حقیقتا فک نکنم از پس این سریال بر بیام(((((: دچار ی گونه ای از تضاد شدم... هم منم هم من نیستم... هم حس همزاد پنداری دارم هم ب خدم میگم از رویایی ک ساختی بیدار شو و بپذیر ک شکست خوردی... ولی کاملاااااااااااا این حسایی ک نمرش کم میشه و بخاطر نمره حاضره ادم بکشه و اینقدر کتک بزنه رو من ب بهترین و ممکن ترین نحو میفهمم... چون خوده خودمم.... همیشه باید توضیح بدم نمره خون منو ب جوش میاره و هیر ایت ایز...خودم رو میبینم تو تمام چهره ی پارک جی هون... تمام فیساش، اکت هاش، ری اکشناش، نحوه ی درس خوندناش، همه چیش قشنگ، همه چیش، بغض کردناش، چشماش، جوری ک نوت مینویسه و درس میخونه جوری ک فکر میکنه وای وای وای این منه منه منه تمام اکت های عصبیش... با اختلاف عمیقترین سریالایی ک دارم میبینم... #قهرمان_ضعیف_کلاس .