#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت دشمنان لجوج اسلام هنگامی که این دین الهی را مانع بزرگی بر سر راه منافع خود یافتند، در فکر مبارزه به هرشکلی و تخریب اسلام افتادند، و این مبارزه از اولین روزهای پیدایش اسلام شروع شد. متاسفانه اعتراف میکنیم در راه این مبارزه عده ایی از مسلمانان افراطی، نماد کل مسلمان شدند تا اسلام را دین خشونت معرفی کنند، القاعده، طالبان، داعش و ... اما آیا واقعا اسلام دین خشونت است یا رأفت؟ در این مجموعه به سراغ قرآن مجید خواهیم رفت و پای سخنان رهبران پاک و معصوم دینی خواهیم نشست، مقایسه هایی نیز خواهیم داشت، تا آفتاب حقیقت از پشت ابرهای تاریک پدیدار گردد. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ نسبت رحمت و خشونت در قرآن در قرآن مجید یکصد و چهارده سوره وجود دارد، که صد و سیزده سوره آن با «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» که پیام آور رأفت و رحمت و محبّت اسلامی است، شروع شده، و تنها یک سوره بدون «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» است، که آن هم دلیل روشنی دارد: سوره برائت اعلان جنگ و نبرد و بیزاری از دشمنان لجوج و عنود اسلام است که امیدی به هدایت و اصلاح آنها نیست؛ و روشن است که به هنگام جنگ با دشمن کینه توز، از رحمت و محبّت سخن گفته نمی شود. به عبارت دیگر، نسبت خشونت و رحمت در قرآن مجید بر این اساس، نسبت یک بر صد و چهارده است؛ یعنی اصل بر رحمت و رأفت است و خشونت یک استثناء می باشد! آیا دینی که معجزه آن چنین کتابی است، آئین خشونت است؟! ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ بدی را با خوبی پاسخ دهید! خداوند متعال در آیه 60 سوره «الرَّحْمن» می فرماید: «هَلْ جَزَاءُ الْاحْسانِ الَّاالْاحْسانِ»؛ آیا جزای نیکی جز نیکی است؟! این آیه شریفه، که سرشار از محبّت و رحمت و دوستی است، به عنوان یک شعار اسلامی ما مسلمانان می باشد. اگر تعجّب نکنید با مطالعه دیگر آیات قرآن در می یابیم که خداوند متعال نه تنها پاسخ نیکی را رفتار نیک می داند، بلکه به مسلمانان دستور می دهد در مقابل بدیها نیز به نیکی رفتار کنند، و پاسخ بدی را هم به نیکی بدهند! این مطلب در آیه شریفه 96 سوره مؤمنون آمده است؛ می فرماید: «ادْفَعْ بِالَّتی هِیَ احْسَنُ السَّیِّئَهَ نَحْنُ اعْلَمُ بِما یَصِفُونَ»؛ بدی را به بهترین راه و روش دفع کن (و پاسخ بدی را به نیکی ده) ما به آنچه توصیف می کنند، آگاهتریم. ای پیامبر! فریب خوردگان را- هر چند به توبدی کرده اند- با عطوفت و محبّت به سوی اسلام باز گردان، تا تسلیم تو شوند. آیا دین و آئینی که منطق آن خشونت و تندی است، به پیامبر خویش سفارش می کند که حتّی پاسخ بدیهای دیگران را با خوبی بدهد! یا چنین آئینی آئین محبّت و عاطفه و رحمت و صفا و عطوفت و مهربانی است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ مهربانی پیامبر، عامل جذب مسلمانان یکی از معجزات پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم «تألیف قلوب» است. در آیه 159 سوره آل عمران می خوانیم: «فَبِما رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظّاً غَلیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ»؛ به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان (مردم) نرم و مهربان شدی؛ و اگر خشن و سنگدل بودی، از اطراف تو پراکنده می شدند. طبق این آیه شریفه، عطوفت و مهربانی