانه به آنها شانه خالي کرد. شبهه مي‌تواند محرک خوبي براي کارهاي بنيادين و تحقيقي بزرگ باشد. محرک انجام کارهاي بنياديني مثل الغدير و #الذريعه، هر چند شبهه بود، اما آنها فقط در حد پاسخ به شبهه اکتفا نکردند، بلکه آن را نردباني براي تحقيق و تبيين معارف اسلامي و احياي تراث اسلامي و استحکام بنيان‌هاي فکر شيعي قرار دادند. https://eitaa.com/Bayynat