موقع غمم نبودی عزیز من،موقع خوش خوشان و شادی که همه هستن.

اینک که از روزگارم بگذشتی و حال که پیمان خویش بشکستی بازگو چه کس بگذشت و دیگری عزل کرد؟ کدامیک بماند و دیگری عفو کرد؟

قانون پایستگی انرژی که خیر ولی قانون پایستگی غم رو حس می‌کنم

فواصل هربار بیشتر و میانه‌ی آنها تنگ تر می‌شد، انگار دیگر نفسی برای شادی نمانده و غمی فجیع تجمع کرده بود، یا شاید همه این‌ها افکار باطل بودند و باید به سادگی در‌می‌یافت که پایان است؛ نمی‌توانست دیگری را بهبود ببخشد، اما خوب می‌دانست که غم درونش می‌تواند نفوذ کند، پس قرنطینه را درپیش گرفت، انگار که اندوه قرار است همچو وبا فراگیر باشد.