پیامبر رحمت، موجب جذب و جلب مردم به سمت آن حضرت شد، که آن هم از رحمت الهی سرچشمه گرفته بود. بدین جهت، در آیه 63 سوره انفال می خوانیم: «لَوْ انْفَقْتَ ما فِی الْارْضِ جَمیعاً ما الَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ الَّفَ بَیْنَهُمْ انَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ»؛ (ای پیامبر ما!) اگر تمام آنچه روی زمین است صرف می کردی که میان دلهای آنان الفت دهی موّفق نمی شدی؛ ولی خداوند در میان آنها الفت ایجاد کرد. او توانا و حکیم است. ایجاد یک امّت مسلمان پرقدرت از آن مردم عقب افتاده، و تبدیل دلهای پراکنده و پر از کینه آنها، به قلبهایی متّحد و مهربان، یک معجره الهی بود. بنابراین، اگر یکی از معجزاتِ مهمّ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را تألیف قلوب و جمع بین جمعیّتی خشن و پر کینه، و ایجاد محبّت و صفا و صمیمیّت بین آنها بدانیم، سخن به گزافه نگفته ایم. آیا آئینی که معجزه آن تألیف قلوب و مهربانی و رحمت و عطوفت است، آئین خشونت است! ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ صلح و آشتی برنامه اصلی اسلام خداوند مهربان در آیه شریفه 208 سوره بقره می فرماید: «یا ایُّهَاالَّذین آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کافَّهً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ انَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ»؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! همگی در صلح و آشتی در آیید و از گامهای شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست. طبق این آیه شریفه، صلح و آشتی برنامه اصلی اسلام است. و جالب این که قرآن مجید کسانی که از صلح و آشتی دوری می کنند و آتش افروزی می نمایند، و طالب درگیری و جنگ می باشند، پیرو شیطان معرفّی می کند! یعنی صلح و آشتی کاری الهی و رحمانی، و جنگ و آتش افروزی و خشونت، کاری شیطانی و اهریمنی است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ مودّت و رحمت از نشانه های پروردگار آیاتی از قرآن مجید بیان کننده نشانه های عظمت پروردگار است- که در حقیقت موضوع برهان نظم در مسأله خداشناسی است- در آیه شریفه 21 سوره روم می خوانیم: «وَ مِنْ آیاتِه انْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ انْفُسِکُمْ ازْواجاً لِتَسْکُنُوا الَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَ رَحْمَهً انَّ فی ذلِکَ لَآیاتٌ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّروُنَ»؛ از نشانه های او این که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میانتان مودّت و رحمت قرا داد؛ در این، نشانه هایی است برای گروهی که تفکّر می کنند. ممکن است منظور از «بینکم» ارتباط بین زن و شوهر باشد؛ یعنی، خداوند بین زن و شوهر مودّت و رحمت قرار داد؛ ولی به احتمال قوی تر منظور ارتباط بین تمام انسانهاست. طبق این احتمال، یکی از نشانه های خداوند این است که بین تمام انسانها محبّت و مودّت و رحمت ایجاد کرده است. آری، تألیف قلوب از آیات الهی است، به گونه ای که اگر این محبّت اجتماعی وجود نداشت، زندگی دستجمعی امکان پذیر نبود. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ اساس دین محبّت است امام صادق علیه السلام در روایت زیبایی چنین می فرماید: آیا دین جز محبّت و رحمت چیز دیگری است؟! (سپس دلیل کلامش را این گونه بیان می کند: زیرا) خداوند متعال می فرماید: اگر خدا را دوست دارید از دستورات من (پیامبر صلی الله علیه و آله) اطاعت کنید تا محبوب خداوند شوید. یعنی انگیزه عمل به دستورات الهی، عشق و محبّت به خداوند است. در روایت دیگری از امام باقر علیه السلام چنین می خوانیم: دین محبّت است و محبّت دین است. گاه استدلال عقلی انگیزه انسان برای انجام کاری می شود؛ و گاه عشق و محبّت، او را وادار به کاری می کند. آیا این دو انگیزه یکسان هستند؟ خداوند برای بقاء نسل بشر علاقه ای بین زن و مرد ایجاد کرد تا نسل بشر ادامه یابد؛ حال اگر قرار بود منطق و استدلال عقلی انگیزه انسان برای بقاء نسل باشد، مثل این که بگوید: «برای بقاء نسل باید ازدواج کرد و فرزندانی به وجود آورد و تمام زحمتها و ناراحتیهای آن را تحمّل کرد» یا بگوید: «چون در پیری و ناتوانی عصای دستی لازم دارم و کسی را می خواهم که مرا کمک کند و حمایتم نماید، پس بناچار باید ازدواج کنم و فرزندانی داشته باشم.» آیا دین و آئینی که انگیزه حرکت پیروانش محبّت و عشق است، و تمام دینش را محبّت و عشق معرّفی می کند، آئین خشونت است؟! منبع مطالب از کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜رحمت اسلامی و سایر جانداران! رأفت و رحمت اسلامی حتی سایر موجودات وجانداران را نیز در بر می گیرد! پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: برای چهارپایان شش حق بیان فرموده، که صاحبان این حیوانات باید این حقوق را محترم بشمارند، و آن را رعایت کنند: «یَبْدَءُ بِعَلَفِها اذا نَزَلَ»؛ هنگامی که به منزل می رسد، اوّل به سراغ آب و غذای حیوان برود؛ آن را سیراب کند و غذایش دهد؛ سپس به فکر غذای خویش باشد. «وَ یَعْرِضُ عَلَیْهَا الْماءَ اذا مَرَّ بِه ؛ به هنگام سفر و در بین راه، هر جا به نهر آبی رسید، حیوان را به کنار آب ببرد (تا اگر تشنه بود آب بخورد). «وَ لایَضْرِبُ وَجْهَها فَانَّها تُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّها»؛ با تازیانه بر سر و صورتش نزند؛ زیرا حیوانات نیز به ذکر و تسبیح خداوند مشغول هستند. «وَ لایَقِفُ عَلی ظَهْرِها الّا فی سَبیِلِ اللَّهِ»؛ بر پشت حیوانِ متوقّف، سوار نگردد، مگر در راه خدا (مثلًا در میدان جنگ). «وَلا یَحْمِلُها فَوْقَ طاقَتِها»؛ بیش از توانش بر او حمل نکند. «وَ لا یُکَلِّفُها مِنَ الْمَشْیِ الّا ما تُطیقُ»؛ نه تنها در مورد بارکشی، بلکه در طیّ مسافتها و سفرها نیز باید مراعات حیوانات را نمود، و به اندازه طاقت و تحمّلشان از آنها سواری گرفت. آیا چنین آیین مقدّسی، آیین خشونت است؟ منبع مطالب از کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜دعاهای مسلمانان برای همه انسانها! دعاهایی که در ماه مبارک رمضان بعد از نمازهای واجب زمزمه می شود، و عطر آن تمام مساجد و مراکز عبادی مؤمنان را در سراسر جهان فراگرفته، نشانه ای دیگر از رحمت و عطوفت اسلامی است. بدین شکل که مسلمانان برای رفع مشکلات همه انسانها (نه فقط مسلمانها) دست نیاز به سوی آن احد بی نیاز دراز می کنند. یک بار دیگر بخشی از این دعاها را مطالعه و بررسی کنیم: «اللَّهُمَّ ادْخِلْ عَلی اهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورِ»؛ خداوندا! بر تمام مردگان شادی و سرور نازل کن! «اللَّهُمَّ اغْنِ کُلَ فَقیرٍ»؛ خداوندا! تمام نیازمندان و محتاجان جامعه انسانی را بی نیاز کن! «اللَّهُمَّ اشْبِعْ کُلَّ جائِعٍ»؛ خداوندا! تمام گرسنگان جهان را سیر بگردان! «اللَّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ»؛ خداوندا! همه برهنگان عالم را بپوشان! «اللَّهُمَّ اقْضِ دَیْنَ کُلِّ مَدینٍ»؛ خداوندا! وام همه وامداران جهان هستی را ادا کن! «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْروبٍ»؛ خداوندا! گره از کار همه اندوهناکان باز فرما! «اللَّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ»؛ خداوندا! تمام دور از وطنان را (سالم) به اوطانشان باز گردان! «اللَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اسیرٍ»؛ خداوندا! تمام اسیران را (در هر کجای دنیا هستند) آزاد فرما! «اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَریضٍ»؛ خداوندا! همه بیماران را شفا ده! آیا این دعاهای جالب و عام و فراگیر، نشانه رحمت و عطوفت اسلامی نیست؟! آیا هیچ انسان بی غرض و با انصافی به خود اجازه می دهد که چنین آیینی را آئین خشونت معرّفی کند! منبع مطالب از کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ریزش رحمت پیامبر (ص) پس از فتح مکّه برخورد پیامبر (ص) با دشمنانش پس از فتح مکّه یک نمونه از این سیره عملی است؛ حضرت (ص) سیزده سال قبل از هجرت به مدینه، در مکّه مکّرمه بسیار آزار دید، به گونه ای که مکّه یادآور آلام و مصیبتها و نامردمیها و مشکلات و گرفتاریهای فراوانی برای آن حضرت بود؛ چرا که سرسخت ترین دشمنان آن حضرت در مکّه بودند؛ ولی هنگامی که سپاه اسلام مکّه را فتح کرد و پیامبر (ص) بر آن دشمنان لجوج و عنود، که منشأ تمام مصیبتها و مشکلات بودند پیروز شد، با یک جمله زیبا همه آنها را مشمول عفو و رحمت اسلامی قرار داد و خطاب به آنها فرمود: «اذْهَبُوا انْتُمُ الطُّلَقاء»؛ تمام شما آزادید، به هر کجا مایلید بروید! حتّی وقتی خبر دادند که یکی از سربازان اسلام پرچمی به دست گرفته، و شعار انتقام جویی سر می دهد، حضرت ناراحت شد، و پرچم را از دست آن سرباز گرفت و به جای شعار انتقام، شعار صلح و دوستی سرداد: «الْیَوْمَ یَوْمُ الْمَرْحَمَهِ»؛ امروز روز رحمت و محبّت است! امّا هنگامی که سربازان متّفقین وارد پایتخت آلمان (برلین) شدند، قتل و عام عجیبی به راه انداخته، و مرتکب جنایات فراوان و بی شماری شدند، به عنوان نمونه، بچّه های شیرخوار قنداقه ای را به آسمان پرتاب کرده، و در وسط زمین و آسمان با شلیک گلوله آنها را کشتند! و اکنون نسل همان جانیان در فلسطین اشغالی هر روز جنایت تازه ای می آفرینند، جنایاتی که قلم از بیان آن شرم می کند، و گاه انسان طاقت دیدن و شنیدن آن را ندارد! آیا ما اهل خشونتیم، یا این متمدّن نماهای بی تمدّن! منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜امام علی علیه السلام و سفارش برای قاتلش! نمونه دیگر، برخورد حضرت علی علیه السلام با قاتل خویش، عبدالرّحمن بن ملجم مرادی، است. آن حضرت به تبع دستورات دینی آنقدر رحیم و مهربان بود که حتّی دشمنش و کسی که به قصد کشتن بر او شمشیر زده بود، نیز از رحمتش بی نصیب نگردید. بدین جهت سفارش های آن امام رؤوف از لحظه دستگیری آن موجود پست آغاز می گردد و تا دم مرگ ادامه می یابد: فرزندانم! قاتل من فقط ابن ملجم است، مبادا پس از من عدّه ای سودجو و فرصت طلب، شمشیرهایشان را از نیام برکشند، و به جان مردم بی گناه بیفتند، و خون آن ها را به بهانه این که اینها با قاتل علی همدست بوده اند، بریزند و در لباس این شعار مقدّس به تصفیه حسابهای شخصی خود بپردازند! عزیزانم! از همین غذایی که برای من تهیّه می کنید، به قاتلم نیز بدهید! نور چشمانم! اگر من زنده ماندم خود می دانم با قاتلم چه کنم، و اگر به ملاقات خدا نائل شدم شما حق دارید قصاص کنید، ولی همانگونه که او یک ضربت شمشیر بر من وارد کرد، شما هم بیش از یک ضربت بر او نزنید! فرزندان رسول خدا! پس از مرگ، بدنش را قطعه قطعه نکنید! اینها سفارشاتی است که علی علیه السلام در بستر مرگ نسبت به قاتل خویش بیان می کند. آیا در سراسر جهان و در طول تاریخ، هیچ یک از رؤسای کشورها را سراغ دارید که به نفع قاتل خویش این گونه سفارش کند! آیا اسلامی که جانشنین پیامبرش اینقدر رؤوف و مهربان است، آیین خشونت است! منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜آیا قانون قصاص مظهر خشونت دینی است؟ چرا اسلام قانون قصاص را تصویب کرد؟ آیا قصاص نوعی خشونت نیست؟ آیا گرفتن جان یک انسان، هر چند گناهکار باشد، خشونت محسوب نمی شود؟ نکته اوّل- خداوند پس از بیان قانون قصاص در آیه 178 سوره بقره، می فرماید: «اگر قصاص نکنید، و جانی را مورد عفو و بخشش قرار دهید، بهتر است.» یعنی قصاص واجب نیست، بلکه مستحب هم نمی باشد؛ امّا برای جلوگیری از جنایت جنایتکاران و تکرار موارد مشابه، این حق به اولیاء مقتول داده شده، و آنها مجاز به این کار هستند؛ ولی قصاص نه واجب است و نه مستحب. (دقّت فرمایید) نکته دوم- در آیه 179 همان سوره، فلسفه قصاص را ادامه زندگی و حیات، و حمایت از زندگی زندگان بیان فرموده است، نه کینه و عداوت و انتقامجویی. اگر بر قاتل شروری که جان و مال و ناموس مردم در نظر او هیچ ارزش و احترامی ندارد، ترحّم شود، و رحمت اسلامی او را فرا گیرد، و او با سوء استفاده از این رحمت و رأفت، روز به روز به جنایات گسترده تری‌دست بزند، آیا این کار ترحّم بر پلنگ تیز دندان و خیانت در حقّ گوسفندان نمی باشد! برخورد با اراذل و اوباش جامعه، که هیچ راه دیگری برای جلوگیری از شرّ آنها جز قصاص باقی نمانده، خشونت نمی باشد. بلکه مصداق روشن رحمت است، تا دیگران بتوانند با آرامش به زندگی خویش ادامه دهند. منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت چرا اسلام، که آن را آئین رحمت معرّفی می کنید، جهاد را تشریع کرده، و به مسلمانان اجازه می دهد به دیگران هجوم ببرند، و آنها را به قتل برسانند؟ آیا جنگ خشونت نیست؟ اگر خشونت است، چرا تجویز شده است؟ برای پاسخ به این سؤال، لازم است دیدگاه قرآن مجید را پیرامون جهاد به دست آوریم، تا معلوم شود که آیا جهاد اسلامی نوعی خشونت است، یا با رحمت اسلامی سازگار می باشد؟ ↜اول: آمادگی نظامی برای جلوگیری از جنگ به آیات 60 و 61 سوره انفال توجّه کنید: «وَ اعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ»؛ ای مسلمانان! هر نوع نیرو و توانی دارید (اعم از توانایی های اقتصادی، نظامی، تبلیغاتی، اجتماعی و مانند آن) برای مقابله با دشمنان آماده سازید. «تُرْهِبُونَ بِه عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ»؛ امّا نه برای هجوم به دشمن و آغاز جنگ توسّط شما، بلکه برای این که فکر جنگ را از سر دشمن خارج سازید، و با آمادگی بالای شما اندیشه جنگ در نطفه خفه شود. در حقیقت اسلام می خواهد با ایجاد آمادگی عالی مسلمانان، ریشه جنگ را بخشکاند و زمینه درگیری و خونریزی را از بین ببرد؛ اسلام می گوید: «قوی ونیرومند و پرقدرت باش، تا دشمن حتّی فکر جنگ و حمله را در سر نپروراند». آیا چنین آئینی، آئین خشونت است؟ منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜اول: آمادگی نظامی برای جلوگیری از جنگ در آیه 62 سوره انفال میخوانیم: «وَ انْ جَنَحُوا لِلسِّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ انَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ»؛ اگر دشمن دست به حمله زد و با توان بالای نظامی شما روبرو شد، و پرچم صلح را برافراشت، و تقاضای صلح و آشتی کرد، شما نیز از درِ صلح در آیید وبا آنها پیمان صلح ببندید. چرا که هدف اسلام درگیری و خشونت و جنگ و خونریزی نیست، و اکنون که دشمن از کار خود پشیمان گشته و آماده صلح و آشتی است، جنگ را رها کنید و آتش بس را بپذیرید. خلاصه این که، بینش اسلام در مورد جنگ، یک تفکّر پیشگیرانه است و اگر مؤثّر نشد و جنگ رخ داد، از هر فرصت مناسبی برای قطع جنگ بهره می جوید. بدین جهت، اسلام به سربازانش اجازه آغاز هیچ جنگی را نداده، و در تمام جنگهای اسلامی گلوله اوّل را دشمن شلیک کرده است. آیا این دیدگاه در مورد جهاد، آمیخته با خشونت است، یا نهایت رأفت و رحمت! منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜سوم: محدوده جهاد و آداب آن در آیه شریفه 194 سوره بقره نیز می خوانیم: «فَمَنِ اعْتَدی عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدی عَلَیْکُمْ وَا تَّقُو اللَّهَ وَ اعْلَمُوا انَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ»؛ طبق آنچه در این آیه شریفه آمده اوّلًا: تنها در مقابل کسانی که به مقابله و مبارزه با شما اقدام می کنند، اجازه جنگ داده شده است؛ ثانیاً: در هجوم بر آنها باید به اندازه ای که شرّ و ظلم آنها دفع می شود قناعت کنید و پا را فراتر نگذارید؛ و ثالثاً: تقوا و خویشتنداری را، حتّی در میدان جنگ و خونریزی، از دست ندهید و بدانید که خداوند با تقوا پیشه گان است. در حقیقت قانون جهاد اسلام چیزی است که همه عقلای جهان آن را قبول دارند، و به آن عمل می کنند. آیا هیچ عاقلی اجازه می دهد که انسان در مقابل هجوم دشمن تسلیم شود، تا مسلّط بر جان و مال و ناموس او گردد؟ هرگز! بلکه تمام عقلای همان منطق بازدارنده قرآن را توصیه می کنند. منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین https://eitaa.com/Besmelahelghasemelgabarin

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ چهارم: ترک جهاد مساوی با ویرانی عبادتگاههاست؟ خداوند متعال در آیه شریفه 40 سوره حج، یکی از فلسفه های جهاد را چنین بازگو می کند: «وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیراً وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ»؛ اگر خداوند از مؤمنان دفاع نکند، و از طریق اذن جهاد بعضی را به وسیله بعضی دفع ننماید، دیرها و صومعه ها و معبدهای یهود و نصارا و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می شود ویران می گردد. آری اگر افراد با ایمان و غیور دست روی دست بگذارند، و تماشاچی فعالیّتهای ویرانگرانه طاغوتها و مستکبران وافراد بی ایمان و ستمگر باشند، و آنها میدان را خالی ببینند، اثری از معابد و مراکز عبادت الهی نخواهند گذارد. چرا که معبدها جای بیداری است، و محراب میدان مبارزه و جنگ است، و مسجد در برابر خودکامگان سنگر است، واصولًا هرگونه دعوت به خداپرستی بر ضدّ جبّارانی است که می خواهند مردم همچون خدا آنها را بپرستند! و لذا اگر آنها فرصت پیدا کنند تمام این مراکز را با خاک یکسان خواهند کرد. جالب اینکه طبق آنچه در آیه مورد بحث آمده، جهاد اسلامی نه تنها ضامن بقای عبادتگاه‌های اسلامی است، بلکه در سایه آن، عبادتگاه‌های تمام ادیان الهی حفظ می شود. منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین https://eitaa.com/Besmelahelghasemelgabarin

