بامت بلند باد که دلتنگی ات مرا از هرچه غیر تو بیزار کرده است :)

ولی خب هنوز برنگشته دلم برات تنگ شد(((:

مناجات های دم صبح حرمت زیارت های شیف صبحی سردی هوا ک هیچ بود در برابر نگاه کردن به گنبد خستگی و خواب آلودگی ک اونا هم هیچ بود راه رفتن تو صحن ها و حس کردن خنکی های سنگ فرش ها نم نم های بارون زل زدن به پنجره فولادت💔 درد و دل کردن حتی بدون گفتن حرف،با نگاه💔 روضه های سید تو گوهرشاد رو ب گنبد💔 صدای نقاره خانه بین الطلوعین خلوتی های صبح و شلوغی های شب هات تو صف وایستادن و رسیدن به ضریح آرامش داشتن و حال خوبِ تو حرم💔 و . .

نگاه اول!(:

دست خالی هیچکس،از این خونه برنگشته!💔

[در جوار مرقدش هرگز به کم قانع مشو چون که از مشهد برات کربلا باید گرفت]

شب اول رو به پنجره فولادت تو نگاه اول،دست خودم نبودم تا دیدمت فقط گفتم آقا کربلا💔!

بهتون گفتم آقا امسال اربعین نشد برم کربلا نشد دیگه،بی لیاقتی و قسمت و . . بد دلتنگ بودم حالی ک نمیشد توصیفش کرد میگفتم مقدر کنید حرم نفس بالا نمی آید کربلا نرفتم ولی اربعین حرم شما بودم دوباره اومدم و خواستم از شما همون بود دست رد نزدید و طلبیدید دوباره نوکر رو سیاه رو به قول ی بنده خدایی شاید عشاق را می آزمایند به فراق نوکری خوبه ک هرچی ارباب گف بگه چشم! نیام کربلا؟ چشم💔

نفسش‌سخت‌گرفتَست‌به‌آغوش‌بکش نوکرِخسته‌یِ‌رنجورِ‌بهم‌ریخته‌را(((: