💠فضائل الصادق سلام الله علیه
🔰به نقل از یونس بن طبیان، مى گوید:
با گروهى خدمت امام صادق(علیه السلام) بودیم، من از این فرموده خدا، به ابراهیم: «خذ اربعه من الطیر فصوهنّ الیک» پرسیدم که آیا چهار پرنده از جنس هاى مختلف بودند یا از یک جنس ؟ فرمود: آیا مایلید که نظیر آن رویداد را به شما نشان دهم؟ گفتم: آرى، فرمود: اى طاووس! ناگاه طاووسى به حضور امام پرواز کرد. فرمود: اى کلاغ! ناگاه کلاغى در حضور امام مشاهده کردیم. فرمود: اى باز! ناگاه بازى مقابل حضرت حاضر شد. سپس فرمود: اى کبوتر! ناگاه کبوترى جلو حضرت قرار گرفت.آنگاه دستور داد همه را سر ببرند و قطعه قطعه کرده و پرهای شان را بکنند و درهم مخلوط کند، سرانجام دست برد و سر طاووسى را برداشت، فرمود: اى طاووس! دیدیم گوشت، استخوان و پرهایش را از پیکر درهم آمیخته پرندگان جدا شد و به سر طاووس چسبید و زنده شد. آنگاه کلاغ را صدا زد، زنده شد و باز و کبوتر را صدا زد، همچنین به پا خاستند و همگى زنده شدند و در مقابل آن حضرت ایستادند.
📚«خرائج و جرائح » ص ۱۹۸
صلی الله علیک یا عبدالعظیم
💎[الغیبة] للنعمانی مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ هِشَامٍ عَنْ أَبِی سَعْدٍ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الرِّضَا علیهما السلام أَنَّهُ سَمِعَهُ یَقُولُ: إِذَا مَاتَ ابْنِی عَلِیٌّ بَدَا سِرَاجٌ بَعْدَهُ ثُمَّ خَفِیَ فَوَیْلٌ لِلْمُرْتَابِ وَ طُوبَی لِلْعَرَبِ الْفَارِّ بِدِینِهِ ثُمَّ یَکُونُ بَعْدَ ذَلِکَ أَحْدَاثٌ تَشِیبُ فِیهَا النَّوَاصِی وَ یَسِیرُ الصُّمُّ الصِّلَابُ.
عبدالعظیم حسنی میگوید: شنیدم که حضرت ابو جعفر امام محمد تقی علیه السّلام میفرمود: «چون فرزند علی (امام علی النقی علیه السّلام) وفات کند(امام عسکری شهید شود)، چراغی بعد از وی پدید آید و بعد پنهان شود. وای بر کسی که درباره او شک کند و خوشا به حال عربها که دین خود را حفظ کرده اند. بعد از آن حوادثی روی دهد که جوانان را پیر کند و اوضاع بحرانی و هرج و مرج سختی به وقوع پیوندد. »
📖غیبت نعمانی،۱۸۶
📖بحارالانوار، ج۵۱،ص۱۵۶،ح۳
صلی الله علیک أیّتها الصدّیقة الشهیدة
🔸وَ لَقَدْ كَانَتْ (فاطمة) طَاعَتُهَا مَفْرُوضَةً عَلَى جَمِيعِ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ وَ الْبَهَائِمِ وَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمَلَائِكَةِ.
🔹امام باقر علیهالسلام فرمودند:
اطاعتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بر تمامی موجوداتی که خداوند آنها را خلق کرده از جنّ و انس و پرنده و حیوانات و پیامبران و فرشتگان، واجب و الزامی است.
📚دلائل الإمامة ص ۱۰۶
صلی الله علیک أیّتها الحوراء الإنسیّة
🔻إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ: يَا أَهْلَ الْجَمْعِ، نَكِّسُوا رُءُوسَكُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ حَتَّى تَمُرَّ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ عَلَى الصِّرَاطِ. قَالَ: فَتَمُرُّ وَ مَعَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ جَارِيَةٍ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ كَالْبَرْقِ اللَّامِعِ.
🔺پیامبر صل الله علیه وآله فرمودند:
هنگامى كه قيامت فرا رسد منادى از باطن عرش ندا مى دهد: اى جماعت! سرهاى خود را پايين بياندازيد و چشمان خود را فرو بنديد تا فاطمه دختر محمّد صلّى اللَّه عليه و آله از صراط گذر نماید پس در حالى كه هفتاد هزار کنیز از حور العین همراه ایشان هستند، مثل آذرخشی درخشان می گذرند.
📚دلائل الإمامة، ص۱۴۲
فَجَمَعُوا اَلْحَطَبَ اَلْجَزْلَ عَلَى بَابِنَا وَ أَتَوْا بِالنَّارِ لِيُحْرِقُوهُ وَ يُحْرِقُونَا، فَوَقَفْتُ بِعَضَادَةِ اَلْبَابِ وَ نَاشَدْتُهُمْ بِاللَّهِ وَ بِأَبِي أَنْ يَكُفُّوا عَنَّا وَ يَنْصُرُونَا، فَأَخَذَ عُمَرُ اَلسَّوْطَ مِنْ يَدِ قُنْفُذٍ - مَوْلَى أَبِي بَكْرٍ - فَضَرَبَ بِهِ عَضُدِي فَالْتَوَى اَلسَّوْطُ عَلَى عَضُدِي حَتَّى صَارَ كَالدُّمْلُجِ، وَ رَكَلَ اَلْبَابَ بِرِجْلِهِ فَرَدَّهُ عَلَيَّ وَ أَنَا حَامِلٌ فَسَقَطْتُ لِوَجْهِي وَ اَلنَّارُ تُسْعَرُ وَ تَسْفَعُ وَجْهِي، فَضَرَبَنِي بِيَدِهِ حَتَّى اِنْتَثَرَ قُرْطِي مِنْ أُذُنِي، وَ جَاءَنِي اَلْمَخَاضُ فَأَسْقَطْتُ مُحَسِّناً قَتِيلاً بِغَيْرِ جُرْمٍ
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها میفرماید :
بر درب خانه ما هیزم خشک بسیاری جمع کردند و آتش آوردند که هم خانه و هم ما را بسوزانند ، من پشت در ایستاده بودم و بخدا و پدرم رسول خدا قسمشان میدادم که دست از ما بردارند و بازگردند سپس عمر تازیانه را از قنفذ گرفت و آن را به بازویم زد و بازویم ورم کرد و سیاه شد. سپس با پا در را به طرف من حرکت داد و من با صورت به زمین افتادم و شعله های آتش در، صورتم را گداخت. سپس چنان به صورتم سیلی زد که گوشواره از گوشم افتاد و در اثر درد و فشار در و افتادن بر زمین، محسن را سقط کردم. در حالی که هیچ گناه و جرمی نداشتیم.
بحار الأنوار، ج ۳۰، ص ۳۴۷
إرشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۲
آجَرَکَ اللّهُ یا صَاحِبَ الزَّمَانْ أَحْسَنَ اللّهُ لَکَ العَزَاءَ عَلیٰ مُصیبَةِ أُمِّکَ الشَّهیدَةِ المَظْلومَةِ
صلی الله علیک ایّتها الشفیعة المنصورة
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ يَا جَابِرُ إِنَّهَا ذَلِكَ اَلْيَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ اَلطَّيْرُ اَلْحَبَّ اَلْجَيِّدَ مِنَ اَلْحَبِّ اَلرَّدِيِّ فَإِذَا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ اَلْجَنَّةِ يُلْقِي اَللَّهُ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا فَإِذَا اِلْتَفَتُوا يَقُولُ [فَيَقُولُ] اَللَّهُ يَا أَحِبَّائِي مَا اِلْتِفَاتُكُمْ وَ قَدْ شَفَعَتْ فِيكُمْ فَاطِمَةُ بِنْتُ حَبِيبِي فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ أَحْبَبْنَا أَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ فَيَقُولُ اَللَّهُ يَا أَحِبَّائِي اِرْجِعُوا وَ اُنْظُرُوا مَنْ أَحَبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ اُنْظُرُوا مَنْ رَدَّ عَنْكُمْ غِيبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ اَلْجَنَّةَ . قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اَللَّهِ لاَ يَبْقَى فِي اَلنَّاسِ إِلاَّ شَاكٌّ أَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ
امام ابوجعفر الباقر سلام الله علیه میفرمايد : اى جابر! به خداوند سوگند كه فاطمه سلام الله علیها در آن روز(قیامت) شيعيان خود را به گونهاى از ميان اهل محشر جدا مىكند و نجات مىدهد كه پرنده دانه هاى نيكو را از ميان دانههاى بىارزش جدا مىكند. هنگامى كه فاطمه سلام الله علیها با شيعيانش بر در بهشت مىرسند خداوند در دل شيعيان فاطمه سلام الله علیها القا مىكند كه بايستند، پس آنان مىايستند و پشت سر خود را مىنگرند، خداوند مىفرمايد : اى دوستان من! براى چه پشت سر خود را مىنگريد در حالى كه من شفاعت فاطمه سلام الله علیها را در بارۀ شما پذيرفتهام. شيعيان جواب مىدهند : پروردگارا! ما دوست داريم كه در چنين روزى قدر و منزلت ما شناخته شود. خدا مىفرمايد : پس بازگرديد و هر كسى را كه شما را براى دوستى فاطمه سلام الله علیها دوست مىداشته و هر كسى را كه براى محبت فاطمه سلام الله علیها شما را اطعام كرده و يا پوشانيده و يا جرعهاى آب به شما داده و يا در غياب شما از شما دفاع و حمايت كرده، دست آنان را بگيريد و داخل بهشت نماييد. امام باقر عليه السّلام فرمودند : به خدا سوگند كه در محشر، از ميان مردمان كسى باقى نمىماند(به حب فاطمه زهرا سلام الله علیها بهشتی میشوند) مگر اشخاص شكّاك، كافر و منافق
تفسير فرات الکوفي ج ۱، ص ۲۹۸
حضرت فاطمه صلوات اللّه علیها را دیدند که سر اَنوَر فرزندش امام حسین صلوات اللّه علیه را شانه می کرد و می گریست.
عرض کردند که یا فاطمه! چرا گریه می کنی؟
فرمود: از آن می ترسم که یک مو از سر حسینم کنده شود و دل حسینم آزرده گردد.
بحرالمصائب، تبریزی، 1/۶۷۴.