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت سؤال: آنچه گفتید در مورد جهاد دفاعی اسلام صحیح و مورد قبول، و ما نیز معترفیم که جهاد دفاعی خشونت محسوب نمی شود، بلکه هماهنگ با رحمت و رأفت اسلامی است؛ امّا آیا جهاد ابتدایی که بدون حمله طرف مقابل انجام می شود، نیز هماهنگ با رحمت اسلامی است؟ و نوعی خشونت تلقّی نمی گردد؟ پاسخ: از این سؤال به دو شکل می توان پاسخ گفت. توجّه کنید: ↜ پاسخ اوّل: آیا اسلام جهاد ابتدایی دارد؟ برخی از محقّقان و اندیشمندان و مورّخان اسلامی معقدند که در اسلام جهاد ابتدایی نداریم، و تمام جنگهای زمان پیامبر (ص) در صدر اسلام جنبه دفاعی داشته است؛ یعنی، حمله از سوی دشمنان بوده و پیامبر (ص) و مسلمانان به دفاع از خویش بر می خاستند. مثلًا در «جنگ احزاب» که یکی از گسترده ترین نبردهای دشمنان اسلام علیه پیامبر (ص) و مسلمانان بود، و کار بر خداپرستان سخت شد، آغازگر جنگ، مشرکان بودند. آنها از نقاط مختلف سرزمین حجاز، به فرماندهی مشرکان مکّه به سمت مدینه حرکت کرده و آن شهر را محاصره نمودند. مسلمانان ناچار بودند از جان و مال و ناموس و عقاید خویش دفاع کنند. آیا هیچ عاقلی به خود اجازه می دهد که در مقابل دشمنان تا دندان مسلّح ساکت بنشیند؟ آیا مقابله با آنها خشونت محسوب می شود؟ منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین https://eitaa.com/Besmelahelghasemelgabarin

#اسلام_آیین_خشونت_یا_رأفت ↜ پاسخ دوم: جهاد ابتدایی در موارد خاصّی هماهنگ با عقل و منطق است از قرآن مجید سه نوع جهاد ابتدایی استفاده می شود که هماهنگ با عقل و سیره تمام عقلای جهان است، و هیچ تضادّ و تنافی با رحمت و رأفت اسلامی ندارد: 1- جهاد برای خاموش کردن آتش فتنه آیه 193 سوره بقره: «وَ قاتِلوُهُمْ حَتَّی لا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدّینُ لِلَّهِ»؛ با آنها پیکار کنید؛ تا فتنه باقی نماند، و دین مخصوص خدا گردد. پس هر کجا فتنه ای برپا گردد و راهی برای از بین بردن آن جز جنگ نباشد، به ما اجازه داده شده برای رفع فتنه، دست به جهاد ابتدایی بزنیم. 2- جهاد با طاغیان و باغیان هر گاه دو طایفه، یا دو گروه، یا دو کشور اسلامی، با یکدیگر درگیر شوند، وظیفه سایر مسلمین طبق آنچه در قرآن مجید آمده این است که اختلافات آنها را بر طرف نمایند. و اگر یکی از آنها دست از ظلم و تجاوز و تعدّی برنداشت، و علی رغم آمادگی طرف مقابل برای صلح، همچنان به هجوم و یورش خود ادامه داد، از دیدگاه اسلام «باغی» شمرده می شود. در اینجا مسلمانان اجازه دارند که به جنگ «گروه باغی» بروند و با او جهاد ابتدایی کنند؛ هر چند او با ما کاری نداشته باشد و طرف درگیری ما نباشد. 3- خداوند دستورها و برنامه هایی برای سعادت انسانها طرح کرده، و پیامبران خود را موظّف ساخته که این دستورات را به مردم ابلاغ کنند. حال اگر فرد یا جمعیّتی بر سر راه دعوت انبیاء موانعی ایجاد کنند، آنها حق دارند نخست از طریق مسالمت آمیز و اگر موانع رفع نشد با توسل به زور و جهاد این‌موانع را رفع کنند. منبع کتاب #آیین_رحمت ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین