شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا

چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا!

مرا در سایۀ خود برد و جوهر ریخت در شعرم

رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم

مدام او وصله می‌زد، وصلۀ دیگر بر آن چادر

که جبرائیل می‌بندد دخیل پَر بر آن چادر

ستون آسمان‌ها می‌گذارد سر بر آن چادر

تیمّم می‌کند هر روز پیغمبر بر آن چادر

همان چادر که مأوای علی در کوچه‌ها بوده‌ست

کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده‌ست

اين روزها، روزهاى فاطمه (س) و اين شب‏ها، شب‏هاى على (ع) است. با خودم می گويم چگونه در عمرهاى كوتاه و در بهاره‏ هاى محدود، اين همه جوشش و شكوفايى و اين همه زايش و بارورى!! جوششى كه از مرز قرن‏ها گذشته و از محدوده‏ ی جغرافيا و تاريخ پركشيده و حتى اين دل خسته و اين كوير تشنه را در خود گرفته است. استاد علی صفایی حائری روزهای فاطمه_ص ۱۳

اندوه من در فقدان ‎«فاطمه» هميشگى است و از اين پس، هر شبِ من تا سحر به بيدارى خواهد گذشت. -مولا علی(ع)، نهج‌البلاغه، خطبه ٢٠٢

السّلامُ عَلَیک یا صاحِبَ الزَّمان ✨ •| @az_khat_bego |•

بعد از تحقیق های بسیار، یافتم که اولین جمله ای که حضرت زهرا‌سلام‌الله‌علیها از میان درب و دیوار و آتش فرمودند؛ وَلَدی مهدی(عج) بود... _ علامه‌امینی‌ _ #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج

- آرامش او در شب های تاریک - #سوره‌حمد #قرآن‌بخونیم

اونجا که مولا میگن: بی تو ببین که سر به بیابان گذاشتم، شرمنده‌ام که خانه‌ی امنی نداشتم...

اونجایی که مولا نشسته و به چاه‌ میگه: الا‌ ای چاه، یارم را گرفتند، گلم، عشقم، بهارم را گرفتند، میان کوچه‌ها، با ضرب سیلی، همه دار و ندارم را گرفتند...

بی تو با شمع، علی، تا به سحر می‌سوزد، شمع می‌میرد و او بار دگر می‌سوزد، یک نفر مثل درختان سپیدارِ بلند، در خیالش همه شب بین دو در می‌سوزد...

بازوانی را که این شلاق‌ها بوسیده‌اند، جای لب‌های محمد(ص) بود، باور می‌کنی؟

پیامبر(ص) در لحظات احتضار فرمودند: وَيْلٌ لِمَنْ ظَلَمَهَا وَ وَيْلٌ لِمَنِ ابْتَزَّهَا حَقَّهَا وَ وَيْلٌ لِمَنْ انتهك حُرْمَتَهَا وَ وَيْلٌ لِمَنْ أَحْرَقَ بَابَهَا وَ وَيْلٌ لِمَنْ آذَى حلِيلَهَا [جنينها و شجّ جنبيها] وَ وَيْلٌ لِمَنْ شَاقَّهَا وَ بَارَزَهَا اللَّهُمَّ إِنِّي مِنْهُمْ بَرِي‏ءٌ وَ هُمْ مِنِّي بُرَآءُ. وای بر کسی که بر فاطمه سلام الله علیها ستم کند. وای بر کسی که حق او را غصب کند. وای بر کسی که حرمتش را بشکند. وای بر کسی که در خانه‌اش را آتش بزند. وای بر کسی که همسر او را بیازارد. وای بر کسی که با او کینه ورزد و ستیزه کند. خداوندا، من از آنها بیزارم و آنان هم از من بیزار هستند. | کتاب طرف من الانباء (سید بن طاووس)، ص۱۶۹ |

‌ «خدایا! از بد کردنِ آدم‌هایت شکایت داشتم به درگاهت امّا شکایتم را پس می‌گیرم. من فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت از آدم‌هایت، نگاهم به #تو باشد.» #شهید_چمران