🌘) این پاۍ ࢪا بگو از اࢪتعاش بایستد، این دسٺ را بگو کہ دست بدارد از ایݩ لرزش مدام، این قلب را بگو کہ نلرزد، این بغض را بگو کہ نشڪند و اشڪ از ناودان چشم نریزد. این دل بۍتاب را بگو که فاطمہ هست، نمرده است.... اي جلوه‌ۍ خدا! اي یادگاࢪ رسول! زیستن، بۍتو چه سخت است. ماندن، بی‌تو چہ دشوار. این مرگ، مرگ تو نیست...مرگ عالم است. حیات بےتو، حیات نیست¡ این مرگ، نقطه‌ۍ ختمے است بر ڪتاب جهان. زمیݩ با چه دلۍ ترا در خویش می‌گیرد و متلاشے نمی‌شود؟!... آسمان با چہ چشمۍ به رفتن تو مۍنگرد که از هم نمی‌پاشد و فرونمےریزد؟! خدا اگࢪ نبود من چه می‌کردم با این مصیبٺ عظمۍ؟!... اُِنُّاُ لٌلٍَّهٌِ وً اْنًّاِ اٍِلٌیْْهُ رًاُجٌِعَُوَنٌ:) #علێ... ~-سیدمهدے‌شجاعۍ-~ |ڪشتے‌پهلوگࢪفتہΓ